Nagmamadali akong lumakad palayo sa kaniya, kahit magkandatalisod pa ako ay wala na akong pakialam. I just want to get away from him as soon as possible. Kailangan kong lumayo habang kaya ko pang kontrolin ang mga emosyon ko.
Parang ganito rin ang naging tagpo noong malaman ko na pinaglalaruan niya lang ako. Napakatagal na noon pero sariwa pa rin sa alaala ko ang bawat scenario.
"Chrishelle, kinakausap pa kita!" He kept on following me.
"Go away! I don't want to fucking talk about it!" Naalala ko kung paano humandusay sa kalsada ang katawan niya dahil sa pagsunod niya sa akin.
"Crishelle, please!"
Natigilan ako dahil hinawakan niya ang pala-pulsuhan ko. Saglit akong nagbaba ng matalim na tingin doon at inangat rin agad upang salubungin ang mga titig niya.
"Huwag mo na akong susundan, huwag mo na akong pipigilan!"
He still had that confused look on his eyes. "Bakit?"
"Bitawan mo ang kamay ko, maraming nakatingin sa atin!" angal ko.
Narito na kasi kami sa tapat ng building at kitang-kita ko kung paano naglabas ng kani-kanilang phones ang mga nakiki-usyoso upang makuhanan ang mga nangyayari.
Mas humigpit ang hawak ni Mark, "Wala akong pakialam sa kanila."
"Mira!" hiyaw naman ni Nathan.
Kinalas ko ang kapit ni Mark sa akin at nilingon si Nathaniel, palapit na ito sa amin at matalim rin ang titig niya kay Mark.
When Nathan got near us, he pushed then punched his brother in the face. Kung hindi ko pa siya inawat ay hindi niya talaga 'yon ititigil.
"Nathan, stop it!"
"Hayaan mo akong kausapin siya!" Sabi ni Mark habang iniinda ang gilid ng kaniyang labi dahil dumudugo iyon.
Mahigpit ang kapit ko sa braso ni Nathan at hindi ako makatingin kay Mark nang diretso.
"Chrishelle, let's talk."
"Para ano? Para saktan ulit siya at paglaruan?" Nathan shouted.
Napapikit ako at humugot ng hininga.
He didn't have to tell him that...
"You broke her heart into pieces years ago! Chrishelle trusted you but you crushed her! Kaya wala kang karapatan na bumalik pa sa buhay niya!"
"Sinaktan kita?"
Binitawan ko si Nathan at hinarap si Mark. I wiped the tears on my cheeks then nodded. Nagtama ang mga mata namin at para kaming nag-uusap gamit lang ang mga iyon. Umiling siya na para bang hindi pa rin makapaniwala, ang pagkalito na nakaguhit sa mga mata niya noon ay napalitan na.
Dahan-dahang bumagsak sa sahig ang tingin niya kasabay nu'n ang pagtama ng mga tuhod niya doon. He broke down infront of the agency's building and I heared the crowd gasps.
"Let's go, Mira." Nathan held my wrist.
Tinalikuran namin si Mark at nakahakbang na kami palayo pero parang biglang may nagsabi sa akin na balikan ko si Mark. Lumingon ako doon at nakita kong gano'n pa rin ang posisyon nito.
Tumigil ako sa paglalakad at napansin 'yon ni Nathan. "Mira, huwag mong sabihin na..."
Lumunok ako inisip ang sunod kong hakbang habang nakatanaw pa rin kay Mark.
"Let's go, he doesn't deserve you."
"Let me go."
"Ano babalik sa sa gagong 'yan?"
