"YOU'RE hired!"
Sigurado matutuwa ang mama niya sa oras na malamang pasok na siya sa inapply-an niya. Sa isang casino resort and hotel siya nag-apply kasama si Marshana. Ito kasi ang nagrekomenda sa kanya na doon siya pumasok. Madali daw siyang makakapasok doon dahil may contact ito sa HR Department.
At hindi nga ito nagkamali. Hindi na siya sumalang sa unang screening. 'Yong pangalawang interview at final lang, pagkatapos sinabihan na siyang kumpletuhin ang requirements niya! Gusto niyang magtatalon sa saya.
"Seryoso ba talaga 'yon? Parang ang bilis lang."
"Shunga, kasi maganda ka. Iyon ang kailangan nila. Hindi ka naman sa housekeeping mapapapunta. Sa casino ka, at sigurado tuwing gabi ang duty mo."
"Ibig sabihin ba nun kailangan ko maghanap ng mauupahan? 'Yong malapit lang para di hassle sa trabaho."
Tumango-tango ang bakla. "Actually, oo, kailangan mo. Ayaw mo nun? Malalayo ka na dun sa mga mahadera nyong kapitbahay. Isama mo na si Tita!"
Nag-isip isip siya. Gusto na rin naman niya umalis doon. Matagal na rin silang nakatira sa Binan. Maninibago ang kanyang mama kapag napalipat na sila. Kung di naman niya ito isasama, mag-aalala siya na mag-isa lang ito.
Pagdating niya sa bahay, agad niya sinabi sa kanyang mama na may trabaho na ulit siya. Tuwang-tuwa ito. Alam niya na ito ang mas nahihirapan sa sitwasyon nila. Nag-iisip din ito ng mga pwedeng paraan para matulungan siya sa pagbabayad ng mga bills nila. Kahit minsan nananakit ang tuhod nito, tuloy pa rin ito sa paglalabada. Ume-ekstra sa mga karenderya para maging serbidora o taga-hugas ng plato.
Oo, mahirap sila. Lahat ng mga naipundar noon ng magulang niya, kasabay nawala ng abandonahin sila ng kanyang ama. Tulad sa mga teleserye, sumama ito sa ibang babae dala ang lahat ng meron sila. Naiwan sila ng kanyang mama na nangangapa, walang pera.
Nag-aaral pa lang siya noon. Ang nangyari, pagkatapos ng isang taon mula ng iwanan sila ng magaling niyang ama ay tumigil na rin siya sa pag-aaral. Kinailangan na niyang magtrabaho para matulungan ang kanyang mama.
Maraming alok sa kanya na trabaho. Pero di niya tinanggap ang mga 'yon. Naniniwala siyang mabubuhay sila sa malinis na paraan. Di niya kaya na ibenta ang sarili sa mga lalaki para lang makakain sila. There must be other way. Kaya kahit ang hirap-hirap maghanap ng raket, push pa rin siya. Ilan na ang naging trabaho niya. Naging waitress sa restaurants. Naging saleslady sa malls. At ang huli nga ay 'yong sa call center. 'Yong mga modelling gigs niya, konti lang. Lalo na at may mga photographer na mapagsamantala. Pag papuntang province ang shoot, sumasama lang siya pag alam niya matino rin 'yong sasamahan niya. Mahirap magtiwala sa panahon ngayon. Mahirap kumita. Dahil kapalit niyon, may dapat kang isakripisyo.
"Eh, paano 'yan anak? Mahihirapan ka kung araw araw babyahe ka papunta doon? Gabi pa 'yong trabaho mo." may pag-aalala na sabi ng mama niya habang kumakain sila nito sa isang fast-food chain. Kanina pa rin talaga niya pinag-iisipan ang bagay na 'yon.
"E, di lumipat na tayo ng bahay na malapit lang sa trabaho ko, Ma. Mahirap din naman magbyahe. Lalo na pag aabutin ako ng gabi."
"Lilipat tayo? E, paano 'yung bahay natin? Saka paano ka makakahanap agad ng bahay agad?"
"Kahit maliit na apartment lang, Ma. Okay na sa atin 'yon." Ang problema, magsisimula pa lang siya sa trabaho. Wala pa siyang ipon para makapagsimula sila sa ibang lugar. Pinoproblema niya ang rent sa bahay, sa tubig, sa kuryente. Plus 'yong magiging budget nila. Wala pa nga siyang pera ngayon. Humiram lang siya kay Marsh na kasama rin nila ngayon para lang kumain sa labas kasama ang mama niya.
