"Yapacağınız tek şey baloya sızıp adamımızla konuşmak, anlaşıldı mı?"
Bu görevi ciddiye almadığınızı düşündüğü için yüzüncü kez aynı şeyi söyleyen Steve'e sıkıntıyla başınızı salladınız.
"Ve çok dikkatli olmalısınız bir vampir topluluğunun içine gireceksiniz."
Tekrar başınızı sallayıp arabadan indiniz. Steve sizin için özellikle senin için çok endişeleniyordu, onların arasına katıldığından beri onun kız kardeşi gibi olmuştun. Onun bu endişesini anlıyordun. Onu rahatlatmak için onun elini tuttun.
"Bana bir şey olmayacak Steve, çok dikkatli olacağım söz veriyorum."
"Hem yanında ben varım, endişelenmene gerek yok yüzbaşı."
Steve, Pietro'nun konuşmasıyla ona doğru garipçe baktı ve arabaya geri binip oradan uzaklaştı.
"Steve benden hoşlanmıyor."
"Evet, bunu yeni anlamana şaşırdım çünkü her zaman bunu belli ediyordu."
"Belki de kıskanıyordur beni ha."
Ona göz devirip gülmeye başladın ve konuşarak ilerlemeye başladınız. Senin hayatını kurtaran ve bu işte işbirlikçiniz olan Marcel'i görünce ona doğru gittin, seni görünce sana sarıldı ve konuşmaya başladı.
"Adamınız orada sen zaten onu tanıyorsun, yanında adamları var şüphe çekmemeye çalışın tamam mı?"
"Tamam."
"Sana değil hızlı çocuğa dedim pek güven verici durmuyor."
"Hadi ama yine mi? Dışarıdan bakılınca sorumsuz biri gibi mi gözüküyorum?"
Marcel ile aynı anda "Evet." dediniz ve Pietro itiraz etmeye başlamadan onu konuşacağınız adamın yanına sürüklemeye başladın.
"Merhaba Y/N, bu yanında getirdiğin sevimli küçük şey de kim?"
"Sevimli mi?"
"Evet, fıstık gibi çocuksun. İstersen sana dans edelim ya da başka şeyler de yapabiliriz sen ne istersen onu yaparız, ne dersin?"
Pietro yavaş yavaş kızarmaya başlamıştı ve ne diyeceğini bilemiyordu. Bu yüzden araya girdin ve konuşmaya başladın.
"John biz buraya yakın arkadaşın olduğunu duyduğumuz Molly için geldik. Onu nasıl bulabiliriz?"
"Sanırım ona ulaşmanız mümkün değil, o öldü. Ama onunla ilgili bir şeyler bulabileceğiniz bir yerler biliyorum."
John birkaç tane adresin yazılı olduğu kağıdı Pietro'ya uzattı. Pietro kağıdı alırken konuşmaya başladı.
"Bunu çok normal bir olaymış gibi söylediniz Mr. Miller."
"Öncelikle bana lütfen John de tatlı şey, üzüntümü dışa vurmamayı tercih ediyorum. Bu gece yanımda kalıp bana destek olabilirsin, seninle paylaşacak çok şeyimiz var."
Pietro kıpkırmızı olmuştu ve onun bu haline gülmemek için kendini zor tutuyordun.
"Her şey için teşekkürler John."
"Önemli değil Y/N ve umarım yakın bir zamanda şirin arkadaşınla tekrar görüşürüz."
Pietro ile onun yanından uzaklaşıp bar tezagahına ulaştığınızda daha fazla dayanamayıp gülmeye başladın.
"Gülme, hiç komik değil ve bu konu hakkında konuşmak yok."
"Tabi, sen nasıl istersen."
Ona gülerek cevap vermenle elleriyle yüzünü kapattı. Senin bunu herkese yayacağını ve balo boyunca onu rahat bırakmayacağını biliyordu.
Sonunu bir türlü bağlayamadım ya. Umarım olmuştur.
(:
