The UnWanted Billionaire

CHAPTER 22.1

May bumikig sa kan'yang lalamunan at namasa ang mga mata sa sunod nitong sinabi. "Kahit ilang araw lang ang lumipas ay tila nangulila na ako sa'yo. I miss you so badly, wife. Ease this longiness with your kiss."

Ayaw man tanggapin ng kan'yang sistema pero ang puso niya ay naghuhumiyaw na nangungulila rin siya sa lalaki, lalo na sa mga yakap at halik nito. Ngunit hindi na tama ang lahat. Ezekhiel know the truth, and the guilt that she was feeling spread all over her system. Especially, the fact that it was already the last day of the month. Aalis na siya sa tabi nito.

"Zai, I really have to go. I need to pack our things."

Mabilis naman itong umiling. "Manang Pasing can do it for us, wife. Hindi ka makakaalis sa bisig ko at hindi tayo lilipad papuntang America hangga't hindi mo pinagbibigyan ang gusto ko." Bakas ang determinasyon sa boses nito.

Mas lalo lamang humigpit ang pagkakayakap ni Zairus sa kan'yang beywang, senyales na pangangatawanan nito ang sinambit. Mariing naipikit ni Louisse ang mga mata. Nang muli niya iyong imulat ay mabilis niyang hinalikan sa labi si Zairus. Bago pa niya mailayo ang sarili rito ay mabilis na napunta ang isang kamay nito sa kan'yang batok. Naramdaman niya rin pati ang dila nitong nagpupumilit na pumasok sa bibig niyang mariin niyang itinikom. Ngunit nang maramdaman ang mabining paghaplos nito sa kan'yang beywang ay tuluyang naibuka ni Louisse ang bibig at noon na nga nito tuluyang ipinasok ang dila.

Nailapat niya ang palad sa dibdib nito. Ang binabalak niyang pagtulak sa lalaki ay hindi naganap dahil wala siyang sapat na lakas para maisakatuparan iyon. Zairus take her breath away. Tila ito na ang may kontrol sa buo niyang katawan. Hanggang sa ang kamay nitong nasa batok niya ay napunta na sa kan'yang kaliwang hita. Inayos nito ang kan'yang p'westo, hanggang sa ang magkabila niyang binti ay nakabukaka na at nasa pagitan na niya ito. Tuluyan na siyang nakapaimbabaw sa lalaki. It's a good thing na nakasuot siya ng sleeveless dress.

She can't help but to feel emotional the way he kisses her. There was a longiness in his kiss that made her want to cry, because that's also how she felt at that moment. Sabay silang napaungol nang maramdaman nilang nagtama ang kaselanan nila kahit may mga damit pa silang nakaharang. Tila hindi no'n napigilan ang init na kanilang nararamdaman.

"I really miss you, wife," bulong ni Zairus sa kan'yang labi. "Don't you dare distance yourself from me again. I hate it!"

Hindi na siya nakasagot dahil muli na siya nitong hinalikan. Mas malamim, mas mapaghanap. Naipikit ni Louisse ang mga mata nang maramdamang humagod ang kamay ni Zairus sa kan'yang beywang at hita. It sent an electrifying shock to her body. Nang dahil doon ay kusa niyang naigalaw ang balakang. She grind herself in his clothed erection. May padded bra na ang suot niyang dress, kaya tanging panty lamang ang suot niya sa ilalim ng dress na iyon. Kaya ramdam niya kung paanong sa bawat segundo ay mas lalong lumalaki ang tent sa pagitan ng hita nito.

Inilayo ni Zairus ang labi sa kan'ya saka umungol. Ang buong akala ni Louisse ay pagkakataon niya na iyon para muling manumbalik ang katinuan ng kan'yang isip. Pero nagkamali siya nang naglakbay papunta sa sensitibong parte ng kan'yang leeg ang halik ni Zairus. Nang sipsipin nito ang balat niya roon ay tuluyan na siyang nawala sa katinuan. Nakalimutan na niya ang mga taong dapat ay iniisip niya para mapatino ang sarili. Mali iyon pero pagdating talaga kay Zairus ay nawawalan na siya ng kontrol sa katawan. It seems like she's under his spell.

"I want to feel you again, wife. I want to make love with you, again and again," bulong nito sa kan'yang leeg. The vibration send shivers down her spine. Lalo lamang siyang kinilabutan nang iulos ni Zairus ang balakang, encouring her to do the same thing.

Napunta na ang dalawang kamay nito sa kan'yang pang-upo. Pinisil nito iyon saka siya iginalaw para maramdaman nila ang isa't isa. "I can feel how wet your panties, wife. How would it feel if I lick you there?"

