အကြမ်းဖက်၀တ္ထုထဲကဇာတ်လိုက်မရဲ့အကိုကြီးဖြစ်လာတယ်

သူ ခဏတာစိတ်လွတ်သွားသည်ကို ဖုံးကွယ်ရန်အတွက် အေးစက်စက်အသံဖြင့်သာ ပြောလိုက်သည်။

သူ့စကားကိုကြားသည့်အခါ ကျွင်းဟွိုင်လန်က တစ်ဖက်သို့လှည့်ပြီး သူ့ကို အမြန်တားလိုက်သည်။

" ထားလိုက်ပါ... ငါ တစ်ယောက်ယောက်..."

သူ ဖုရိကိုဖုရိကိုခေါ်ရန်ပြင်လိုက်စဉ် ဤနေရာသို့လာရာလမ်းတွင် ရွှယ်ယန်ကို တစ်ခုခုပြောရန် စဉ်းစားလာသည်ကို သတိရသွားသည်။

ကိုယ်လုပ်တော်ရှု့က ရွှယ်ယန်အတွက် အဝတ်အစားများချုပ်ပေးလိုခြင်းမှာ လွန်ခဲ့သည့်ရက်များက အထင်လွဲမှုအနည်းငယ်ဖြစ်ခဲ့၍ သူနှင့် ပြန်အဆင်ပြေရန် ကြိုးစားချင်နေခြင်းဖြစ်သည်ကို ကျွင်းဟွိုင်လန်သိသည်။

ထို့အပြင် ယခုချိန်၌ ရွှယ်ယန်က ကိုယ်လုပ်တော်ရှု့၏ သားတော် ဖြစ်နေသည်။ ကျွင်းဟွိုင်လန်ကလည်း နွေဦးရာသီရောက်ပါက ဤနေရာမှထွက်ခွာပြီး ကျန်းနန်သို့ ပြန်မည်ဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်တွင် ကိုယ်လုပ်တော်ရှု့နှင့် ရွှယ်ယန်သာ မင့်လွမ်နန်းဆောင်တွင် ကျန်နေခဲ့မည်ဖြစ်သည်။

ရွှယ်ယန်၏ စိတ်နေသဘောထားက အေးစက်စက်ဖြစ်ပြီး ကိုယ်လုပ်တော်ရှု့ကလည်း အနားတွင် သူမကိုအလိုလိုက်ပြီး အဖော်ပြုပေးမည့်သူကို လိုအပ်သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်တည်းကျန်ရှိနေပါက တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် စကားမပြောပဲ အေးစက်စက်နေမည်မှာ သိသာထင်ရှားလှသည်။

သို့ဖြစ်၍ ကျွင်းဟွိုင်လန်က ဤရက်ပိုင်းများအတွင်းတွင် အခွင့်အရေးကို အမိအရဖမ်းဆုပ်ပြီး ရွှယ်ယန်နှင့် ကိုယ်လုပ်တော်ရှု့ကို ရင်နှီးလာစေရန် ကြိုးစားမည်ဖြစ်သည်။ ထိုသို့ဖြစ်မှသာ သူထွက်သွားသည့်အချိန်တွင် ကိုယ်လုပ်တော်ရှု့က အထီးကျန်မနေတော့မည်ဖြစ်သည်။

ရွှယ်ယန်က ထိုနေရာတွင်ပင်ရပ်နေပြီး နောက်ထပ် ထွက်ပေါ်လာမည့်စကားလုံးများကို စောင့်ဆိုင်းနေသည်။

ထိုစကားများကို နှစ်ယောက်တည်းသီးသန့်ပြောခြင်းက ပို၍သင့်တော်မည်ဟု ကျွင်းဟွိုင်လန်ခံစားမိသွားသည်။ သူ ခဏတာရပ်သွားပြီးနောက် ရွှယ်ယန့်ကို ပြုံးပြလိုက်သည်။