Her 'not-so-bad' Revenge // Taennie (BANGPINK SERIES #1) ✔️

Chapter 47 - The Tree House

Chapter 47

Sam's POV

I was wearing my school uniform nagreready na para pumasok ng school. I didn't bother to put any make up on kasi maganda ako kahit wala ako nun.

I grab my chanel bag and checked my phone, I grab my car keys at the table and when out of my room.

"Little Sis, aren't you gonna eat first?"

"No, may gagawin pa kasi ako. Bye! See you around." Lumabas na ako at pinatunog na ang susi ng kotse.

Nung makasakay na ako ay kinuha ko ang cellphone ko at dinial ko ang number n'ya.

"Hello?"

"Hi...? Hmm Papunta ka na ba ng school? Wanna eat breakfast at the café na malapit sa school?"

"Sure, see you at the café?"

"Bye!"

I smiled, let the game begin.

Pinark ko na yung sa sakyan ko sa school tapos lumabas na lang ako tapat lang ng schook yung café na sinasabi ko and sarado pa naman yung canteen.

Dali-dali akong pumunta sa may café ng makita kong nandun na s'ya sa may entrance.

"Easy! Miss mo ba ko? Makatakbo."

"Hindi ah, nagugutom na kasi ako."

"Hindi ka ba nakapag-almusal?" Umiling naman ako sa kanya.

He open the door for me, sabay kaming pumunta ng counter to order.

"One piece of red velvet cake and One Hot Chocolate please?"

"Name po?"

"Lorein."

"Okay po, sa inyo sir?"

"One Ham and Cheese sandwich and One Hot Chocolate too. Blaster."

"Okay po, take your seat na lang po. Wait for the server na lang po para sa mga inorder n'yo." We nodded and pumunta kami dun sa pinakasulok.

"Himala at inaya mo akong mag-breakfast? Samantalang nung umuwi ka dito eh pinagsusungitan mo ako." Pangisi n'yang sabi sa akin.

"Well, nagalit lang naman ako sa 'yo dahil sa mga nababalitaan ko. Kung ano-ano ang pinaggagawa mo nung wala ako." Inirapan ko s'ya at narinig ko naman s'yang tumawa ng mahina.

"Bakit ka nga ba umalis?"

"I lost myself, hinanap ko lang."

"Why you did not told me? Sana natulungan kita sa problema mo, hindi yung sinarili mo. Even your cousin and your bestfriends do not know where you are. Si Tito naman, lagi akong iniiwasan."

"Tampo ka na n'yan?"

"Oo!" And he pouted, I smiled and pinch his cheeks. His face turned red.

Hinawakan n'ya ang kamay ko at mas lalo n'yang inilagay ito sa pisngi n'ya para bang ginawa n'yang unan. Para s'yang pusa kung maglambing, "I miss you so much Sam."

The smile in my face faded when I heard that name again. I hated my name because of them.

"Oh-- sorry, I meant Lorein."

I smiled bitterly, nilingon ko na lang yung waiter na nagserve ng pagkain namin.

*＊✿❀　❀✿＊*
I was plainly looking at the white board, when the bell rings.

"Class dismissed."

Kinuha ko yubg bag ko at kumapit ako kayna ate Cassie.

"Let's go?"

Sabay-sabay kaming lumabas ng room, nung may humarang sa 'min.

"Can I borrow Lorein?" Blaster asked.

"Why?" Biglang sulpot ni Aisa sa likod nito. "Akala ko ba may date tayo?"

"Kayo?" Inosente kong tanong kay Blaster, he just sighed.

"Oo kami Lorein, matagal na. Simula nung nawala ka, boyfriend ko na si Blaster."

I laughed, "Why sound so mad? Tinanong ko lang naman, aagawin ko ba? Iyo na, walang aagaw."

Aalis na sana ako ng hawakan ni Blaster ang kamay ko, "Aisa, ikaw lang ang pumayag magdate tayo and I never said that I wanted to."

Bago pa sumagot si Aisa ay hinila na ako paalis ni Blaster. Binuksan naman n'ya ang pinto ng koste n'ya, wala naman ako sa sariling sumakay ng kotse at pinaandar n'ya na ang kotse n'ya.

"Hey! I brought my car." I told him.

"Ihahatid na lang kita bukas." He glanced and smiled at me then he looked at the road after.

"Gaano ba kaimportante ang pupuntahan natin for you to reject Aisa's date? And para iwan ang kotse ko sa school?"

"Sobrang importante, I just want you to remember something baka kasi nakalimutan mo na eh."

"Ang alin?"

"See" He chuckled,"mamaya mo malalaman, matulog ka muna d'yan if you want."

Ganun nga ang ginawa ko.

Nagising ako nung maramdaman kong nakatigil na yung sasakyan ni Blaster, dahan-dahan kong minulat ang mata ko at nakita ko agad na nakatitig pala sa akin ang mokong na ito.

"Good Morning, sleepy head."

"Where are we?"

"Sa hideout natin."

"Bakit tayo nandito?"

"Basta." Bumaba na s'ya ng sasakyan at pinagbuksan n'ya ako ng pinto, inalalayan n'ya aking makababa.

Hinila n'ya ako sa harap ng tree house. Hindi ako pamilyar sa lugar na ito pero nakikita kong nasa loob lang ako ng village namin.

"Naalala mo pa ba yung hiniling mo sa akin nung mga bata tayo?" He asked, umiling naman ako. "Dito dapat yung tambayan natin, alam mo bang pinagawa ko yan dahil sa'yo. Sabi mo kasi nung mga bata pa tayo, gusto mo magkaroon tayo ng tambayan."

I nodded, tinignan kong maigi yung puno. May parang ladder na nakasabit lang sa puno at may munting bahay sa may pinaka gitna. Hati ang kulay ng bahay, purple at black yun kasi ang paborito naming kulay ni Blaster.

Nilingon ko s'ya at nginitian, "Akyat tayo!"

"Ako muna para maalayan kita sa pagtaas." Sabi n'ya

Nung makaakyat kami ay nakita kong may table at cabinet ito sa loob.

"Ang ganda nito, Blaster."

"Buti naman nagustohan mo, surprise ko pa naman sa'yo ito dati kaso bigla kang nawala." He bitterly smiled at me.

Hinaplos ko ang pisngi n'ya at parehas kaming nagtitigan  walang umiimik o gumagalaw man lang. Tanging paghinga lang namin ang maririnig, unti-unting naglalapit ang mukha kk sa kanya hanggang sa dumampi ang labi ko sa labi n'ya.

Walang may gustong gumalaw ngunit nakadampi lang ang labi namin sa isa't isa. Hanggang sa ako na mismo ang kumalas.

Walang umiimik, tila ba ang pagpintig ng puso ko lang ang naririnig ko. Narandaman ko din ang pag-init ng aking mukha na maari maging sanhi ng pagkapula nito.

"Baba na tayo."  Sabi n'ya agad na s'yang bumaba at sumunod ako.

Hindi ko namalayan na may na miss akong ilan pang step bago makababa na naging dahilan ng pagkahulog ko.

"You almost fall."