Robię co chcę

Rozdział 15

Siedziałam cicho, w myślach modląc się o to żeby już wyszli. Zabrałam talerze i pudełka i poszłam do kuchni żeby się przed nimi ukryć.

- Wszystko w porządku? Jakoś tak dziwnie się zachowujesz – usłyszałam za plecami i aż podskoczyłam. Matczak, dlaczego to musi być on.

- Spoko, zaraz przyjdę. Chciałeś coś? – staram się brzmieć jak najbardziej obojętnie ale głos mi drży.

- Masz zapalniczkę albo zapałki bo idziemy zajarać na balkon – powiedział podchodząc bliżej.

Podałam mu zapalniczkę nie patrząc na niego z nadzieją że wyjdzie ale nie. Podszedł i obrócił mnie w swoją stronę na co spielam się jeszcze bardziej.

- Ej, co jest? Wyglądasz jakbyś miała atak paniki? – zapytał a ja z trudem kiwnęłam głową.

Skąd wiedział? Myślałam że pójdzie po kogoś ale on zrobił coś niespodziewanego, mianowicie przytulił mnie mocno i uspokajająco gładził po plecach.

Nie wiem skąd wie jak się zachować w takiej sytuacji ale pomogło. Chciałam coś powiedzieć ale wyszedł, tak po prostu.

Wróciłam do salonu, Janusz i Ala grają na konsoli a reszta siedzi na balkonie.

- Coś się stało, wyglądasz jakbyś miała się rozpłakać, znowu się kłóciliście? – Alicja spojrzała na mnie z niepokojem.

- Nie wszystko jest ok, po prostu jestem trochę zmęczona, to nic takiego – powiedziałam.

Godzinę później ta mini impreza dobiegła końca i zostałam sama w swoim mieszkaniu.

To co się dzisiaj wydarzyło było takie nierealne że nie wiem co o tym myśleć. To że wiedział co trzeba zrobić tak jakby miał z tym już kiedyś do czynienia.

Chciałam do niego napisać i podziękować ale to chyba przesada, przecież my się nawet nie lubimy. Zasnęłam zmęczona.

Następnego dnia pojechałam do biura żeby pomóc w przygotowaniach, za dwa dni wigilia a my dzisiaj mamy to spotkanie świąteczne.

Cały dzień robiłyśmy dekoracje, nie wiem po co, przecież oni przyjdą tu tylko po to żeby się na walić.

- Musi być ten świąteczny klimat, uwielbiam to – widząc dziewczyny, które mają radochę z tego, przestałam krytykować.

Zajęło nam to cały dzień ale wyszło spoko. One jadą do domu się przebrać i przygotować do imprezy a ja jadę odpocząć.

Alicja wyjechała wczoraj więc przynajmniej mam pewność że nie będzie mnie namawiać na wyjście.

I tak już wcześniej pisała ale chyba dała sobie spokój widząc że i tak mnie nie przekona.

Wzięłam prysznic, przebrałam się w wygodną piżamkę i włączyłam mój ulubiony serial. Zaczęłam już przysypiać gdy ktoś zaczął dobijać się do drzwi.

Musiałam wstać bo jest już po 23 i ten ktoś za chwilę obudzi cały blok. W progu mojego mieszkania stał uśmiechnięty Janek, który uściskała mnie na powitanie.

Widać że ma już nieźle w czubie, wpuściłam go do środka.

- Brakowało mi ciebie i dlatego przyjechałem żeby cię namówić na imprezę, wszyscy czekają – powiedział rozbawiony a ja nie wiem co mam zrobić.

Nie chcę tam iść ale jak nie pójdę to on tu zostanie i będę musiała się z nim użerać gdy jest w tym stanie.

- Poczekaj chwile, muszę się przebrać – poszłam do siebie a on siedział w salonie, chyba się nie spodziewał że tak szybko uda mu się mnie namówić.

Odwiozę go, wejdę na chwilę złożyć życzenia i wracam. Piętnaście minut później czekaliśmy na ubera bo on się uparł że nie mogę jechać swoim autem bo nie będę mogła pić.

I tak nie zamierzam ale nie chcę mi się z nim dyskutować.

Weszliśmy do środka, impreza trwa w najlepsze i miałam nadzieję że uda mi się wejść niepostrzeżenie ale Janek ma zupełnie inne plany.

- Siemanko, zobaczcie kogo udało mi się namówić na imprezę – krzyknął zwracając na siebie uwagę wszystkich.

Teraz już napewno nie uda mi się wyjść niepostrzeżenie.

- Natalka jesteś wreszcie, co tak długo? – zapytał rozbawiony Franek przyciągając mnie do siebie i podając mi kieliszek, którego połowę zawartości wylał na podłogę.

Zaraz po nim trafiłam w obięcia Tadka i Krzyśka, którzy tak samo ucieszyli się na mój widok.

Magda i Karol przyszli się przywitać, na szczęście cała reszta zajęła się swoimi sprawami.

- Ja tylko na chwilę, Odwiozłam Janka bo chyba wam się zgubił, i zaraz muszę wracać – próbowałam się wykręcić ale nic z tego.

- No chyba żartujesz, nie wypuścimy cię stąd dopóki się z nami porządnie nie na pijesz – powiedział Tadek a Franek już polewał.

Muszę przyznać to była udana impreza i nawet nie przeszkadzało mi to że w pewnym momencie Michał dołączył do naszej grupki.

Piliśmy, tańczyliśmy i było nawet spoko. Oczywiście nie przesadziłam tak jak inni i bez problemu wróciłam do domu a jutro rano pomagałam w sprzątaniu.

Magda kolejny raz zaprosiła mnie do siebie na wigilię ale ja po raz kolejny odmówiłam, chcę ten dzień spędzić sama.

Hejka, jutro kontynuacja. Pozdro