အကြမ်းဖက်၀တ္ထုထဲကဇာတ်လိုက်မရဲ့အကိုကြီးဖြစ်လာတယ်

1.7K 268 0
                                    

Chapter 110

သေချာပေါက် ရှန်းလျှိုဖုန်းပြောနေသည့်အကြောင်းအရာမှာ ထိုနေ့က ယန်ကျိုး၏တောင်စောင်းများတွင် သူတို့ပိတ်မိသွားခဲ့ခြင်းကိုပင်။

အချိန်အတန်ကြာမျှ ကျွင်းဟွိုင်လန်၏တိတ်ဆိတ်နေခြင်းကြောင့် မည်သည့်အကြံမှမရှိတော့သည့် ရှန်းလျှိုဖုန်းမှာ သူ့အား စိုးရိမ်တကြီး ကြည့်နေခဲ့လေသည်။

" ငါအတွေးလွန်တာလည်း ဖြစ်နိုင်ပေမယ့် တကယ့်ကို ငါ့စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီးခံစားနေရတာ တစ်ခုခုက ခက်ခဲနေသလိုပဲ…"

ခဏအကြာတွင် ကျွင်းဟွိုင်လန်မှ သူ့ကိုပြုံးပြလာသည်။

ကျွင်းဟွိုင်လန်မှ " အဲ့အကြောင်းတွေးမနေနဲ့တော့…စိတ်၏ငြိမ်သက်ခြင်းစာအုပ်သာအရင်ဖတ်ချည်…အတန်းလည်းပြီးတော့မှာပဲ ငါမင်းကို ကြိုဆိုဖို့ တောင်ဘက်မြို့တံခါးဆီခေါ်သွားပေးမယ်…"

ရှန်းလျှိုဖုန်း ထပ်ခါ ထပ်ခါ ခေါင်းငြိမ့်နေလျက်ရှိသည်။

ထိုအချိန်၌ ပြတင်းပေါက်မှ ဖျော့တော့သော မိုးကြိုးပစ်ချသံပေါ်ထွက်လာသည်။

ရွာသွန်းနေသည့်မိုးကြားတွင် မိုးကြိုးမှာ အနည်းငယ်ကွာဝေးသဖြင့် ရှင်းလင်းစွာ မကြားနိုင်ပေ။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ မိုးကြိုးပစ်သံအနည်းငယ်ဖြစ်ပေါ်ပြီးနောက် ဖျော့တော့သော အသံများလည်း ထွက်ပေါ်လာလေသည်။

ကျွင်းဟွိုင်လန် မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ပြတင်းပေါက်ဆီသို့သာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

ထိုအချိန်တွင် ကုသဆောင်မှ စာသင်ခန်းထဲသို့ တစ်စုံတစ်ဦးပြေးဝင်လာသည်။

စာသင်ခန်းထဲတွင် ကျောင်းတော်မှ ဌာနမှုးရှိနေသည်ဖြစ်ပြီး ထိုလူပြေးဝင်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရချိန်တွင် စာအုပ်ကိုချကာ မေးမြန်းလိုက်သည် " ဘာဖြစ်တာလဲ…"

ဆေးအကူလေးမှ အလျင်အမြန် ပြန်ဖြေလိုက်သည် " ဌာနမှုး မကောင်းတော့ဘူး မြို့မြောက်ဘက်က ဆည်က ရုတ်တရက်ကျိုးပေါက်လို့ မြစ်ထဲကနေ အခုမြို့ထဲကို ရေတွေဝင်လာနေပြီ…"

ဌာနမှုးမှာ နေရာတွင်ပင် တောင့်ခဲသွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် ကျောင်းဆောင်တွင်းရှိ စာသင်သားများမှ စတင်၍ အော်ဟစ်ပြေးလွှားလာလေသည်။

အကြမ်းဖက်၀တ္ထုထဲကဇာတ်လိုက်မရဲ့အကိုကြီးဖြစ်လာတယ်Where stories live. Discover now