The Central Crest: Alestria Academy Book 1 [ONGOING]

Chapter 43

[Unedited]

Electus Mors

Elara POV

Nakahiga ako sa kama kung saan ang kuwarto ni Wrathrome at tahimik siyang inaantay nakaligo na lang ako lahat-lahat ay wala pa ang lalaking iyon. Ano bang pinag-usapan nila ng uncle nito at natagalan ito?   Magsasampong minuto na akong naghihintay matapos kong makaligo. Hanggang sa napagod na lang ako kahihintay at napagdesisyonang matulog na lang.

NAPAKUNOT ang noo ko ng maramdamang may kamay na humahaplos sa tiyan ko at banayad na halik sa pisnge ko.

"Did I wake you up?"

Narinig ko ang baritonong boses ni Wrathrome ngunit hindi ako sumagot sa halip ay iminulat ko lang ang mata ko at tumitig sa kaniya. I waited for him, nakatulugan ko na lang nga. Ano kayang pinag-usapan nila ng ikalawang pinuno? Natagalan siya at naabutan ng oras. Masiyado 'atang importante.

"Did my amica mea got tired of waiting? Hmm?" Umiling ako sa kaniya, hindi pa rin nagsasalita.

Bumuntong hininga siya at pinaupo ako, nakaharap na ako ngayon sa kaniya habang ang dalawa kong binti ay nakapulupot sa bewang n'ya habang nakaupo rin siya sa kama katulad ko.

"Natagalan ka 'ata."

He kisses my lips before responding to my question. "Uncle Liminous and I had a long conversation, amica mea," he whispered and kissed my lips once more.

I nodded. Bumalik ulit ako sa pagkahiga. Something has been bothering me. What if we don't succeed? What if I let them down? Kakayanin ko ba ang nakaplano after my mission? Kakayanin ko bang masaktan? Sa lahat ng nakaplano ang plano 'ata ngayon ang pinakamahirap at masakit na pagdadaanan ko. I hope I wouldn't sink, as I manage to survived before.

"After all these shit, I'll marry you." He grumbled and looked at me as if I am the most gorgeous lady he'd ever seen.

Mabilis akong tumingin kay Wrathrome na may gulat na mata, w-what did he say? Did I heard it, right? Parang may kung anong umiikot sa tiyan ko. Kakaiba ngunit masarap sa pakiramdam.

"Come a-again?"

"I'll marry you, love. Once we survive these shit," he whisper.

Nanubig ang mata ko habang ang mata niya'y titig na titig pa rin sa akin tila sigurado na talaga siya. Natawa ako ng bahagya niyang tinagilid ang ulo niya, nagtataka bakit ako umiiyak.

"W-why are you crying, amica mea? Don't cry, it makes my heart ache," ani niya at pinunasan ang luha ko.

"Masaya lang ako na p-papakasalan mo ako," ani ko natatawa sa sarili.

Who would have imagined that the man standing in front of me would want to marry me? He is strong, dangerous, intimidating, possessive, and his eyes are distinctive and different. I was so ecstatic with happiness. My beloved, my man. Lagi akong nakakaramdam na special ako kapag malambing siya sa akin at mapagpasensiya na kabaliktaran naman ang turing niya sa iba. They see Wrathrome as the most dangerous and scary guy who ever lived, but I regard him as my man. Ang lalaking may malambing na tinig everytime that he was talking to me. I was so I love with him, at kung ako ang tatanungin siya lang lalaking papakasalan at pipiliin ko sa araw-araw.