"SHAMCEY, di ka pa kumakain." Bumukas ang pinto at pumasok doon si Shy. May hawak itong tray. "Eto, ipinaghanda na lang kita. Kumain ka na."
"Di ka na sana nag-abala. Bababa rin naman ako."
"Weh? Maghapon ka na nakakulong dito sa kwarto. Di ka naman lumalabas..." Kumunot-noo ito. "Okay ka lang ba?"
Pinilit niya na ngumiti. "Bakit ka ba nag-aalala sa akin ng ganyan? Alam mo naman na kaya kong lagpasan kahit ano pa 'yan."
"Pero iba 'tong pinagdadaan mo ngayon, Sham."
"Sus, lalaki lang 'yan." sabi niya. Pinahid niya ang luha. Napapamura sa sarili. Bakit ba tila walang katapusan ang pag-iyak niya? Namamaga na ang mata niya. Kagabi pa siyang walang tigil sa pag-iyak.
"Bes, tama na 'yan. Kumain ka na dahil hindi ka pa kumakain mula kanina. Kailangan mo rin alagaan sarili mo."
She nodded. "Salamat, Shy. Sobra. Di ko alam kung bakit tinutulungan mo ako.."
"Kasi kaibigan kita. At ang laki ng kasalanan ko sa 'yo kaya gusto ko na bumawi man lang kahit sa ganitong paraan."
Noong gabi na nalaman niya ang katotohanan tungkol kay Kiefer, nagpasya na siyang bigyan ng katapusan ang relasyon nila. Nagpaalam siya na magpapakalayo na muna. Ang balak niya ay umuwi sa Laguna. Pero sabi ni Marsh kung uuwi siya doon, matutunton siya ni Kiefer kung hanapin siya nito.
Gusto niya na magkaharap pa rin sila ng lalaki. Pero hindi ngayon. She's not ready to face him. Makakabuti kung malayo siya sa lalaki..
Si Shy ang nag-alok sa kanya ng rest house ni Jude sa Nueva Ecija. Kahit naiinis pa rin si Marsh sa kaibigan nila, naki-sang ayon din ito na tanggapin ang alok. Nag-dalawang isip siya pero tinanggap rin niya sa huli. Kung gusto niya na magpakalayo-layo muna, magandang ideya na rin 'yon.
"Naaabala pa tuloy kita. Dapat di ka naman kadamay dito. Hindi mo kasalanan na naging kapatid ka ng ex ni Kiefer."
"Pero kasalanan ko pa rin na nagtago ako sa 'yo. Imagine mo na kaibigan kita, pero kahit alam ko na, hindi ko masabi sa 'yo? Samantalang noong panahon na nagkaroon kami ng problema ni Jude, pinuntahan mo pa ako sa tinutuluyan ko."
Iyon 'yong gabi na muntikan siya mapahamak. Iyon rin ang gabing nakita niya si Kiefer. Sandali. Anong ginagawa doon ni Kiefer? Coincidence lang ba na nandoon ito? Naalala niya, minsan na rin siyang dinala ni Kiefer sa Antipolo.
"Shy, huwag mo sana masamain kung itanong ko.. Naging kaibigan mo rin ba si Kiefer?"
Umiling ito. "Hindi kami naging close.. Lagi silang magkasama ni Ate at naipakilala na siya sa family namin."
"Sabi mo matagal na sila noon?"
"Oo nga. Matagal na sila.. Si Kuya Kiefer kasi ang.." Lumunok ito, at nag-pause. 'Yung mukha nito, parang nahihirapan magdecide kung magkukwento ba o hindi.
"Si Kiefer ang alin?"
"Si Kiefer 'yong pinaka-nabaliw sa kanya. Nabilog ang ulo."
"Oh." Nagulat siya. Napansin niya ang pormal na mukha ni Shy.
"Mahal ko si Ate bilang kapatid. But she's terrible as a person. She's not a good role model for me. Wala siyang pakialam kung may ibang masaktan, basta makuha lang niya ang gusto niya."
Tahimik lang siya na nakamasid sa kaibigan. Mas pinili na huwag magkomento. Hindi niya personal na kilala si Kristina. Wala siyang alam kung anong tunay na ugali nito. Ang alam lang niya sobra itong minahal ni Kiefer at hanggang ngayon mahal pa rin..
"Siguro iniisip mo na kampi ako sa kapatid ko kaya nagtataka ka kung bakit kita tinutulungan ngayon.."
"Magkapatid kayong dalawa. Syempre, inaasahan kong nasa panig ka niya."
