"Oh, Good morning?" Sarcastic ang ngiti ni Lovie.
Nakapamewang pa siya at nakataas ang isang kilay. Narito kami ngayon sa kuwarto at nakahiga ako rito sa kama.
Mayroon pang cold compress sa tabi ko na tunaw na ang laman.
"Uh- What happened?" Napadaing ako dahil medyo pumipintig pa ang ulo ko dahil sa hangover.
"May gana ka pang itanong 'yan?"
I furrowed my brows trying to remember what happened last night, and when I did...I face palmed. Na aalala ko kasi na pagkatapos kong umiyak noon sa comfort room ay bumalik ako sa bar.
Tapos nagsasayaw ako roon na para bang walang nangyari.
I ordered drinks hanggang sa hindi ko na kinaya. Hilong-hilo na ako noon at nagsusuka na rin, pagkatapos ay sila Lovie ang nag asikaso sa akin.
"Sinabihan na kasi kita! Alam ko naman na nagulat kang makita 'yong si Mark pero hindi mo naman kailangang magpakalunod sa alak. You were like a wild animal last night!" Pinitik niya ang noo ko.
"Hindi ako nasasaktan na makita siya!" Medyo napataas pa ang boses ko dahil sa inis.
"Oh, bakit galit ka? Sinabi kong nasaktan ka? Sabi ko lang na nagulat ka." Natatawang sabi niya.
Parang pinagtatawanan ako.
"I'm mad kasi masakit ang pitik mo!" Nako, gusto ko tuloy siyang kurutin!
"Liar!"
Inirapan ko siya bago humiga ulit at nagtalukbong ng kumot. I'm just gonna sleep for five more minutes.
Nang magising ulit ako ay nanlaki ang mata ko pagtingin ko sa oras sa cellphone, may meeting kasi ako ng 9:00 am and it's already nine thirty. Kaya naman dali-dali akong nagbihis at nagcommute nalang papunta sa Management Agency na pagmamay-ari ng kaibigan ko.
I applied there and nakakahiya dahil parang pa VIP ako! I arrived at the agency on 10:30.
“Hey Ryan! I'm really sorry, something just came up today...” saad ko nang makapasok ako sa office na tinuro noong sekretarya. Kanina pa nga raw ako hinihintay ni Ryan. He is my close friend and I met him in the states.
“No worries, kararating lang rin naman ni Mr. Arkin Gomez.”
“Arkin Gomez?” Tumaas ang isang kilay ko at napatingin sa lalaking ngayon ko lang napansin.
Nasa harapan pala siya ng desk ni Ryan, he was wearing a suit and tie. Ayos na ayos rin ang buhok niya at maganda ang posture.
Ngumiti ako ng malaki at lumakad papunta sa harapan niya, nang mag-angat siya ng tingin ay parang nawalan ako ng balanse. I suddenly didn't know how to balance myself in this three inches stiletto shoes.
“Ikaw?”
Si Mark itong lalaking ito. Bakit ganito na naman?
“I know right? He's really popular right now and he wants us to manage his career. Especially you–“
“No!” Napailing ako kay Ryan.
“What do you mean, no?” takang tanong niya.
“I-I mean, hindi pa kasi siguro ako ready.” pagdadahilan ko. Pilit kong iniiwas ang mata ko kay Mark, kahit kitang-kita ko sa peripheral vision ko amg pagtitig niya sa akin.
“Don't worry, tutulungan ka naman namin. Team tayo rito at isa pa ay mukhang malaki naman ang tiwala sa'yo ni Mr. Arkin. Siya nga mismo ang pumili sa'yo.” Masiglang sabi pa ni Ryan.
