Chapter 47

39 1 0
                                    

Lied






I shouldn't waver. The moment I waver, it would be over for me and for Jace. We'll be forever miserable for always chasing this forbidden happiness.



He'll never have his happiness with me. All I do is turn him down and push him away. He gave me too much. And I treated him too bad.



It would be unfair for him if we would end up with each other. He's too good for me. I am bad for him.



"Meana! Where are you-"



Hindi ko na narinig pa ang buong sinambit ni Jace. I left them there. I was walking so fast. Wala na akong pakialam kung saan ako dalhin ng mga paa ko.



Medyo nakalayo na siguro ako dahil nang tinignan ko ay nakita kong wala namang nakasunod sa akin. Napahinto pa ako nang marinig kong nag-iingay ang cellphone ko sa gitna ng malakas na tugtugin. Madaling-madali pa akong kinuha iyon at umalis nang muli para makapunta sa tahimik na lugar. Isa pa, baka biglang sumulpot si Jace.



"Hello, Mea?" it was Cara.


"Cara?" pagkukumpirma ko.


"It's me, Mea. Sorry for disturbing you. Are you busy?"



It's been a while since our last conversation. Wala rin naman akong gagawin dito sa party. Mas mabuti pa ngang kausapin ko na lamang si Cara. We also need to catch up.



"Hindi naman. I'm free..."


"Are you sure? It's loud there. Did you go out?"


"No, it's fine. It's just a Year-End Party," agap ko.


"Ah..." she softly said.



I'm near the gate. Dito lang ang pinakamalayo na narrating ko dahil nakasarado na ang gate. It's also much quiet here. Mas maayos kong makakausap si Cara.



"What is it, Cara? Do you have a problem?" diretso kong tanong.



Sa tono pa lamang ng boses ni Cara ay mukhang may bumabagabag ngang talaga sa kaniya. Mukhang nahihirapan din siyang magsabi. Ganoon naman tayo, e.

She's That PaltryTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon