TENİ TENİME [BxB]

18. Yeni iş

Kemal, abisinin yanından çıkmış kara kara bücüre ne diyeceğini düşünürken çoktan onun çalışacağı mekana gelmişti. Barda gördüğü elemana Levent'in yerini sorup odasına doğru yürüdü.

"Ooo Kemal hayırdır? Çok sık görüşüyoruz bu aralar..."

"Abi pek hayır değil ya senden bir ricam var?"

"Dökül"

"Abi hani şu işe aldığın çocuk var ya onu çıkarman lazım. "

"Çocuk oyuncağımı lan bu! Niye çıkartıyormuşum çocuğu?"

"Abi... Abi Aslan abi istemiyor burada çalışmasını" Levent, Aslan'ı sevip sayardı ama onun bu emri vakilerine hiç gelemezdi. O yüzden aralarına hep bir mesafe koymuş bu sayede uzun yıllar dost kalmışlardı.

"Çıkarmıyorum. Sevdim ben o çocuğu. "

"Abi yapma gözünü seveyim Aslan abi..."

"Başlatma lan Aslan abine! Burası benim mekanım abin mi karar verecek kimi tutacağıma! O çocuk burada çalışacak o kadar!"

Kemal daha fazla itiraz edemeyip" Eyvallah" diyerek adamın yanından ayrıldı. Aden'e işe gitme demek zor geldiği için ilk buraya gelmişti ama her şey daha da kötü olmuştu. Şimdi Aden çıkmak istese bile Levent hemen onu salmazdı.

Saatler geçmiş Aden yeni işine gideceği için heyecanlıyken diğer tarafta Aslan kıskançlıktan kuduruyordu. Çalışacağı yere erken varan çocuk hemen üzerini değiştirmiş diğer çalışanların yanına geçmişti. Daha önce de servis işinde tecrübeli olduğu için çok zorlanmayacağını biliyordu. Mekan açılmadan önce son kontroller yapılırken garsonlardan biri masaların üzerindeki şamdanları düzelten Aden'in yanına gelip "Levent abi seni odasına çağırıyor." dediğinde Aden içinden acaba bir şeyi yanlış mı yaptım diye geçirdi. Çekingen adımlarla Levent'in odasına kadar gelip kapıyı çaldığında "Gir" diyen adamın gülen yüzünü görünce içi bir nebze rahatlamıştı.

"Beni çağırmışsınız Levent Bey"

"Gel Aden gel otur şöyle" Aden çekinerek adamın önünde gösterdiği deri koltuğa oturdu. Levent karşısındaki güzel çocuğu süzerek "Bugün ilk günün heyecan var mı?" diye sordu.

"Biraz. Umarım sizi mahcup etmem."

"Etmezsin etmezsin. Heyecan yapma boşuna." Aden sessizce gülümseyip kafasını salladığında Levent'te ona gülümsedi.

"Aden şimdi beni iyi dinle. Müşteriler bir şey istemedikçe diyaloga girmek yok. Servis yaparken ne konuşurlarsa konuşsunlar kulağını kapatacaksın. Sana bir zorluk çıkardıklarında kendin halletmek yerine hemen Hasan'a gidip söylüyorsun o da sorunları ortadan kaldırıyor. Tamam mı? "

"Tamam Levent Bey."

"Bir de sen Kemal'le nereden tanışıyorsun?" diye sordu Levent. Aslan'ın bu çocukla ne gibi bir bağlantısı var öğrenmek istiyordu. Aden bir kaç saniye ne söyleyeceğini bilemedi. Aslan sayesinde tanıştıklarını söylemek istemiyordu.

"Şeyy... Kemal'le ortak tanıdıkların aracılığıyla tanıştım sağ olsun bana buraya girmem de yardımcı oldu."

"Aslan'ı tanıyor musun peki?" Adını duyduğunda bile ürperen çocuk sessizce kafasını salladı.

"Kemal'in patronu olduğunu biliyorum." deyince Levent daha da üstelemedi. Aslan'ın onu soruşturduğunu duysun istemezdi.

"Peki Aden sen işinin başına dönebilirsin. "

"Teşekkürler Levent Bey." deyip odadan ayrılan çocuk hala içerinin gerginliğini üstünde taşıyordu.

Saat ilerledikçe mekan dolmaya başlamış Aden, elindeki dolu tepsiyle kimseye çarpmadan servis yapmaya çalışıyordu. Barın önünde yeni siparişlerin hazırlanmasını beklerken barın arkasında içkileri hazırlayan Burak, Aden'e doğru eğilip "Şu masadakiler seni yiyecek gibi bakıyor dikkat et minik kuş!" dediğinde Aden, Burak'ın gösterdiği tarafa baktı. Masadaki iki adamın ona bakıp gülümsediğini görünce hemen önüne dönmüştü.