♡Part - 33♡

982 112 14
                                    

[Unicode]

Gyeonggi - doမြို့ကြီးထဲ၌ ခမ်းးနားထယ်ဝါစွာရှိနေ‌သော အဆောက်အဦးတစ်ခု

"သူ‌ေဉးက‌ေတာ် !!!! သူဉေးကတော်!!အရေးကြီးသတင်းပါ !!! "

"ပြော!"

"သူဉေးကတော်ရဲ့ သား နှလုံးအစားထိုးခွဲစိတ်မှုတစ်ခု လုပ်နေရတယ်တဲ့"

"..............."

တင်ကနဲ ရပ်တန့်သွားတဲ့ နောက်ဆုံးသံစဉ်နောက်မှာ စန္နယားပေါ်က လက်ချောင်းရှည်ရှည်သွယ်သွယ်တွေက ယတိ ညိမ်ကျသွားတယ်။ ထိုလက်ချောင်းရှည်တွေက တစ်စုံတစ်ယောက်နဲ့ ဆင်တူလွန်းသည်။

"အဲ့ကိုသွားမယ် အခုချက်ချင်းပြင်ဆင်ထားလိုက်!!"

ဘယ်လောက်ပဲ ပြတ်သားတယ်ပြော‌ေပြာ ဘယ်လောက်ပဲ နှစ်တွေကြာကြာ ကိုယ့် သားသမီး တစ်စုံတစ်ခုဖြစ်လာခဲ့ရင်တော့ မိဘတိုင်းက စိတ်ပူကာ စိုးထိတ်ကြစမြဲပင် ~

~~~~~~~~

အရေးပေါ် ခွဲစိတ်ခန်းတစ်ခု

ထို ခွဲစိတ်ခန်းရှေ့တွင် ကောင်လေးတစ်ယောက်က ခေါက်တို့ခေါက်ပြန်လျှောက်နေပြီး  ခဏအကြာ lobbyခုံတန်းတစ်ခုမှာ ၀င်ထိုင်တယ်။ အညိမ်မနေတဲ့ ခြေတောက်တွေနဲ့ ဒူးပေါ် စုလိုက် ဖြန့်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့ ကောင်းလေးရဲ့လက်တွေက တစ်စုံတစ်ခုကို စိုးထိန်းနေဟန်။

အတက်နိုင်ဆုံး တုန်ယီနေတဲ့လက်တွေကို ဒူးနှစ်ဖက်ပေါ် ထိန်းချုပ်လို့ ခရစ်ယာန်တွေဆုတောင်းသလို လက်နှစ်ဖက်အား ယှက်သွယ်လို့ ဆုတောင်းမိသည်က ရောက်တက်ရာရာ။ ငိုချင်နေတဲ့စိတ်တွေကို ထိန်းလို့ မွန်းကျပ်နေတဲ့ ရင်အစုံအား ဖွင့်ဟချင်ပင်မယ့် သူမငိုမိ။ သူသာငိုရင် သူ့အပါးဂျင် ဘယ်စိတ်ကောင်းပါ့မလဲ။ မျက်လုံးတွေအား မှိတ်ရင်း ဆုတောင်းသည်က ဖခင်ခွဲစိတ်မှုမှာ အစစအရာရာအဆေပြေဖို့သာ~

ထိန်းချုပ်လို့မရ‌ေအာင် လှိုင်တက်လာတဲ့ ၀မ်းနည်းမှုတွေက ကိုယ်၀န်အာဂီသကြောင့်ထင်။ အောက်နှုက်ခမ်းပါးအား ဖိကိုက်ရင်း ထိန်းချုပ်ပင်မယ့် မျက်တောင်စတို့က စိုစွတ်လာသည်။ ထိုအချိန် ဒူးပေါ်က သူ့လက်အား အုပ်မိုး၍ ကိုင်လာ‌တဲ့ လက်ရှည်ရှည်တစ်စုံ။

♡첫사랑♡                                 (အချစ်ဦး) Where stories live. Discover now