OFFICERS SERIES #1: Detaining Him [COMPLETED]

Kabanata 49

49

---

Namimilog ang mata akong napalingon sa buong paligid. Napahinga ako ng malalim ng wala akong makitang tao. Nakataas ang gilid ng labi ko siyang sinipatan bago mahinang tinulak ang kaniyang balikat. Napangisi lamang siya ng tudo.

"A-ano?!" Nautal pa talaga ako.

"I said..." He took a step forward to close our space again. "I want to talk with your parents. I want us to be more legal."

Bagsak ang panga ko at hindi makapaniwala sa sinabi niya.

"A-agad agad?!"

His eyes is smiling while pouting his lips. "Yeah."

"P-pero... K-kasi..." Jusko! Masiyado akong nabigla!

"Hey... Hey..."

Napatigil ako sa pangangaralgal ng hinawakan niya ako sa magkabilang braso habang matiim at puno ng emosyon na nakatitig sa akin.

"It's okay kung... ayaw mo pa. Willing ako maghintay," aniya at ngayon ay may ngiti sa labi habang naniningkit ang mga mata. "Nabigla ba kita?"

"O-oo..." Pag-amin ko.

Eh kasi naman! Si Papa at si Chrispher? Kinakabahan ako. Kailangan ko kumalma!

"Okay then..." He smiled and intertwined our hands. Napatitig ako sa kamay niyang mainit na nakasalikop na ngayon sa akin.

"I need to make up for that two days I wasted without you. Sorry isn't enough for that so I need to do everything for you. Just tell me. If you want me to stay with you always... I won't decline. I am now your property. I am now your prisoner."

Kasabay ng pagdagundong puso ko ay ang siya namang pag-iinit ng mukha ko. Feeling ko may kung anong sumabog sa kaloob-looban ko!

Bakit magmula no'ng umuwi siya... palagi na lang akong nagiging emosyonal? Iyong tipong kapag nandiyan siya, pakiramdam ko ay gumagalaw ng mag-isa ang buong katawan ko. Ewan ko ba pero hindi parin ako sanay. Para paring bago sa akin ang lahat.

He leaned closer again when he notice me spacing out. Ngayon ay naaamoy ko na ang magkahalong mint at lemon niyang pabango. "Words aren't enough. So please... I am willing to take your punishments. I'll work hard for it. If you want me to explain then I will—"

"There's no need for that..." Para akong nalalasing sa titig niya. Nagpapasalamat parin ako na nakakaya kong magsalita ngayon. Kaloka.

"Then..." I saw how he swallowed hard. His eyes are full of pure intentions.

"Alam ko naman kasi kung ano ang nangyari. Naiintindihan ko naman. Kaibigan mo si Berenice, hindi mo basta-bastang matatanggihan 'yon lalo na't delikado ang kalagayan niya ngayon. Dapat lang na unahin muna natin ang kapakanan niya... p-pero kasi..." Napalunok ako ng mawala ako sa sasabihin. Eh sino ba namang hindi?! Pakiramdam ko ay kada segundo mas lumalapit ang mukha niya sa akin!

"Pero?" He teased.

Nagtatagpo na ang mga mata ko sa gitna!

"B-ba't ba kasi ang lapit mo?!" Inis kong sabi. Hindi ko siya matulak, nagdadalawamg isip ang mga kamay ko!

B-bakit... bakit ba kasi ganiyan siya ka-gwapo kung makapang-asar?! Kainis!