အကြမ်းဖက်၀တ္ထုထဲကဇာတ်လိုက်မရဲ့အကိုကြီးဖြစ်လာတယ်

ဖက်၀တ္ထုထဲကဇာတ်လိုက်မရဲ့အကိုကြီးဖြစ်လာတယ်

Chapter 133

ပယင်းရောင် မျက်လုံးတစ်စုံမှာ သူ့ကို ခေါင်းမာမာနှင့် ပြင်းထန်စွာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

အချိန်ခဏကြာအထိ ကျွင်းဟွိုင်လန်၏စိတ်မှာ ဗလာဖြစ်နေပြီး သူ့ကိုသာ စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ပြောမည်ရည်ရွယ်ထားသောစကားများမှာလည်း သူ၏လည်ချောင်းတွင်းမှာပင် ရပ်တန့်သွားကာ ခဏအကြာတွင် လုံးလုံးပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။

ကျွင်းဟွိုင်လန်၏ မျက်လုံးထဲတွင် ရွှယ်ယန် တစ်ဦးသည်သာ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။

ထိုအချိန်အတွင်း သူတို့နှစ်လုံးစလုံးမှာ မည်သည်ကမျှ စကားပြောဆိုခြင်းမရှိဘဲ ပြတင်းပေါက်မှလာသည့် နေရောင်တစ်ခုတည်းသည်သာ မြေပြင်တွင် ယိမ်းနွဲ့ကခုန်နေသည်။

ရွှယ်ယန်၏ ကိုယ်အလေးချိန်ကျဆင်းသွားခဲ့သည်။

လူငယ်လေးမှာ မည်သည့်အချိန်ကမျှ ထိုမျှလောက် ရှက်ရွံ့ဖွယ်အခြေအနေမျိုးနှင့် မကြုံတွေ့ခဲ့ရဖူးပေ။ ရွှယ်ယန်၏အဝတ်အစားများမှာ လျှော်ဖွတ်အသစ်လဲလှယ်လာသည့်တိုင် သူ၏နီမြန်းနေသောမျက်လုံးနှင့် မျက်ကွင်းညိုကြီးများမှာ ဖုံးကွယ်၍မရချေ။ သူ၏မျက်နှာအသွင်အပြင်မှာလည်း ပါးပြင်များပိန်ကျသွားခြင်းကြောင့် ပို၍ပင် ချွန်ထက်လာသည်။

ကျွင်းဟွိုင်လန် လက်ကိုဆန့်ကာ ထိုသူ၏မျက်နှာကို ထိချင်ခဲ့သည်။

တွေးသည့်အတိုင်းပင် သူလုပ်ခဲ့လေသည်။ သူ၏လက်ကို ကို့ရို့ကားယားဖြင့်မြောက်ကာ ရွှယ်ယန်၏ပါးပေါ်တင်၍ အသာအယာပွတ်သပ်လိုက်သည်။

သူ ရွှယ်ယန်၏ခန္ဓာကိုယ်ကြွက်သားများ အချိန်တစ်ခုအတွင်း တောင့်တင်းသွားသည်ကို ခံစားမိလိုက်ရကာ ရွှယ်ယန်မှာ ယုံကြည်သက်ဝင်သူတစ်ဦးမှ အဆုံးတွင် ကောင်းချီးပေးခံလိုက်ရသကဲ့သို့ မလှုပ်ရဲဘဲ ဖြစ်နေသည်။

ရွှယ်ယန်၏မျက်လုံးများသည်သာ ပို၍ ပြင်းထန်လာသည်။

ကျွင်းဟွိုင်လန် သူ့ကိုတွေ့ရချိန်၌ အနည်းငယ်ရှက်ရွံ့နေမိသော်လည်း အဆုံးတွင် သူ၏အသိစိတ်ပြန်ဝင်လာပြီး တဖြည်းဖြည်းနှင့် ထိုနေ့ရွှယ်ယန်ပြန်လာစဉ်ကသူပြောခဲ့သည့်အရာကို ပြန်လည်မှတ်မိလာသည်။