OFFICERS SERIES #1: Detaining Him [COMPLETED]

Kabanata 34

"I heard that the birthday man is a bachelor?" Humahagikhik na ani ni Mrs. Reyes.

"Yes! And I saw his photos. He's handsome and very loaded!" Ani no'ng bakla.

"Maybe he's having this grand birthday party to find a pair, right?" Si Mama at makahulugang napangisi sa akin.

Gulat akong napatitig sa kanila na nagkaniya-kaniyang tampal sa isa't isa at tila nakadali ng magandang balita. They laughed together like long time bestbuddies. Jusko naman. Mukhang isasali pa ako sa kalukohan nila. Tumikhim ako at nagdesisyong iakyat muna ang sarili sa kwarto.

"Ma, alis na muna ako. Mrs. Reyes at Lula..." Isa-isa ko silang nginitian at tinanguan.

"Sure, be back later, okay?" Si Mama. Tumango ako bago tumalikod sa kanilang tatlo. At habang naglalakad papalayo ay hindi nakawala sa akin ang malademonyong mga salita ni Mama.

"Make my daughter so pretty, okay?! Iyong unang pasok pa lang niya ay makikita na nang bachelor na iyon ay siya!"

Hanggang sa makapasok ako ng bahay ay dinig na dinig ko pa rin ang tawanan nilang nakakakilabot. Dumiretso ako sa bar counter at kumuha ng juice at habang umiinom ay sumulpot sa harap ko si Beansey na magulo ang buhok at busangot ang mukha.

"Nangyari sa'yo?" Puna ko sa kaniya.

Lumiwanag ang kaniyang mukha at malisyosang napangisi. "What do you think?" She winked.

I hissed and throw the table napkin on her face. She laughed crazily before stalking me from behind. We went together to my room and decided to let our time pass in there. Buong maghapon lang kaming nasa kwarto at nagku-kwentuhan, hanggang sa gumabi ay nandoon lamang kami.

"I really couldn't understand Berenice..." She said annoyingly while laying on my bed open arms. "For almost one year and a half ibubungad niya sa akin ay 'I'll be back in there. Please clean the mansion. I'll stay there with my husband' like ghurl! What did she think of me?! Her fucking maid?! What a thick faced bitch!"

"Sundin mo na lang kasi," natatawang asar ko sa kaniya. Mabilis siyang napaupo sa kama at gulat na napatitig sa akin. I shooked my head.

"Wow! Once in a blue ka na nga lang mag-suggest wala pang kwenta," she rolled her eyes and flipped her hair.

Natawa ako at hindi na napigilang batuhin siya ng unan. She screamed and protested. "Yah! I hate you!"

"Hayaan mo na lang 'yon. Pabayaan mo. Huwag mo susundin."

She sighed heavily and pouted. "Of course! Manigas sila ng asawa niya! Hmp!" Inis siyang bumalik sa pagkakahiga sa kama, samantalang ako ay agad na natigilan. Napalunok ako at napaiwas na lamang ng tingin.

Asawa. Husband.

A strike of pain immediately maneuvered my whole being. It hits so different. Nakakainis na ang galing kong magpanggap sa iba na limot ko na siya pero sa sarili ko hindi ko kayang pekein at gawin.

Pinagdadasal ko na sana hindi na siya bumalik at huwag na huwag na siyang babalik. I don't want to see him again. Ayaw kong matalo at ayaw kong maiwang kaawa-awa sa pagitan naming dalawa. Gaya nga ng sinabi ko sa kaniya noon, wala na siyang mababalikan pa sa akin. All I feel right now is part of the past and the pity for myself. That's all and nothing more. May sarili na siyang buhay at meron na rin akong akin. Kaya sisikapin kong hindi na siya bigyan ng pansin ni katiting. Sinayang niya ang panahon ko noon kaya hindi ko na ulit hahayaang masayang 'yon sa muling pagkakataon.