Charles her zaman meşguldü, yeni mutantları buluyor ve yardım ediyordu, onlar bile onun çok meşgul bir adam olduğunun farkındaydı. Her zaman meşgul olduğu gerçeğinden ikinizde haberdarsınız ve ona bu konuda çok kızıyorsunuz.
Gündüzleri onun yanınızda bulunmasını ve bir arkadaş gibi sizi desteklemesini, geceleri ise uzun süren hayatla ilgili sohbetlerinizi özlediniz.
O odaya girdiğinde sen yataktaydın uyumuyordun sadece uzanıyordun. Üzerini değiştirmek için odaya girdi ve sabaha kadar süreceğini tahmin ettiğiniz evrak işleri için odasına gidecekti. Sırtı size dönüktü, gömleğinin düğmelerini çözüyordu. Bu gece elinden kurtulmasına izin vermeyecektin, dikkatini bu sefer farklı bir şekilde çekmeye kararlıydın.
Yanındaki yastığı ona fırlattın azımsanamayacak bir sertlikle ona çarptı, tam isabet!
"Az önce bana yastık mı attın bebeğim?" dedi ufak bir gülümsemeyle.
Cevap vermeden ona bir yastık daha attın, yastığı havada yakaladı ve sen başka bir yastıkla sana doğru yaklaşan bedenine hamle yapmadan elindeki yastıkla yumuşak bir şekilde gülerek sana vurdu. Çok geçmeden elinizdeki yastığın yere düşmesini sağladı ve yastık savaşınız bir gıdıklama kavgasına dönüştü.
"Pes ediyorum!" diye bağırdın onun altında kontrolsüzce gülerken.
"Neden yaptın?" dedi gıdıklamasını durdurup.
Nefesinizi toplamayı başarınca konuştunuz. "Bir telepatsın ama galiba beni okumakta iyi değilsin. Sürekli olarak meşgulsün ve bunun iyi bir amaç için olduğunu biliyorum ama biraz zamana ihtiyacım var, seninle."
Daha fazla soru sormadan yanınıza uzandı ve kollarınızı size sardı. "Bu şekilde hissettiğin için üzgünüm." dedi yanağınıza bir öpücük kondurmadan önce.
"Bunu nasıl telafi edebilirim." dedi ve sizden mutlu ve biraz da şeytani bir mırıltı kazandı. Gözlerini gözlerine kenetlediğinde bundan pişman olacağını hemencecik anlamıştı, bu uzun sürecekti.
Kısa oldu ya biraz, neyse öbür bölüm Tony Stark ile olacak.
Mutlu günler!
(:
