အကြမ်းဖက်၀တ္ထုထဲကဇာတ်လိုက်မရဲ့အကိုကြီးဖြစ်လာတယ်

1.6K 232 0
                                    

Chapter 111

ကျွင်းဟွိုင်လန် အေးစက်စွာ ဆက်ပြောလိုက်သည်

" နောက်ပြီးတော့ ကျောင်းတော်ရဲ့ အပြင်ဘက်မှာလည်း မိုးခိုနိုင်တဲ့ ဂူတွေရှိနေပြီးသား …သူတို့အားလုံးက မိုးခိုခွင့်ပေးဖို့သာ အော်နေကြပေမယ့် ဂူတွေထဲမသွားဘဲ မိုးရေထဲမှာ တံခါးကိုပဲ ထုရိုက်အော်ဟစ်နေကြတာလေ.. သိသိသာသာကိုပဲ သူတို့ရည်ရွယ်ချက်က မိုးမဟုတ်ဘူး… မိုးက ဒုတိယပဲ .."

ထိုသို့ပြောပြီးနောက် ဌာနမှုးကိုကြည့်လိုက်သည်။

လုံလောက်စွာပင် ဌာနမှုး၏အမှုအယာမှာ စတင်၍ ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့လာခဲ့သည်။

ထိုအချိန် ကျွင်းဟွိုင်လန်၏ လှေကားမှာ လှုပ်ယမ်းသွားသည်။

သူငုံ့လိုက်ချိန်တွင် လှေကားကို ကိုင်၍ လှုပ်ယမ်းနေသည့် စာသင်သားတစ်ဦးကို တွေ့လိုက်ရပြီး ထိုသူမှ တောင်းပန်စကားဆိုလာသည် " ကျေးဇူးပြုပြီး တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်လို့ရမလား…"

ပြောပြီးသည်နှင့် သူ၏ပုံစံမှာ ငိုချတော့မလိုဖြစ်နေပြီး ဆို့နစ်နေကာ မိုးစက်များက သူ၏မျက်နှာပေါ်သို့ ထိခတ်နေသည်။

" ကျွန်တော်က ကျင်းလင်ကို တောင်ဘက်ကျန်းစုအရပ်ကနေပြီးတော့ စာမေးပွဲလာဖြေတာပါ…မိခင်ကအတူပါလာပြီးတော့ မြို့မြောက်ဘက်မှာနေနေပါတယ်…တကယ်လို့သာ အိမ်မှာ တစ်ခုခုဖြစ်သွားခဲ့ရင် အမေကဒီကိုသေချာပေါက်လာရှာလိမ့်မယ်… ကျွန်တော်စိုးရိမ်တာက သူအဲ့လူအုပ်ထဲမှာရှိနေမှာကိုပါ…"

ပြောလိုက်ပြီးနောက် မနေနိုင်တော့ဘဲ ငိုချလိုက်မိသည်။

ကျွင်းဟွိုင်လန် သူ၏နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားပြီး ဘေးဘက်မှ စာသင်သားများ၏သဘောတူသံကိုကြားလိုက်ရသည်။

" ဟုတ်တယ် မြို့ကရေလွှမ်းမိုးမှုနဲ့ကြုံတွေ့နေရတာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး လူတွေကို အပြင်ဘက်မှာ ဒီတိုင်းထားထားရမှာလဲ…"

" တကယ်လို့သာ အပြင်မှာ ငါတို့မိသားစုတွေသာ ရှိနေရင် ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ..သူတို့ကို ဝင်လာပြီး မိုးခိုခွင့်ပေးလိုက်ကြမလား…"

အကြမ်းဖက်၀တ္ထုထဲကဇာတ်လိုက်မရဲ့အကိုကြီးဖြစ်လာတယ်Where stories live. Discover now