အကြမ်းဖက်၀တ္ထုထဲကဇာတ်လိုက်မရဲ့အကိုကြီးဖြစ်လာတယ်

1.7K 244 2
                                    

Chapter 117

မြင်းလှည်းနှင့် ဓားလွယ်ခုတ်နေရာတွင် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်က ခြင်းတောင်းအလွတ်တစ်ခုကိုကိုင်ထားပြီး သူမဘေးနားတွင် ကလေးနှစ်ယောက် ရပ်နေသည်။ ကလေးနှစ်ယောက်ထဲမှတစ်ယောက်က ပြောစကားနားမထောင်ပဲ လမ်းအလယ်သို့ ပြေးဝင်လာသည်။

မှောင်နေသည့်အချိန်ဖြစ်၍ မြင်းလှည်းမောင်းသူကလည်း လမ်းပေါ်တွင် ကလေးတစ်ယောက်ရှိနေကြောင်း မမြင်လိုက်ပဲ အနားကပ်လာသည့်အခါမှ မြင်းဇာတ်ကြိုးကို အမြန်ဆွဲထားလိုက်ရသည်။

မြင်းလှည်းက လမ်းအလည်တွင် ဝုန်းခနဲရပ်လိုက်ရ၍ မြင်းကလန့်သွားပြီး ကလေးကိုခွာဖြင့်ပေါက်လုနီးပါး ဖြစ်သွားရတော့သည်။

လှည်းမောင်းသူက ဇောချွေးပြန်သွားပြီး ဒေါသတကြီးအော်ဟစ်တော့သည်။

" ကလေးရဲ့မိဘတွေ ဘယ်မှာလဲ... ကိုယ့်ကလေးကိုယ် သေချာဂရုမစိုက်ကြဘူး..."

အမျိုးသမီးကြီးက အသည်းအသန်ပြေးလာပြီး ကလေးလက်ကိုဆွဲထားကာ ထပ်ခါထပ်ခါ တောင်းပန်ရတော့သည်။

" ကျွန်မ တောင်းပန်ပါတယ်လူကြီးမင်း... အိမ်က သားက ခြေထောက်ဒဏ်ရာရသွားလို့ ကျွန်မကိုယ်တိုင်ကလည်း ဆန်ဝယ်ဖို့ တန်းစီနေရတာနဲ့ ကလေးကို သေချာမကြည့်လိုက်မိတုန်း ပြေးထွက်သွားတာပါ... ခွင့်လွှတ်ပေးပါ..."

" ရပါတယ်..."

မြင်းလှည်းမောင်းသူက တစ်ခုခုပြောတော့မည့်အချိန်တွင် အထဲတွင်ထိုင်နေသည့် ကျွင်းဟွိုင်လန်က တားမြစ်လိုက်သည်။

လှည်းမောင်းသူ ချက်ချင်းငြိမ်ကျသွားသည်။

ဖြူဖွေးနေသည့် လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးများဖြင့် လိုက်ကာကို မ'တင်လိုက်ပြီး ကျွင်းဟွိုင်လန်က မေးလိုက်သည်။

" ကလေးကို ထိခိုက်သွားသေးလား..."

ထိုအမျိုးသမီးကြီးက အလျင်အမြန်ပြောလိုက်သည်။

" မထိခိုက်ပါဘူး... ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သခင်လေး..."

" မြို့ထဲက စားစရာတွေရဲ့ဈေးက ဘယ်လောက်ဖြစ်နေပြီလဲ..."

အကြမ်းဖက်၀တ္ထုထဲကဇာတ်လိုက်မရဲ့အကိုကြီးဖြစ်လာတယ်Where stories live. Discover now