The UnWanted Billionaire

CHAPTER 4

MULTI-TASK ang ginagawa ni Louisse. Habang nagsi-search siya ng mga articles patungkol kay Zairus Montell, ang kan'yang cellphone naman ay tinatawagan ang kaibigang si Eya. Ilang missed calls na ngunit hindi pa rin nito sinasagot ang kan'yang tawag.

Hindi na rin mabilang ng dalaga kung ilang beses siyang sumilip sa pinto para tingnan kung darating ang lalaki. Kahit na alam na niya ang totoong sitwasyon nito ay hindi naman gugustuhin ni Louisse na sa unang araw pa lang ay malaman na nito ang pagpapanggap na ginagawa.

Nakahinga na lang siya ng maluwag nang tuluyang sagutin ni Eya ang tawag niya. Hindi niya inilagay sa loud speaker ang call, bagkus kinuha niya iyon mula sa kama saka inipit sa kan'yang balikat at tainga.

[Ngayon ko lang nasagot ang tawag mo, friend. Marami kasing customer ngayon.]

Tumango si Louisse kahit na hindi siya nito nakikita.

[May problema ba?]

Ayon na ang naging senyales niya para tuluyang mag-focus sa cellphone at isara ang kaharap na laptop.

"Eya, Zairus is blind," she blurted it out. "Hindi ko akalain na ganito pala ang sitwasyon ng nobyo ni Lena. Ang inakala ko ay may sakit lamang siya sa puso."

Napangiwi na lamang si Louisse nang marinig ang ingay sa background. Narinig niya pati na rin ang tila paglakad ni Eya. Si hinuha ng dalaga ay lumabas ito sa Cruise Chef para makapag-usap sila ng maayos.

"Eya, hindi ko na alam ang gagawin."

Napahugot siya ng malalim na hininga saka nabaling ang tingin niya sa direksyon ng body size mirror sa kan'yang harapan. Kung titingnang mabuti ay tila hindi ang isang Louisse Anastacia Alejo ang nasa salamin. Sa ayos niya ngayon ay kuhang-kuha niya kung paano manamit ang isang Manuella Ortigaz.

[Kung hindi mo kayang magpanggap pa ng ilang araw ay mas mabuting bumalik ka na rito sa Manila. Tutulungan na lang kitang sabihin sa kan'ya ang totoo.]

Nakagat niya ang ibabang labi saka napailing. "Hindi puwede."

[Ano bang pumipigil sa'yo?]

Napasinghap siya sa tanong na iyon. Hindi niya iyon napaghandaan ngunit may kasagutan na kaagad na namumuo sa kan'yang isipan. Hindi lamang ang huling sulat ni Lena ang nag-uudyok sa kan'ya na magpatuloy bilang ang kaibigan. Bagkus pati na rin ang nakita niyang mga emosyon kaninang nakalarawan sa mukha ni Mr. Montell.

Pilit nagsusumiksik sa kan'yang isipan ang katanungan kung bakit ganoon ang naging akto ng lalaki nang hindi niya napigilan ang sariling haplusin ang magkabilang gilid ng mga mata nito. Nanigas man ng ilang segundo ang katawan nito ay napawi rin iyon at pumiksi mula sa pagkakahawak sa beywang niya.

"Eya, just like what I've told you. I want to fulfill Lena's last wish."

Narinig niya ang paghugot ng marahas na buntong-hininga ng kaibigan. Tila hindi nito nagustuhan ang naging sagot niya.

[Louisse, naiintindihan ko naman na sinisisi mo ang sarili mo sa nangyari kay Lena. Masakit din para sa akin ang nangyari sa kan'ya. Pero ayoko namang dumating ka sa point na ikaw naman ang magdusa. Ni hindi mo nga nagawang umiyak noong lamay ni Arthur. Alam kong hindi mo pa rin nailalabas lahat ng emosyon na nararamdaman mo dahil iniipon mo lang lahat ng iyan, Louisse.]

Sandali itong tumigil.

[Natatakot ako na baka dumating ka sa point na hindi mo na magawang ipunin na lang iyang mga emosyon mo at tuluyan kang mag-breakdown. Ikinatatakot ko iyon kasi wala ako sa tabi mo para damayan ka kung sakali.]