Obsessive Love Disorder 2

Special Chapter #3

“We're already married—”

“Stop! Ah!” sigaw niya at napaluhod habang tinakpan niya ang tenga niya, parang mawawalan na ito ng boses dahil sa malakas na pagsigaw nito. “Kill me! Aviana! Kill me! Now!”

“W-what? What are you talking about? I can't kill you!” Nagulat ako ng tumayo siya at may kinuha na kutsilyo sa drawer at bumalik siya sa akin at binigay niya sa akin ang kutsilyo.

Akmang bibitawan ko ito pero hinigpitan niya ang pagkakahawak niya sa kutsilyo at tinapat sa kanya.

“I can't live anymore! Ang sakit Aviana! Mas gugustuhin ko nalang mamatay!” sigaw niya at tumulo na 'yong luha niya.

“Kumalma ka lang, Wilder! End up your life is not the key!” Agad ko inalis ang kamay ko sa pagkakahawak niya at tinapon ang kutsilyo.

Sinandal niya ang ulo niya sa balikat ko.

“Ang kasalanan ko lang naman ay minahal kita.” Napahinto ako sa kanyang sinabi. “But why do i suffer like this, why?” 

“I'm sorry, we're just not meant for each other,” malungkot kong sabi sa kanya.

Dumistansiya ito at napailing.

“Hindi ko matatanggap 'to! Hindi!” sigaw niya at hinila ako.

“Saan mo ako dadalhin?! Ano ba?! Wilder!” sigaw ko.

At nagpupumiglas ako pero hindi sapat 'yong lakas ko para labanan ang lakas niya. 

Dinala niya ako sa kwarto niya at tinulak niya ako sa kama.

“Aagawin kita sa kanya!” sigaw niya. At pumatong sa akin.

“Stop! Wilder!” sigaw ko. Akmang sisirain niya ang damit ko. “Ano ba?! Tumigil ka na!”

Napahinto siya ng namalayan niyang galit na ako. Bakit ba ang selfish nila?! Hindi ba ako pwede mag desisyon sa sarili ko?!

Tinulak ko siya dahilan para mapaatras siya. Tumayo ako at sinampal siya.

“Kung ayaw mong masaktan, Wilder! Mag move on ka na! Alam kong mahirap pero subukan mo! Because the more na pinipilit mo 'yong sarili mo sa akin the more you suffer!” sigaw ko at akmang aalis ng napahinto ako ng bigla siyang nagsalita.

“You're like a rose, Aviana. You look so beautiful, but when we touch you. We'll get injured because of the thorns on your skin.”

•••

“Papa, wag na wag mong sasabihin ito sa mga pulis,” sabi ko habang tinatanggal ang mga tali sa kamay at paa niya.

“Anak, kailangan muna tumakas, this place is dangerous!” alala niyang sabi sa akin.

I smiled, kahit alam kong peke 'yon. Kailangan kong ipakita sa kanya na ayos lang ako.

“I'm okay, papa. Ikaw dapat 'yong tumakas dito.” Dahil alam kong kahit subukan ko pang tumakas, hindi pa rin ako makakawala sa kamay niya.

Napatayo siya ng tuluyan ko ng natanggal ang mga tali. Hinawakan niya ang dalawang braso ko at alalang tumingin sa akin.

“No, I won't leave my daughter alone.” Napangiti ako.

“Para sa akin, please tumakas ka na.” Malungkot itong napaiwas ng tingin.

“Hindi ka ba niya sasaktan?” Napailing ako.

“No, he won't hurt me. So please go, bago pa siya tuluyang makarating dito.” He smiled at me bago umalis.

•••

Nakakapagtaka ng hindi ako hinabol ni Wilder. Hindi pa ako nakakalabas ay may humila sa akin, papasok sa isang silid.

Nilock niya ang pinto at humarap sa akin. Nangunot ang aking noo ng makita si Niko.

“Niko?” Anong ginagawa niya dito? Bahay ito ni Wilder ah.

Ngumiti siya at niyakap ako, “Ate, I miss you~”

“Niko, what are you doing here? Anong ginagawa mo dito sa bahay ni Wilder?” I asked.

Kumalas siya sa pagkakayakap at hinawakan ang dalawang kamay ko.

“Mas lalo kang gumanda, Aviana. I really really miss you so much? Kamusta ka na? Anong nangyari this past few months? Namiss mo rin ba ako? Do you think of me? Do you still love me? What—”

“That's too many question,” saad ko sa kanya. Mas lalong humigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ko.

“I heard you have a husband, is it true?” Kahit nakangiti ito, nararamdaman ko ang masamang aura na nakapalibot sa kanya. “Ate, sabihin mo sa akin na hindi totoo na may asawa ka na.”

“Niko, totoo—”

“Sabihin mo ate! Hindi totoo diba?!  Nagsisinungaling ka lang?! Hindi totoong gusto mo si Clai?! Hindi totoong asawa mo siya!” Napatawa ito at napahawak sa noo niya. He looked at me dahilan para mapahinto ako. “Hindi 'to totoo. Imposibleng asawa mo siya, diba?”

Napaiwas ako ng tingin.

“Totoo 'yon, Niko. Clai and i are already married,” malungkot kong sabi sa kanya.

“Makipaghiwalay ka sa kanya.” Nangunot ang noo ko sa kanyang sinabi.

“What?”

“Makipaghiwalay ka! Can't you hear what i said?! Hiwalayan mo siya! Please!” sigaw niya.

Napaatras ako kunti dahil sa biglaan niyang pagsigaw.

“I... I can't,” sabi ko.

“You can't? Bakit? Mahal mo talaga siya, ate?” Napatawa ito. “Paano ako? Iiwan mo ba ako? I don't have a mother or a father? Tapos iiwan mo ako?”

You killed them, Niko. I tried to stop you but you ignore me!

“I... i can send you a money secretly, if you want me to—”

“I don't need money! Ate! I need you! Alam mo bang nababaliw na ako ng dahil sa'yo?! Every time i think na darating rin ang panahon na magpapakasal ka na?! If that would happened?! What would happen to me?! My biggest fear is that you'll marry a guy and that's not me?! Now, It's happening! I can't let it! I can't!” Lumuhod ako at hinawakan ang braso niya.

“Kumalma ka lang, Niko!” alala kong saad sa kanya.

“Hey ate, may nangyari na ba sa inyo?” he asked.

“Huh? Ano bang klasing—”

“Did he touch you? Because if he did. I will literally kill him.” Napahinto ako sa kanyang sinabi. “I hate him! I hate him very much that I want to kill him! I should be the one! Ako dapat 'yong maging asawa mo! Not him?! Not that guy!”

“Niko I'm sorry, mahal ko siya. K-kahit ganun siya mahal ko siya at h-hindi kita kayang mahalin,” malungkot kong saad sa kanya.

“Bakit dahil ba bata ako? Dapat pala mas malala pa ang ginawa ko, kung alam kong mangyayari ito sana hindi lang halik ang ginawa ko....”

“W-what?” Ano bang pinagsasabi niya?