Tuhaf

Bölüm 48

"Neden söylemedin?.." dedi yanındaki... Bir anda bunu yaptığı için suçluluk duymaya başlamıştı ama iş işten çoktan geçmişti... Herkese yayılmıştı o fotoğraf...
"B-be-ben...." diye kekeleyebildi Rena sadece... "Böyle olacağını tahmin etmemiştim. Sizi böyle etkileyeceğini düşünmemiştim... Özrümün bir faydası olur mu bilmem ama... ben... özür dilerim..."

Gece sırasında nöbettelerdi... Uğurböceği ve Rena vardı.. yan yana oturuyorlardı..Uğurböceği konuşmaya direkt olarak bu konudan girmişti...
"Olan oldu bir kere... Şimdi bu kimsenin aklından çıkmayacak... Kara Kedi'nin dediği de bir işe yaramadı.."
Her ne kadar üzgün hissetse de, Rena Uğurböceği ve Kara Kedi'nin ilişkisini gerçekten merak ediyordu...
"Neler oldu?? Gerçekten çıkıyorsunuz değil mi?" merakına engel olamıyordu...
Uğurböceği küçümser bir bakış attı Rena'ya. Haddini bilmesini sağlayacak bir bakıştı bu.

"Öncelikle.. Uğurbloğunda bu olaydan daha fazla konuşmanı ve bunu yaymanı istemiyorum.. Fotoğraf yayınlandı bir kere.. artık silsen de her platformda o var zaten.. böyle bir şeye gerek yok... İlişkimizi açıklamaya gelince... Bunu Kara Kedi'yle henüz konuşmadım.. o pek sıcak bakmıyordu.. onsuz karar veremem.. ona ihanet etmek gibi olur... ve sana da daha fazlasını anlatamam. Yaşadıklarımız sadece bizi ilgilendirir. Hem, tüm dünyanın bunu duymaya hazır olduğuna emi değilim-"
"Şaka mı yapıyorsun? Herkes sizin resmi olarak çift olduğunuzun açıklanması için can atıyor!!"

"OLAY O DEĞİL!" diyerek haykırdı Uğurböceği. Sonrasında Rena'nın korkmuş gözlerini görünce kendini toparladı.
"Yani.. kimse bizim... ikimizin yaşadıklarını bilmiyor, sorun çift olup olmadığımız değil... sen bilmiyorsun, diğer kahramanlar bilmiyor, hiçkimse bilmiyor..." gözleri doldu.. Yine aklına 5 yılda kaybettiği "bilmediği anılar" geldi... Herkesin Kara Kedi'yle olan maceralarını hatırlarken, onun sadece umutsuzca beklediği yılları...
"Seni üzmek ya da sinirlendirmek istememiştim Uğurböceği... Üzgünüm... gerçekten..."

Gözlerindeki buğuyu sildi... "Onu birkaç gündür görmedim..  Medyadan uzaklaşmak için bir araya gelmememizin daha iyi olacağını söyledi. Mecbur kabul etmek zorunda kaldım. Yoksa inatlaşacaktı zaten.. başka yolu yoktu.." tekrar gözleri doldu, engel olamıyordu.. "böyle yapmasından nefret ediyorum."
"Ne yapmasından??"
"Kendini benden uzaklaştırmasından.."

ağzından kaçırmıştı. Bunu söylememesi daha iyi olurdu... Ama çok geç kalmıştı... durumu da toparlamaya çalışmadı üstündeki yorgunluk yüzünden..

"Her neyse.. bunun daha fazla derinine inme lütfen.. dediğim gibi, ikimizin yaşadıkları sadece bizi ilgilendirir. Gerekirse ve uygun görürsem ben sana anlatırım. Şimdi gitmem gerekiyor"
"Pekala Uğurböceği, seni anlıyorum..."
"Ve ayrıca, Uğurbloğu hakkında söylediklerimi unutma. Sana güvenerek bu kadarını anlattım, güvenimi boşa çıkarman yazık olur.."
"Kesinlikle! Sana sadık kalacağım Uğurböceği, bana güvenebilirsin..."

**

Eve gitti... Onun için özel olan o yeşil yaprağı aldı eline... ve o şarkıyı... Sonra derinlemesine düşünmeye başladı.. Kara Kedi'nin neden böyle davrandığını... Evet, medyadan uzaklaşmak için böyle yapmak akla yatkın bir karardı, ama nereye kadar? Zaten bir işe de yaramamıştı. Ayrıca, son zamanlarda Kara Kedi'nin aramalarını çok kısa tuttuğunu ve mesajlarına çok geç cevap verdiğini anımsadı. O asla böyle yapmazdı. Bir terslik olmalıydı.. Kesinlikle bir şeyler dönüyordu. Onu görmeyeli ne kadar zaman olmuştu? 5 gün?.. Bir hafta??.... Kendisi de saymayı bırakmıştı ama sanki yıllar geçmiş gibi geliyordu. Onu görmemek, çok garipti.. Şu anda Uğurböceği formunda olmadığı için, küçük kara kedi oyuncağını eline aldı.

"Nasılsın" a karşılık gelecek şekilde bastı üstüne... cevap yoktu... bir kez daha bastı... bir kez daha.. cevap gelmiyordu.. yatağına uzandı yüz üstü bir şekilde... yüzünün önünde oyuncağa basıp duruyordu... Sonra aklına geldi.. uyumuş olabilirdi.. sonuçta saat gece 3 tü. Böyle bi ihtimal nasıl olurda aklına gelmezdi?! Endişe etmeyi bi kenara bırakıp oyuncağı da başucuna koydu. Onun hakkında rüyalar görme niyetiyle uykuya daldı...