Connected (2. Sezon) - Chanmin

20🥀

Önceki bölümü okumayı unutmayın

...

Bakıcı..? Ben bir bakıcı mıydım?

Gözlerimin dolmaması için dualar ediyordum. Fikrimi değiştirmemeliydim asla. Ben böyle mutluydum. Ben bakıcı değildim. O bebeğin nüfus cüzdanındaki iki babasından birinde benim adım yazıyordu. Ben bakıcısı değildim, onun babasıydım.

Chan a gözüm kaydığında tezgaha bir eliyle yaslanmış, diğer elini de sıkıyordu. Sakin olması için gözlerimi ondan hiç çekmedim. Ama o bana bakmadan tezgahtan ayrılıp babamın üzerine yürüdü yavaş adımlarla. Sağ elinin işaret parmağını havaya kaldırıp sinirli bir ses tonu ve kararmış gözlerle konuştu.

"Seungmin senin oğlunsa benim de eşim, ben onun canını asla bile isteye yakmam. Biz birbirimizi çok seviyoruz şunu bir kafana sok artık. Chul bizim aşkımızın meyvesi olarak yetişecek. Sizin fikrinizi değiştirmemeniz ne benim umrumda ne de evli olduğum çocuğunun. Bir hata yaptım biliyorum ama bana cezamı kesecek tek kişi Seungmin. Ne sen kayınbabacığım ne de sen anneciğim"

Resmen onca kelimeyi tek nefeste söylemişti. Söylediklerinin hepsi doğruydu ve aynı şekilde düşünmemiz beni güldürmeden edemiyordu. Dudaklarımı birbirine bastırmıştım gülümsememek için, çünkü ortam hiç de müsait değildi.

Babam işittiği sözler karşılığında hiçbir şey söyleyememişti. Önce bir süre Chan a, sonra da gözlerini bana ve kucağımdaki yavruya çevirmişti. Yüzünde bir gülümseme oluşmayışı içimi burkmuştu. Babamı tanıyamıyordum. Gerçekten neden benim açımdan bakmadan böyle hareket ediyordu hiç anlayamıyordum.

Babam hep arkadaşım olmuştur. Ama şuan geri kafalı mı desem, yoksa gereksiz sorun çıkarmak mı desem bilemedim. Bayan Jessica nın çok farklı olduğu söylenemez. O sadece oğlunun söylediklerinden şok olmuş bir şekilde elleri ağzında Chan a bakıyordu.

Babamla bir süre bakıştıktan sonra gözlerini kısarak benden ayırdı gözlerini ve çıktı mutfaktan. Kısa sürede Bayan Jessica da arkasından gittiğinde Chan bana dönmüştü.

Yere siz çöküp başımı kaldırmak zorunda bırakmamıştı beni. Kucağımdaki yavrunun ellerini tutup öpmüştü. Sonra bir eli benim yanağıma çıkmıştı. Zarifçe okşadıktan sonra konuşmaya başladı.

"birkaç gün ya Hyunjin lerle, ya da başkasıyla kalalım sonra evimize dönelim olur mu, gidelim buradan?"

Durup düşünmüştüm. Babamla bu şekilde mi ayrılacaktık... Ben gerçekten buna dayanamazdım ama zorundaydım. Aşkımı ve bebeğimi babama tercih etmek doğru muydu? Beni yetiştiren, her zaman yanımda olan adamı toplasan 3 yıldır tanıdığım bir adam için bırakacak mıydım? Kafam çok karışmıştı.

Ama aynı durumu Chan da yaşıyor gibi hissediyordum. Onun annesiydi sonuçta. Tamam Chan benim kadar ebeveynine bağımlı değildi ama annesiydi.

Ne olacaktı bundan sonra..?

Ben öz babamı, Chan da öz annesini bu kadar kolay bırakamazdık. Sanki hiç çıkış yok gibiydi. Neden bu hale gelmiştik. Sadece mutlu olmaktı amacımız?

^~^

Bu bölüm biraz kısa oldu ama burada kesmem lazımdı üzgünüm

Sizce sonucu nasıl olacak fikirlerinizi almak isterim

Diğer bölümde görüşelim

💜💜💜