The Central Crest: Alestria Academy Book 1 [ONGOING]

Chapter 35

[Unedited]

A Leader?

Elara POV

Sa 'di malamang dahilan, tuloy-tuloy na dumaloy ang mainit na likido sa aking pisnge. Nakatitig lang ako sa kaibigan na naka-ngisi kay Alestria habang unti-unting lumalapit sa amin.

"No, no... please! Arrilyn! No!" Nilapitan ko siya at sinubukan itong hilain ngunit tumagos lang ang aking katawan sa babae nang nagtangka akong hawakan ito.

Only to find out that, Alestria was the only one that can see me, holding and talked to me. She senses that I'm a creature that wasn't belong to their generation. Tulad nga ng sinabi ng babae, alam nito na pinagmamasdan ko siya una pa lang. That's explain everything.

"Ma-maaari bang malaman ang pa-pangalan mo?" Napatingin ako kay Alestria.

Nakatingin lang din ito sa akin at hindi bumuka ang bibig.

"Elara..." ani ko sa mahinang boses.

"Elara , kay gandang pangalan" huling wika nito.

Sumilip ang ngiti nito sa labi kasabay ng pag hawi ni Arrilyn sa mga estante at pagdagan sa katawan ni Alestria habang tinutupok ng apoy ang nasabing lugar. Pumailanlan ang aking sigaw sa loob ng library ngunit walang nakakarinig sa akin. Tumingin ako sa kaibigan ko; puno ng pag ka-dismaya.

"A-Alestria..."

Arrilyn... paano mo nagawa ito?

"Amica mea!"

Habol hininga kong hinawakan ang dibdib ko habang walang humpay pa ring tumutulo ang aking luha.

"Elara Ariadne!"

Siyaka ko pa lang naalala si Wrathrome nang marinig ko ang pangalan ko na isinigaw nito. Tumingin ako sa kaniya at hindi ulit napigilan ang luha. How can I tell to Wrathrome? How can I tell that the one who killed Alestria was my friend?

"Gael..." fear crossed my face as I whisper the man's name softly.

"Apoy, estante... you repeatedly shouted. You were paled," his jaw clenched. "What's truly happened?" he ask as his worried face visible but more on confused.

I lower my head. "M-malabo, hi-hindi ko makita la-lahat. Sunog, mga e-estante iyon lang ang na-nakita ko. H-hindi ko nakita s-si Ms. Alestria," I exhaled.

Sana, sana lang hindi ko pagsisisihan desisyon ko.

His expression softened. "Did you hurt? I felt like dying when I saw you; crying, begging, shouting. And then you became ashen."

Guilty failed into my system even more. Wrathrome sweet words wasn't enough to hamper my guilty. Gusto kong sabihin sa lalaki ang lahat ng aking nakita ngunit may maliit na tinig na nagsasabing 'huwag'. Huwag dahil may nakaplano.