"Si Meow at si Ming"
Noong araw sa isang malayong pook, may dalawang pusa na nabubuhay sa isang maliit na tahanan. Ang isa ay si Meow, isang pusa na talagang maganda ang anyo.
Ang kaniyang balahibo ay pino at makintab, ang kaniyang mga mata ay malalim na pula, at ang kaniyang kilos ay puno ng kahinhinan.
Ngunit, ang kanyang ugali ay hindi maganda. Siya ay mapang-api, mapangmataas, at palaging nag-iisip na siya ang pinakamahalaga.
Sa kabilang banda, may isang pusa na tinatawag na Ming.
Kahit na pangit ang kanyang anyo-may mga dumi sa kaniyang balahibo, malalaking mata na may mga bahid ng lungkot-hindi ito nagiging hadlang sa kanyang kalooban.
Si Ming ay mabait, mapagmahal, at laging handang tumulong sa iba. Nagtatanim siya ng halaman, nag-aalaga ng ibon, at may malambot na puso para sa kapwa.
Isang araw, may malaking pagsubok na dumating sa pook na kanilang kinatitirhan. Ang kanilang tahanan ay nasisira dahil sa isang malakas na bagyo.
Hindi nila alam kung paano sila makakabangon muli mula sa trahedya na iyon.
Si Meow ay nagrereklamo at nagsasabing wala siyang pananagutan sa mga pangyayari.
Hindi niya nagawang makiramay sa mga pusa at ibang mga hayop na naging biktima ng sakuna.
Sa kabilang banda, si Ming ay hindi nagdalawang-isip na umaksyon.
Kahit na wala siyang mukhang kaakit-akit, lumakas ang kaniyang loob na magsilbi sa iba.
Nagsimula siyang magtawag ng mga pusa at iba pang hayop upang magtulungan.
Tinulungan niya silang magligpit ng mga sirang gamit at ipinakita ang tamang pag-uugali sa oras ng kagipitan.
Sa kabila ng kanyang pangit na anyo, ang kanyang magandang kalooban ay bumilis ang mga tao at hayop na tumulong sa pagkakabangon.
Habang ang mga pusa ay nagtutulungan, nakita ni Meow ang kabutihan at sakripisyo ni Ming.
Nalaman niya na kahit na siya ay may magandang anyo, ang kanyang mga pangit na ugali ay naging hadlang sa kanya.
Sinisiya niya ang kanyang sarili dahil sa pagiging mapang-api at mapangmataas.
Nalaman niya na ang tunay na ganda ay hindi lamang nasa panlabas na hitsura kundi nasa kalooban rin.
Sa paglipas ng panahon, unti-unti ay naging maganda ang pag-uugali ni Meow.
Natutunan niyang maging mapagkumbaba at mapagbigay.
Naging kaibigan sila ni Ming at patuloy napatuloy na nagtulungan sa isa't isa.
Nagkasama silang dalawa sa mga gawain sa komunidad, tulad ng paglilinis ng paligid at pagbibigay ng tulong sa mga nangangailangan.
Hindi na mahalaga kung sino ang maganda at pangit sa panlabas na anyo, dahil ang tunay na halaga ay nasa kabutihan ng puso at pag-uugali.
Sa kanilang pagsasama, natutunan ng mga ibang pusa at hayop sa pook na ang tunay na kagandahan ay hindi nasa hitsura kundi sa mga kilos at salita.
Aral na natutunan:
Ang pabulang ito ay patungkol sa pagpapahalaga sa tunay na kagandahan na matatagpuan sa kalooban ng isang tao. Hindi dapat ituring na tanging panlabas na anyo ang sukatan ng pagkatao, kundi ang mga pagpapahalaga at pag-uugali na taglay ng isang indibidwal.
Sa huli, natagpuan ni Meow at Ming ang kaligayahan at pag-ibig sa pagpapahalagahan ng kanilang mga sarili at ng iba. Ang kanilang pagkakaibigan ay nagpatunay na kahit na magkaiba tayo sa anyo, maaari pa rin tayong magsama at matutong magmahalan.
YOU ARE READING
"My Fables" (Completed)
Fantasy#1 fable #1 pabula #1 lessonlearned This is my first fable book. This is my own story through my own imagination. I didn't search it online or copy to other short stories fables. I do it on my own as an author of this book. I write or type a shor...
