Chan ın bağırışları tüm evi doldururken, yatağa oturmuş oyun oynayan Chul u kucağıma alıp kapıya yürüdüm. Hızla açıp salona girdim. Tam ne oluyor diye konuşacakken Soo Min beni görmemiş ve sesi hafif yüksek ve sinirli bağırmıştı.
"anlamazsan anlama ama o çocuk senin çocuğun, arkadaşım senin yüzünden öldü!"
Algılayamadığım kelimeler beynimde tekrar ediyordu. Başımın döndüğünü, gözümün önünün karardığını görmüştüm. Kucağımdaki bebek için sırtımı duvara yasladığım gibi gördüler sonunda beni. Chan ın yüzü korku dolu şekilde bana koşarken elim ayağım uyuşur olmuştu. Ne demişti o? Chul... Chan...
"Soo Min tut"
Yanımdaki bedene Chul u hızlıca verdikten sonra güçsüzlükle yere çöktüm. Başım neden bu kadar dönüyordu. O ciddi miydi. Gerçekten onun çocuğu muydu. Ne arkadaşı ne ölmesi neyden bahsediyordu bunlar?!
"Seungmin, Seungmin aç gözlerini ne oluyor"
Gözlerimi aralayıp benim gibi yere çökmüş Chan a baktım. Gözlerinde endişe ve göz yaşı vardı. Aldanamazdım ama bunlara. Çok kötü şeyler duymuştum. Sağır olsaydım da duymasaydım. Gelmeseydim keşke salona. Keşke eve almasaydım onları... Aniden kan beynime sıçramıştı. Kendime gelip ayağa fırladım. Chan da yavaşça kalkarken bağırmaya başladım ben.
"şimdi bana her şeyi anlatıyorsunuz duydunuz mu?! Anlatın dedim!"
Sesim çatlarken zor tuttum kendimi ağlamamak için. Yumruklarımı sıkmaktan avuçlarım acırken Chan kolumu tuttu yavaşça.
"sakin ol bebeğim, gel otur anlatacağım"
Kolumu yavaşça ayırdım ondan. Kucağındaki bebekten ağrıyan kolları yüzünden koltuğa çoktan oturmuş Soo Min in karşısına oturdum. Chan da yanıma oturup elimi tutmaya çalıştı. Elimi sinirle çekip Soo Min e döndüm. Sinirli gözlerim ile ona bakışımdan anlatmaya başla dediğimi anlamış gibiydi ki başladı telaşlı şekilde. Sesi oldukça korku doluydu.
"C-Chul... Benim arkadaşımın çocuğu"
"neden buraya getirdin! Anlat artık"
"çünkü o doğum yaparken öldü"
Yüzüm anında düşmüştü. Ama bunların Chan ile alakası olmaması lazımdı, olmamalıydı...
"b-babası kim onun..?"
Soo Min gözlerini Chan a dikti. Dolu doluydu, yaşlar akmak üzereydi güzel gözlerinden. Dudaklarını birbirine bastırdı. Nefretle bakıyordu Chan a.
"eşinden, onun yüzünden öldü arkadaşım"
Gözlerim kendini durduramamıştı. Yavaş yavaş akmaya başlarken acı gözlerle baktım Chan a. O da şaşkındı. Yeni öğrenmiş gibiydi. Ben duyduklarıma inanmak istemiyordum. Chan... O öyle bir şey yapmış olamaz. Beni aldatmış olamaz... Ne zaman olmuştu? Neden ve nerede..? Kafam çalışmıyordu sanki.
"siz burada mutlu bir hayat sürerken bu çocuk ailesi olmadan büyüyemezdi. Çok aradım seni Chan, önce tüm korede sonra burada. O ilk hamile olduğunu öğrendiğinde sevindi. Seninle olmak veya evlenmek istediği için değil bir bebeği olacağı için mutluydu-"
"ben arkadaşını tanımıyorum, ben... ben kimseyle birlikte olmadım"
"sarhoş olduğun için olabilir mi?"
Chan sustu. Düşünmeye başlar gibi bir hal aldı suratı. Cidden hatırlamıyor muydu... Çocuğun annesine üzülmüştüm.
"Doğumu erken oldu... Sadece 24 yaşındaydı. Kaldıramadı bu acıyı. Okula gitmiyordu, okumuyordu, işi yoktu... K-kendisini satacak kadar kendine saygısı yoktu..."
"neden aldırmak için ikna etmedin, ya da neden Chan ı aramak istemedi... Şuan anne ve babası.. babası ile yaşıyor olabilirdi"
Chan hemen ellerimi tuttu. Çenemden tutup kendisine bakmamı sağladı. Yaşlıydı gözleri. Yanaklarından birkaç damla hala akıyordu.
"ne diyorsun Seungmin.."
Ne düşüneceğimi ne yapacağımı bilmiyordum. Bakışlarımı koltukta yatmış ellerini ağzına koyan ve kendi kendine konuşan bebeğe çevirdim. Gözlerimden birkaç damla daha yaş döküldü. Bunca zaman birlikte olduğum, evlendiğim adamın bir çocuğu vardı. Ve annesi de onun yüzünden ölmüştü bu bebeğin.
Ben... Bu sefer gerçekten aldatılmıştım. Canımı, tüm hayatımı verdiğim, aşkından ölüp bittiğim adam beni aldatmıştı... Ve ben bunu bir başkasından, hemen hemen 2 yaşındaki bir bebekle öğreniyordum.
°~°
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Off hiç beğenmedim bu bölümü
Bölümleri uzatmamı söylemeyin lütfen uzatmam ben Haven ile dersimi aldım
Tanrısal bakış açısı kullanınca uzatabiliyorum ama kahraman bakış açısı ile biraz zor oluyor. Tercihim kahraman bakış açısı çünkü daha anlaşılır olduğunu siz söylüyorsunuz
