Tuhaf

Bölüm 20

Uğurböceği de kalkmaya çalışır ama onun da her yerinde kesikler vardır. O da kalkamaz.
Ub: Eeeeee.. kedi?
Kk: Efendim?
Ub: Sanırım bir süre böyle kalıcaz gibi duruyor...
Kk: Ahh! Olmaz, yaralısın, üstünde kalamam!
(Kara kedi kendisini zorla da olsa öbür tarafa atar. Uğurböceği'nin sol tarafına uzanmıştır. Uğurböceğinin kesiklerle dolu yüzünü görür. Bu onu endişelendirmiştir ama yerinde kıpırdayamıyordur. Uğurböceği'nin elini tutar. Uğurböceği de onun elini sıkıca kavrar.)
Ub: (başını kara kedi'ye çevirerek) Sanırım bir süre böyle kalıcaz, ha?
Kk: Haha! Galiba....

Yaklaşık yarım saat sonra kara kedi kendinde güç bulup son bi gayretle ayağa kalkar. Ayağa kalktığındaysa baygın haldeki uğurböceğini görür. Hemen onu kucağına alır ve yerdeki yastıkların üstüne koyar. Uyanmasını bekler. O sıradaysa yiyecek bir şeyler ve ilk yardım malzemeleri almaya gitmiştir...
O gittikten birkaç dakika sonra uğurböceği uyanır. Kara kedi'yi göremeyince endişelenir, oturur, vaziyete gelir.. ama gelen giden yoktur.

Ayağa kalkmak için bir sandalyeden destek alır. Tam bir adım atacakken ayağına batmış olan cam kırıkları yüzünden düşer.
Tam o sırada kara kedi gelir.
Kk: Leydim? Napıyorsun?! (Elindekileri hemen masaya brakır ve yanına gider)
Ub: B-ben yürümeye çalışıyordum.. ama düştüm
Kara kedi Uğurböceği'ni kucağına alır ve sandalyeye oturtur.
Kk: Bensiz bir şey yapmaya kalkışma
Ub: Ama-
Kk: Ayrıca unuttuğumu sanma! Verdiğin söze ne oldu? Şu haline bak...
(İlk yardım setini alır ve masaya koyar. Uğurböceği'nin yüzündeki çizikleri temizler.)

Ub: Hiçbir şey olmadı. İkimiz de güvendeyiz işte!!..
Kk: Dediği şeye bak! Yüzünü bana döndür..
Ub: Seni bırakıp gideceğimi mi sandın? Beni henüz tanımamışsın kedi....
Kara Kedi Uğurböceği'nin yüzüne gelen kahküllerini geriye attığında alnının ortasındaki derin yarayı görür.
Kk: İyi ki gitmemişsin, şu suratının haline bir bak! (Yarayı temizlemeye başlar)
Ub: Aghh! Yakıyor!
Kk: Çok acıyor mu?
Ub: Biraz... Ayrıca... her şeyi sen yapmak zorunda değilsin, bırak ben yapayım..
Kk: Konuşmaya hakkın yok! Şimdi şu yara bandını da yapıştırdık mı.... tamamdır!

Kk: Başka bir yerinde kesik var mı?
Uğur böceği Kara kedi'ye döndüğünde Kara Kedi uğur böceğinin kollarındaki ve bacaklarındaki kesikleri görür, kesikler kostümünü yırtmıştır ve teninin gözükmesine neden olmuştur
Kk: Seni böyle görmek canımı yakıyor. Benim yüzümden oldu..
Ub: Hiç de senin yüzünden olmadı.. (eline bir pamuk ve cımbız olarak bacaklarındaki ayna kırıklarını çıkarmaya başlamıştır) hem seni bıraksaydım ne olacaktı? Büyük ihtimalle ben de onca aynanın arasında deliğe düşerdim. Yani şu anki halimize şükretmeliyiz.
Kk: Yine de seni yaralı görmeye dayanamıyorum. Şimdi kımıldama...

(Kara Kedi de Uğur böceği'nin kollarındaki ayna parçalarını çıkarır)
Ub: Iığgghh, bu gerçekten acıtıyor!..
Kk: Bekle, az kaldı.. ve... bu sonuncuydu.. tamamdır.
Ub: Şükürler olsun!
Kk: Yine de bana verdiğin sözü tutmadın!..
Ub: Ama kedi ben-
Kk: Bu seferlik şansımız yaver gitti ama bir dahaki sefere öyle olacağını sanmıyorum. Şimdi yemin etmeni is-

Uğur böceği Kara Kedi'nin lafını öpmesiyle bölmüştür. Kara kedi ilk başta konuşmaya çalışmıştır ama uğurböceğine karşı koymaz. Biraz yumuşamıştır. Bir süre öyle kalırlar... Ama Uğur böceği'nin kontrolü ele almasına izin vermez. Uğurböceğinin omzunu tutup onu kendinden geri çeker. Uğur böceği ona sorgulayıcı bir tavırla bakar.
Kk: Eğer bunun bir şeyleri değiştireceğini sanıyorsan, yanılıyorsun!..

Uğur böceği bu sefer Kara Kedi'yi burnundan öper.
Karakedi baştan aşağı kızarır..
Kk: Hey, zayıf noktalarını kullanmayı keser misin?!
Ub: hehehehehehehheheeheheheh
Kk: Bir de gülüyor! Dikkatimi dağıtmaya hakkın yok!
Ub: Ama kediciğim, biraz da kendini benim yerime koyamaz mısın?
Kk: Sen yemin edene kadar konuşmuyorum..
Uğur böceği bir süre bekler.. Kara Kedi'nin ciddi olduğunu anlayınca konuşmaya başlar:
Ub: Of, tamam! Yemin ederim! Bir dahakine önce kendimi düşüneceğim, senin üstüne yemin ederim, oldu mu?
Kara kedi bir kaşını kaldırıp uğurböceğine bakar.
Kk: Pekala, şimdi anlaşabiliriz.