အကြမ်းဖက်၀တ္ထုထဲကဇာတ်လိုက်မရဲ့အကိုကြီးဖြစ်လာတယ်

Chapter 66

လူသားတွေက အသက်ရှင်နေစဉ်မှာ သူတို့ယုံကြည်တဲ့ အရာတစ်ခုခုတော့ ရှိတတ်တာပဲ... တကယ်လို့ နတ်ဘုရားတွေနဲ့ ဗုဒ္ဓဘာသာကို မယုံကြည်ဘူးဆိုရင်တောင် သူတို့ကို ဒီလူသားလောကနဲ့ ချည်နှောင်ပေးထားတဲ့ အရာတစ်ခုခုကတော့ ကျိန်းသေပေါက်ရှိတယ်...

ရွှယ်ယန့်စကားဆုံးသည်နှင့် အနောက်ဘက်မှ ခြေသံများက တဖြည်းဖြည်း နီးကပ်လာသည်။ ရွှယ်ယန် လှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ မိန်းမစိုးတစ်ယောက်က တံခါးဝကို ဖြတ်ကျော်လာပြီး သူ့ရှေ့တွင် ဒယိမ်းဒယိုင်ဖြင့် ဒူးထောက်လိုက်သည်။

" အရှင့်သား ကိစ္စကြီးတစ်ခုတော့ ဖြစ်ကုန်ပါပြီ... အရှင်မင်းကြီးက အရှင့်သားကို အခုချက်ချင်း ယုံလဲ့နန်းဆောင်ကို မြန်မြန်လာဖို့ ‌ဆင့်ခေါ်လိုက်ပါတယ်..."

ထိုအချိန်တွင် နေမင်းကြီးက မိုးကုပ်စက်ဝိုင်းမှ တဖြည်းဖြည်း ထွက်ပေါ်လာနေပြီဖြစ်သည်။ ထောင်နှင့်ချီသော နေရောင်ခြည်များက ကောင်းကင်မှတစ်ဆင့် နန်းမြို့တော်တစ်ခုလုံးကို ဖြာကျလာသည်။

နေရောင်က ဘုရားကျောင်းဝတွင် ဖြာကျနေရာမှ အတွင်းဘက်သို့ ရောက်ရှိလာကာ စားပွဲပေါ်မှ မှင်မခြောက်သေးသည့် ကျမ်းစာများအပေါ် ရောက်လာသည်။

ယ‌ခုချိန်တွင် မိုးစင်စင်လင်းကာ အရာအားလုံး ထွန်းလင်းတောက်ပနေပြီဖြစ်သည်။

ကျင်းပေါင်က သူ့တာဝန်ကို ပြီးမြောက်လာရုံသာမက သူ့အတွက် အံ့အားသင့်စရာတစ်ခုကိုပါ ယူဆောင်လာခဲ့မည်ဟု ရွှယ်ယန် မထင်ခဲ့မိပေ။

ယုံလဲ့ခန်းမဆောင်၏ ဘေးမှအဆောင်ထဲသို့ ဝင်လာသည့်အခါ အစေခံများက ကြမ်းပြင်တွင် ဒူးထောက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

ကျင်းပေါင်က ‌မနက်စာထည့်ထားသည့်ဘူးကို သူကိုယ်တိုင်သယ်လာပြီး ရွှယ်ယန်၏ အမိန့်အရ ယီကျဲယွီနှင့် လင်းထိုက်လန်တို့ကို စောင့်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ထိုအချိန်တွင် မိန်းမစိုးများနှင့် အပျိုတော်များ ဖြတ်သန်းသွားသည့်အခါ ကျင်းပေါင်က သူတို့နှင့် စကားစမြည်ပြောခဲ့သည်။