"Chan bir alışveriş arabası alalım mı kollarım ağırdı"
"tabi hayatım"
Chan girdiğimiz bebek mağazasından bir alışveriş arabası aldı ve yanıma geldi. Chul u arabanın önündeki yere oturtup mağazada gezmeye başladık. Ne alacağımızı bilmiyorduk ama gelmiştik işte. Ne hoşumuza giderse.
"hoş geldiniz nasıl yardımcı olabilirim?"
"bakıyoruz sadece teşekkürler"
Çalışan yanımızdan gülümseyerek uzaklaşırken biz de kıyafet bölümüne gelmiştik. Chul 16 aylıktı. Onun bedenine uygun, üzerinde hayvan resimleri olan birkaç takım beğenmiştim. Chul a olur mu diye üzerine tutarak bu şekil birkaç çamaşır almıştım.
"hayatım bunları sona bırakalım, ilk önce şu beşik işini halledelim"
"tamam gel bu tarafta çeşitler var"
Beşiklerin olduğu yere geldik. Çeşit çeşit, boy boy, renk renk beşikler vardı. Bizim için eşyalarını koyacak dolaplı, alt değiştirme bölümü olan bir beşik lazımdı. Oldukça şık duran siyah bir tane bulduk ve onu da sepete ekledik(!). Temel ihtiyaçlarımızı karşıladıktan sonra alışveriş merkezi içerisinde yemek yemeye gittik. Alışverişte aldığımız bebek arabasında mutlu mutlu etrafı seyreden Chul biraz acıkmıştı.
~~~
Dışarıdaki işlerimizi tamamen bitirip eve gelmiştik. Hepimiz yürümekten yorulmuştuk. Hep kucakta ve arabada taşınmasına rağmen arabada uyuyan Chul u odamıza çıkarmıştık. Yeni aldığımız beşiği birkaç saate getireceklerini söylemişlerdi. Bu yüzden Chul un etrafına yastık ile koruma yaparak bıraktık uyumaya. İkimizde sessizce odadan çıkarken kapı zilinin çalınması ile panik olmuştuk. Umarım uyanmamıştır diyerek Chan kapıya gitti. Kapıyı açtıktan sonra bu sesler duyuldu.
"nerede benim Seungmin'im!?"
"vay vay evlenmiş adamın hali bir başka oluyor demek ki"
İçeriye dalan Jeongin ile tedirgin oldum. İçeride bir bebeğimiz var artık ve onlar bunu bilmiyor. Jeongin yanıma koşup sarıldığında onu gerçekten özlediğimi fark etmiştim. Değişik karşılaşmamız, Changbin ile çok absürt bir şekilde sevgili oluşları derken arkadaşlığımızı tazelemiş olmuştuk. Gözümü diğer ikiliye çevirdiğimde Changbin kısa boyuna rağmen, zıplayarak Chan ın boynuna sarılmış sıkıyordu. Chan beni kurtarın der gibi boş boş bakıyordu tabii.
"çok beğendim evinizi"
"ikimizin zevkine göre yapmaya çalıştık"
Söze Changbin girdi.
"belli ki Chan a pek izin vermemişsin, onun zevkinin bu kadar iyi olmadığını biliyorum"
"hey haksızlık ediyorsun yalnız bana"
Jeongin e biraz daha sarıldıktan sonra onların valizlerini içeriye aldık. Misafir odasına götürdük. O odaya, yani misafir odasına girdiğimde o gece geldi aklıma... Burada tek başıma sabaha kadar ağladığım o gün... Yanımdaki arkadaşımın neşe dolu yüzü ve ses tonu ile günüm asla mahvolamayacak şekilde güzeldi neyseki.
"sanki bizim geleceğimizi hissetmiş gibisin"
"hayır aslında babam ve kayınvalidem yani üvey anneme hazırlandı bu oda. Ama siz de kullanabilirsiniz"
Gülmeye başlarken o da katıldı kahkahama.
"ne karışık üvey annen aynı anda kayınvaliden, eşin aynı zamanda üvey abin"
"ben halimden çok memnunum şahsen, Chan bana senin sevgilinin aldığı gibi bir hediye alarak teklif etmemişti ama neyse"
"ahh o kar küresi... Bir harikaydı. Gerçekten ona o zaman aşık oldum. Işıklarını yaktığın zaman oluşan mavi yunuslara bakarak mutluluktan ağlamıştım o günün akşamı"
"tanrım çıldırmışsı- *Chul un ağlama sesi gelir*"
Sıçtım...
°~°
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sövmeyin arkadaşlar hesabımda açıklama yaptım tekrar özür dilerim
