အကြမ်းဖက်၀တ္ထုထဲကဇာတ်လိုက်မရဲ့အကိုကြီးဖြစ်လာတယ်

Chapter 1

ကျွင်းဟွိုင်လန်သေဆုံးသည့်နေ့တွင် ချန်အန်း၌ တစ်ညလုံးမိုးရွာခဲ့သည်။

နေ့ခင်းဘက်တွင် ဗွက်အိုင်များစွာက အပြာရောင်ကျောက်မြေပြင်ထက်တွင် စုပုံလာသည့်တိုင် မိုးကတော့ ရပ်မသွားခဲ့ပေ။

အေးစက်သည့်မိုးကို ဆောင်းဦးလေကရစ်ပတ်ကာဖြင့် သယ်ဆောင်လာပြီး အေးစိမ့်သည့်အထိအတွေ့ကို ချန်ထားရစ်လေ၏။

ကျွင်းမိသားစု၏သုံးရာငါးဆယ့်ခြောက်ယောက်သော လူတို့သည် ရွှမ်ဝူတံခါးအပြင်ဘက်တွင် ဒူးထောက်လျက်ရှိပြီး သူရဲဘောကြောင်သူများပမာ ပြုမူကာ ယနေ့အတွက် အကူအညီကို တောင်းခံနေကြသည်။

ကျွင်းဟွိုင်လန်၏အဝတ်အစားများက စိုရွှဲနေသည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းက ဖြူဖျော့နေပြီဖြစ်ကာ ကွပ်မျက်ရေးမြေ၏ထိပ်တွင် ဒူးထောက်နေသည်။ အေးစက်သည့်မိုးပေါက်များက သူ့မျက်နှာထက် ကျဆင်းနေပြီး သူ၏နားထဲတွင် သူ့ဘေးပတ်လည်ရှိ မိသားစုဝင်အမျိုးသမီးများ၏ ငိုကြွေးသံများ၊ သူတို့၏ငြင်းခုန်သံများဖြင့်သာ ပြည့်လို့နေသည်။

ယင်းစကားတို့အား ရှင်းလင်းစွာမကြားရသည့်တိုင် သူတို့မည်သည့်အကြောင်းကို ပြောနေသည်အား သူသိပါသည်။

ကျွင်းမိသားစုက တာ့ယုံ၏တည်ထောင်သူဖခင်ပင်။ ကျွင်းမိသားစု၏ဘိုးဘေးများက တာ့ယုန်ဘိုးဘေးများနှင့် လွန်ခဲ့သည့်နှစ်ပေါင်း၂၀၀ခန့်က တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြသည်။ တည်ထောင်ပြီးနောက်တွင် သူတို့က ယုံနင်မြို့စားအဖြစ် ဘွဲ့အမည်ခံယူကြပြီး မျိုးဆက်တစ်ခုမှတစ်ခုသို့ လွှဲပြောင်းခဲ့ကြလေသည်။

တော်ဝင်ဘိုးဘေးက အလွန်သံသယများ၏။ တည်ထောင်သူ သူရဲကောင်းအများစုက သူတို့၏လေးများကို ဖုံးကွယ်ထားခဲ့ကြရကာ အဆုံးသတ်မကောင်းကြပေ။ သိူ့သော်ငြား ဧကရာဇ်၏မိသားစုကတော့ ယနေ့ထိတိုင် နှစ်ပေါင်း၂၀၀ရာကျော်အောင် အာဏာရှိဆဲပင်။

ထို့ကြောင့် ယနေ့ဖြစ်ပျက်သွားသည်တို့က မထူးဆန်းပါချေ။

အားလုံးပြီးသည့်နောက် တာ့ယုံသည် လူတစ်ဦးကြောင့် အနှောင့်အယှက် ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။ လွန်ခဲ့သည့်လကတည်းက ယွင်နန်ဘုရင်မှ ချန်အန်းမြို့ထဲ ကျူးကျော်ဝင်ရောက်လာခဲ့ခြင်းကြောင့်ပင်။