Dapat ay nandididiri si Louisse sa mga salitang sinasambit ni Zairus, lalo na't hindi siya sanay sa mga ganoong bagay. Noon lamang siya namulat sa mga salitang iyon. But she found herself getting wettier because of his every dirty words.

Muli nanaman sanang magtatagpo ang kanilang mga labi nang pareho nilang marinig ang pagbukas ng pinto at muli no'ng pagsara. Nang maalalang hindi niya naisara ang pinto kanina ay nakaramdam siya ng hiya. Bigla rin ay tila siya sinampal ng katotohanan. Hindi iyon ang dahilan kung bakit siya pumunta sa opisina nito. Nandoon lamang siya para ihatid ang lunch ni Zairus, kaya bakit nakalimutan nanaman niyang pigilan ang sarili?

Nang mapunta ang isang kamay nito sa kan'yang batok ay tuluyan na niyang inilapat ang kamay sa dibdib nito at iniwas ang labi, kaya ang ending ay sa pisngi niya napadpad ang halik nito. Narinig pa niya ang pagpoprotesta nito nang hindi labi niya ang mahalikan nito.

"Zai, we need to stop. Someone's here," aniya.

"Si Gin lang iyon. Mamaya ay aalis din siya."

Umiling siya at mabilis niyang inalis ang kamay nito sa kan'yang batok. Bago pa ito makahuma ay tuluyan na siyang tumayo at lumayo rito. Frustrated namang napaungol si Zairus. Noon siya nito ginulat dahil tila wala na ang seryoso at heartless na kilala ng iba. Tila na ito normal na taong problemado sa buhay.

Ipinilig niya ang ulo at iniwas ang tingin sa mukha nito, lalo na sa bagay na nasa pagitan ng hita ni Zairus.

"Sa bahay na lang tayo mag-usap." Bakas pa ang hingal sa boses at nanginginig na sambit niya.

Bago pa ito makapagsalita ay tuluyan na siyang naglakad at lumabas ng pinto. Napatuwid naman ng tayo si Gin na noon ay natagpuan niyang nakasandal sa dingding. Apologetic pa itong tumingin sa kan'ya.

"P'wede ka nang pumasok," aniya na binigyan pa ito ng tipid na ngiti.

Tumango naman ito, sinulyapan pa siya ng isang beses saka na tuluyang pumasok sa loob. Nang sigurado na siyang sarado na ang pinto ay napasandal siya roon at napahugot ng malalim na hininga.

"What have you done, Louisse?" kastigo niya sa sarili.

Napaayos lang siya sa pagkakatayo nang maulinagang papalapit sa kan'yang pwesto si Misis Ocampo. Ngumiti ito sa kan'ya nang tuluyang makalapit.

"Miss Ortigaz, I'll lead you to your room."

Nangunot naman ang kan'yang noo. "Pauwi na rin po ako sa mansyon."

"Ang bilin po sa akin ni Mr. Montell ay ihatid kita sa mga isa sa kuwarto rito. Doon niyo na lang daw siya hintayin at sabay na kayong umuwi."

Saglit lamang na napalingon si Louisse sa nakasarang pinto, saka napatango. Tuluyan na siyang sumunod kay Misis Ocampo nang mag-umpisa na itong maglakad. Tahimik lang silang nang makasakay sa elevator. Hanggang sa marating nila ang tamang floor.

"Maiwan na po kita, Miss Ortigaz. Tawagan niyo lamang kami kapag may kailangan ka," magalang nitong sambit nang marating na nila ang dulong bahagi ng floor na iyon.

Nang tuluyang tumalikod si Misis Ocampo ay siya namang pagpasok ni Louisse sa hotel room. Binuksan niya ang sliding door papuntang veranda at humawak sa railings. Ipinikit niya ang mga mata at nilanghap ang natural na simoy ng hangin. Nasa gano'n siyang tagpo nang mag-vibrate ang cellphone sa loob ng suot na sling bag. Tuluyan niyang naimulat ang mga mata at madaling kinuha iyon sa bag. Si Eya ang tumatawag. Walang pagdadalawang-isip na kan'yang sinagot ang tawag dahil noon na lang siya muli nitong na-contact.

Tahimik ang kabilang linya kaya siya na ang unang nagsalita. "Hello? Eya?"

Narinig niya ang paghugot nito ng malalim na hininga na tila ba nakaramdam ito ng kaginhawaan nang marinig ang kan'yang boses.

"May problema ba?" tanong niya.

Nang kan'yang maramdaman ang malamig na simoy ng hangin ay tuluyan na siyang pumasok sa loob. Isinara niya ang sliding door at dumiretso sa kama dahil doon niya napiling maupo.

[Louisse, you need to know the truth.]