Along the Way (Completed)

Chapter 4

Eugen Pov

The next week went normal for everyone except for me because I'm always having a nightmare about our family.

Kaya minsan ay halos kulang ako sa tulog kinabukasan dahil bigla na lang akong magigising at iiyak dahil sa takot na alam kong posibleng mangyari sa aming lahat.

My father taught us to be an independent person. Lagi kong naririnig sa kaniya, 'Listen child, I want you to learn how to stand on your feet dahil hindi sa lahat ng oras ay nandito kami ng mama niyo na gagabay sa inyo."

"Bakit parang ang laki naman ata ng eyebugs mo huh, Eugenia?" Mabilis na hinawakan ni Cindy 'yong magkabilang pisngi ko at tinitigan ng maayos ang mukha ko. "Hindi ka natutulog nohh! Hallah shit! Baka mamaya nilalandi mo si bototoy kaya lagi kang puyat nohh!?"

Umirap ako at pinalo ang kamay niya na nasa pisngi ko. Okay na sana, e, kaso dinugtungan niya pa 'yong sinabi niya, tsk.

"Saya ka gurl..." Matamlay na asik ko dahilan para tumingin siya sa akin ng seryoso.

Hinawakan ko ang kamay ni Chloe dahilan ng pag-ngiti niya at pagpisil ng mahigpit sa kamay ko.

"Ayy putang*na!" Nagulat ako nang sinabutuan niya bigla ang buhok namin.

"Leche ka Cindy! Bitaw dahil ang sakit na ng anit ko!" Sigaw ko habang hinihila na rin ang buhok niya.

"Ouch! Let me go!" Mahinhin na sigaw ni Chloe dahilan para mapailing ako.

"Kayo ba!? Sinong lalaki!? Oh m g! Bakit!? Paano nag-----aray naman!" Hindi na niya natuloy ang sasabihin niya nang bigla ko siyang binatukan.

"Ikaw yata naka-drugs, e." Napanguso siya at bahagyang sinuklay ng kamay niya ang kaniyang buhok dahil sa pagkakahila ko.

"Kase naman....bakit ngarud kayo magkaholding hands?" Takang tanong niya.

"Ewan ko sayo! Hanap ka ng matinong kakausap sayo..." Tumingin ako kay Chloe na ngayon ay nakataas na ang kilay kay Cindy, "Kausapin mo nga yan gurl para naman tumino!"

Umupo ako sa bench at hinayaan na mag-usap 'yong dalawa mula sa medyo malayo sa akin.

Tumingin ako sa mga student na naglalakad at natulala roon. Bigla na naman naglayag ang aking isip sa nangyayari this past few days.

I don't know what will happen to us if my brothers find out about it. They will hurt for sure and that's the reason why I keep this secret to them.

Just like what I said, I don't care if I'm the only one hurting as long as my brothers was happy......then it's fine with me.

This is one of the reason why I don't want to have a relationship with the person younger than me. Ayokong umabot sa point na magsawa siya at humanap nang ibang bagay na wala sa akin.

Just like my parents.......I know they learned to love each other, but why the hell they keep on coming back to those persons?

My heart shattered when I realized, maybe my brothers and I are not enough to keep them loyal with each other.

I bit my lower lip as I stared somewhere, I felt the pain and honestly..... I'm tired, really tired....I wanted to sleep so bad and rest for a while but those nightmare keep haunting me.

Bumama ang tingin ko sa aking mga kamay na ngayon ay nag-uumpisa nang manginig. Huminga ako ng malalim at ipinikit ang mga mata ko at pilit na ikinakalma ang aking sarili.

I can't cry.....it's been a while since I last felt this kind of pain. The pain that I wanted to forget but keep coming back every time I discovered something about my parents.