ရက်စက်သောနတ်ဘုရားမ

အပိုင်း ၅၆

လျိုကျီကျင်းက မိန်းကလေးဖြစ်တာကြောင့် တစ်ချို့ မိန်းကလေးတွေ အချစ်ကြောင့် မျက်ကန်းဖြစ်တာကို သိတယ်။ အဲ့လိုအချိန်ရောက်ပြီဆိုရင် အပြင်ဘက်က ဘယ်ဟာကမှ သူတို့ကို ဝင်တားလို့ရမှာ မဟုတ်တော့ဘူး။

"ဒါပေမယ့် ဘာအန္တရာယ်လဲ?" ယန်ရွှမ် အကူအညီမဲ့နေတုန်းဘဲ။ "သူမက ငါ့ထက်ပိုပြီး စွမ်းရည်ရှိတယ်ဆိုတာလည်း မမေ့နဲ့ဦး!"

စုန့်ကျားရန်ရဲ့ တိုက်ရည်ခိုက်ရည်ကို ဘေးဖယ်ထားရင်တောင် သူမဘက်ကလူတွေနဲ့တင်တော်တော် များနေပြီ။ ဘယ်သူကများ သူမကို ထိဖို့ထိ တုံးအနေမှာလဲ?

"နင် အရူးလား ဘာလား?" လျိုကျီကျင်း အားမလိုအားမရဖြစ်ပြီး မေးလိုက်တယ်။ "နင့်ဘာနင် အန္တရာယ်ကို ဖန်တီးလို့ မရဘူးလား?"

"အဲ့တာ...." ယန်ရွှမ် တွေဝေနေတယ်။ "အဲ့တာက မလွယ်ဘူးဟ!"

စုန်ကျားရန်အဖေက ဒီဧရိယာမှာ ကျော်ကြားတဲ့ ဂိုဏ်းတစ်ခုရဲ့ ခေါင်းဆောင်ဘဲ။ သူ့သမီးကို ဘယ်သူက အန္တရာယ်ပေးရဲ မှာလဲ?

"တော်စမ်းပါ စုန့်မိသားစုက ဘယ်လောက်ထိ အားကြီးမှာ မလို့လဲ? သူတို့က အဲ့လောက်ထိ မလွှမ်းနိုင်ပါဘူးဟ!" လျိုကျီကျင်း အထင်သေးစွာ ပြောလိုက်တယ်။

စုန့်မျိုးနွယ်တွေက လူသိများပေမယ့်လည်း ဒီကမ္ဘာကြီးမှာ တကယ့် ဂုဏ်ဒြပ်နဲ့ အရှိန်အဝါကို ရဖို့ အဝေးကြီးလိုပါသေးတယ်! ဒီနေရာက သိပ်မကျယ်တာကြောင့် စုန့်မျိုးနွယ်တွေက ဂုဏ်မောက်နေကြတာ။

"သူတို့က မလွှမ်းမိုးနိုင်ပေမယ့်လည်း ငါတို့ လုပ်နိုင်တာ မရှိဘူး" ယန်ရွ‌မ် မျက်ခုံး တွန့်ပြီး ပြန်ရန်တွေ့လိုက်တယ်။" ငါတို့ ဒီမှာ ဘယ်သူ့ကိုမှ ရှာလို့ရမှာ မဟုတ်ဘူး!"

"နင် ဘာလို့ ဦးနှောက်ကို မသုံးလဲ?!" လျိုကျီကျင်း သူ့ကိုစက်ဆုပ်မှုနဲ့ ကြည့်ပြီး ပြန်ေပြောလိုက်တယ်။ "ငါတို့ ဒီမှာ ရှာမရရင် တခြားနေရာ သွားရှာမှာပါ့!"

"ဘယ်နေရာလဲ?"

"ငါတို့ ဒီမှာ ရှာမရရင် အခြား‌ဧရိယာတွေမှာ သွားရှာမယ်! စုန့်မျိုးနွယ်တွေ အဲ့လောက် အားမကြီးနိုင်ပါဘူး ဟုတ်တယ်မလား?"