OFFICERS SERIES #1: Detaining Him [COMPLETED]

Kabanata 47

That's fucking hard. Kung nagkausap na pala sila at nagkaayos na dapat ay hindi na niya ito ginawa! Kung pagbibigyan pa siya ni Chrispher babalik at babalik pa rin itong gagawin niya dahil sa patuloy siyang aasa kay Chrispher!

Giving chances to a hopeless person is useless! Hindi iyan gagana.

Berenice needs a psychological action.

"Berry..." Pagod at problemadong napahinga nang malalim si Chrispher. "I already gave the chance to you twice... I already forgave you more than that. K-kung bibigyan pa kita ng isa na namang pagkakataon, paniguradong babalik at babalik na naman ang lahat. I won't give you any chance but... let me help you, okay? This isn't you. Hindi ito ikaw, Berenice."

Mariin kong naipikit ang mga mata nang sabay sabay na hikbi ang pinakawalan ni Berenice. This is so bad. Asan ba kasi sina Martin at bakit ang tagal nila makapunta dito?!

Mabuti na lang ay wala masiyadong tao. Magdadala lang iyon ng malaking gulo at commotion.

As a police officer, I need to be calm in this kind of situation. Isang maling galaw ko lang paniguradong magdudulot iyon ng masama sa lahat. Nakakainis lang dahil sa nabablangko ang isip ko!

"Y-you can't... you can't help me. Wasak na wasak na ako Chris! Wala nang natira sa akin!" Her pained cries made my heart ache. Paniguradong malaki ang pinagdadaanan niya ngayon. She's been clouded by her feelings.

Depression can control someone and might lead to do dangerous things like this. Sisirain no'n ang pag-iisip ng tao. Kakainin ng iba't ibang emosyon ang biktima nito upang makagawa ng bagay na delikado dala ng kaniyang poot at galit o iba pang masasakit na emosyon.

In this kind of state, she need to be treated. She needs rehabilitation dahil nasa malalang stage na siya nito. I need to think fast. Think! Think!

"P-patay na ang Daddy ko Chris!"

Namilog ang mga mata ko dahil sa narinig. I saw how Chrispher did the same reaction pero alam kong siya ang mas nagulat. Para siyang binagsakan ng langit at lupa lalo na nang mas grumabe pa ang iyak ni Berenice. Mas lalo ring humigpit at dumiin ang pagkakabaon ng baril sa gilid ng aking noo kaya hindi na naman ako nakagalaw. Pakiramdam ko ay mag-iiwan iyon ng sugat sa akin.

"He died and Mom almost took suicide!" Her painful sobs gets more louder and louder. "W-wala nang matitira sa akin... H-hindi ka ba... Hindi ka ba naaawa sa akin?!"

Damn. Hindi basihan ang awa para pagbigyan ka nang isang tao.

"B-berry..." Chrispher's voice trembled. "L-let her go... please. I'll help you—"

"Damn you!" Nangagalaiting sigaw ang binitawan ni Berenice. "All this time itong babaeng 'to pa rin ang iniisip mo?! Why are you so cruel to me?! I ask for a chance but you won't give it to me! Bakit ba gustong gusto mo itong babaeng isa sa mga taong pumatay sa Daddy mo?! Sa Daddy ko?! Wake up Chris! Wake up!"

"Wala siyang kasalanan sa mga nangyari sa mga magulang natin Berry! Tito Macias killed Dad and Tito was shot by General Villegas! Walang kinalaman si Ren dito kaya please! Just please let her go... P-pakawalan mo na siya...  please." Chrispher pleaded.

"Villegas is a Police officer and this bitch too! You should despise them Chrispher! Iisa lang ang mga prinsepyo nila! Please... C-chrispher intindihin mo rin ang nararamdaman ko!"

Naramdaman ko ang unti-unting paghina ng pagkakadiin ni Berenice sa baril. Napatitig ako kay Chrispher at ganoon pa rin ang ekspresyon niya. Puno nang pag-aalala at takot ang mga mata niya na nakatitig sa akin. I slowly form a smile and eyed him in a way of saying "I'm fine".