အကြမ်းဖက်၀တ္ထုထဲကဇာတ်လိုက်မရဲ့အကိုကြီးဖြစ်လာတယ်

Chapter 70

ဤတည်းခိုဆောင်ကို လှပခမ်းနားစွာ အလှဆင်ထားခြင်းများ မရှိပေ။ သစ်သားဖြင့် ပြုလုပ်ထားသော အသုံးအဆောင်များဖြင့်သာ ပြည့်နေသည်။ စားပွဲနှင့်ထိုင်ခုံများကိုလည်း သစ်ကြမ်းသားများဖြင့်သာ ပြုလုပ်ထားသော်လည်း အားလုံးကို ပြောင်လက်သန့်ရှင်းနေအောင် သုတ်ထားသည်။

   

ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်တွင်မူ နေလုံးကြီးက မိုးကုပ်စက်ဝိုင်းထဲ ပြန်ဝင်လုနီး၍ ခပ်မှိန်မှိန်သာ တောက်ပနိုင်တော့သည်။

   

သူတို့နှစ်ယောက်လုံးက ပိုးထည်များကိုသာဝတ်ဆင်ထားပြီး ကိုယ်ပေါ်တွင်လည်း ဖုန်တစ်စက်မှ ပေကျံနေခြင်းမရှိပေ။ ခုံတွင်ထိုင်လိုက်သည်နှင့် လူအများအပြား၏အာရုံက သူတို့ထံသာ ရောက်လာသည်။

" ဧည့်သည်တို့ ဘာမှာကြမလဲ..."

စားပွဲထိုးလေးက ရှေ့သို့အမြန်ရောက်လာပြီး သူတို့နှစ်ယောက်လုံးအတွက် လက်ဖက်ရည်ကြမ်းငှဲ့ပေးလိုက်သည်။

   

" ဆန်ဝိုင်တစ်အိုးနဲ့ အမဲသားတစ်ပွဲပေးပါ..."

ကျွင်းရှောင်ဝူက ခြေထောက်ကို ခုံပုတစ်လုံးပေါ်တင်၍ထိုင်လိုက်ပြီး ဤနေရာနှင့်ရင်းနှီးနေသကဲ့သို့ပင် ပြောလိုက်သည်။

" မင်းတို့ဆီက ဟင်းကောင်းတွေလည်း ယူလာပေးလေ... စားလို့ကောင်းရင် ထပ်ဆုချတာပေါ့..."

သူ ပြောပြောဆိုဆိုနှင့်ပင် ငွေတုံးတစ်တုံးကိုစားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။

   

စားပွဲထိုးလေးက ငွေရှိသောဧည့်သည်တစ်ယောက် ရောက်လာသည်ကိုသိ၍ သူ့မျက်ဝန်းထဲတွင် ပျော်ရွှင်မှုများဖြင့် ပြည့်သွားသည်။ ငွေတုံးကိုယူသွားပြီး အကြိမ်ကြိမ်ဦးညွတ်ကာ ပြန်ဝင်သွားသည်။

   

ကျွင်းဟွိုင်လန်က ကျွင်းရှောင်ဝူကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။

ဒီနှစ်တွေအတွင်းမှာ ဒီကလေးက စစ်တပ်ထဲမှာပဲ တပ်သားအဖြစ် နေခဲ့ရတာကိုး... ခြေထောက်ကိုခုံပေါ်တင်ပြီး ဝိုင်နဲ့အသားကို အသံကျယ်ကျယ်နဲ့မှာတတ်နေပြီပေါ့... သူ့ကိုကြည့်ရတာ မင်းမျိုးနွယ်တစ်ယောက်ရဲ့ အမူအကျင့်ကို မရှိတော့ဘူး...