အကြမ်းဖက်၀တ္ထုထဲကဇာတ်လိုက်မရဲ့အကိုကြီးဖြစ်လာတယ်

သို့ဖြစ်၍ ကျင်းပေါင် အပြင်သို့ထွက်လာပြီး ကိုယ်လက်သန့်စင်ရန်အတွက် ရေနွေးသွားယူလိုက်သည်။

သူ ထွက်သွားပြီး မကြာမီမှာပင် ပြန်ရောက်လာသည်။

တံခါးဖွင့်သံကြောင့် ရွှယ်ယန်မျက်ခုံးပင့်ပြီး လှမ်းကြည့်လိုက်သည့်အခါ ကျင်းပေါင်က တံခါးဝတွင် တွန့်ဆုတ်စွာ ရပ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

" ပြောစရာရှိလို့လား..."

ရွှယ်ယန်၏ အမူအရာက ဂရုမစိုက်သကဲ့သို့ပင်ဖြစ်နေပြီး လက်ထဲမှ ဒင်္ဂါးကိုသာ ပြန်စိုက်ကြည့်နေသည်။

" သခင် မင့်လွမ်နန်းဆောင်အပြင်ဘက်မှ ရှောင်ဝေ့ဇီရောက်နေပါတယ်... အရှင့်သားကို မြို့စားမင်းက တွေ့ချင်တယ်လို့ ပြောပါတယ်..."

ရွှယ်ယန် ရပ်တန့်သွားပြီး မျက်လုံးလှန်ကြည့်လိုက်သည်။

ကျင်းပေါင်က တုန်တုန်ယင်ယင်နှင့် ပြောလိုက်သည်။

" အရှင့်သား ဘေးဘက်တံခါးက ထွက်လာရင်တော့ ဘယ်သူမှ သတိမပြုမိလောက်ဘူးလို့ ပြောပါတယ်... သခင် ဖြစ်နိုင်တာက..."

   

ထိုသို့ပြောနေစဉ်မှာပင် ရွှယ်ယန်၏အကြည့်ကြောင့် ဘာဆက်ပြောရမည်မသိဖြစ်သွားသည်။

ရွှယ်ယန် မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး သူ့ကို သင်္ကာမကင်းစွာ ကြည့်လိုက်သည်။

" မင်း ဘာလို့ အဲ့လောက်တောင် ကြောက်နေရတာလဲ..."

ကျင်းပေါင် ထိုစကားများကိုကြားသည့်အါ တောင့်မထားနိုင်တော့ပေ။ သူ့ခြေထောက်များ ပျော့ခွေသွားပြီး မြေပြင်ပေါ်တွင် ဒူးထောက်ချလိုက်ကာ ငိုလုဆဲဆဲဖြစ်လာသည်။

" ဒီအစေခံက သူ့ကိုနောက်ယောင်ခံလိုက်မိလို့ သူ သခင့်ကို ရှာတွေ့သွားတာပါ... သခင် မသွားသင့်ပါဘူး... လူသတ်တာဖြစ်ဖြစ် ဘာဖြစ်ဖြစ် သူတို့ဘာသာသူတို့ လုပ်ပါစေ..."

ထိုစကားများပြောနေစဉ်မှာပင် ကျင်းပေါင်က ငိုတော့မည်ဖြစ်သည်။

ရွှယ်ယန်က မျက်နှာသေဖြင့်သာ နေသည်။ စားပွဲမှ ထလာပြီးနောက် ဝတ်ရုံကိုယူလိုက်ပြီး အပြင်သို့ထွက်သွားစဉ်တွင် ဝတ်လိုက်သည်။ တံခါးနားတွင် ဒူးထောက်နေသည့် ကျင်းပေါင်နားမှ ဖြတ်လာစဉ်တွင် သူ့တင်ပါးကို ဖြတ်ကန်လိုက်ပြီး တံခါးကိုပိတ်နေ၍ ဖယ်ရန် ပြောလိုက်သည်။