Chapter 5.6

344K 4.7K 669
                                    

Pag-uwi ko I immediately lay down. I hugged my pillow and cried. I don't know.

I'm just overthinking things and the possibilities. Ayoko na naman talagang i-win back si Mico pero my heart keeps on telling me to do so.

Tao lang akong nagmamahal, never judge me for my decisions. I may be hurting myself now but at the same time I'm learning things.

It won't rain forever and even if it will, I'll just dance with it. Happiness isn't constant and neither is pain.

Let me try to win Mico's heart back and if I did not succeed, for sure I will learn a lot of things and may be I will move-on willingly and try as hard as I can to find my own peace of mind. Pain can let me realize things, just like how I realized that I should somehow fight not just for him but also for myself.

Lahat ng gagawin may consequences, you don't just sit around and hurt yourself silently. It's like hinahayaan mong patayin ka without even fighting back.

I'll fight and kung hindi talaga pwedeng maging kami, I'll raise my white flag.

But first let me show him how much I love him. I'll get every chance para mapatunayang I really did loved and continuously loving him.


Everyone might not see things as I do but my decisions are final.

I'm gonna get him back pero sa ngayon inaantok na ako. I relaxed myself and sleep. 

The sun's rays are telling me to get up as early as seven. I'm not a morning person. Weekend ngayon dapat ang gising ko mamayang eleven pa.

Gusto ko pa sanang matulog pero nakabalandra na sa mukha ko ang sinag ng araw. Ano pa ba ang magagawa ko? Edi bumangon at naligo. 

Gagala nalang muna ako para marelax naman kahit papano. Kesa naman ngumanga ako dito sa bahay. Minsan lang naman ako kung lumabas. Tatawagan ko nalang siguro si Karen para makapagpasama. 

 "Ka! Magbihis ka na, susunduin kita dyan. Mall tayo." 

"Maglalaba pa ako. Ikaw nalang."

"Magpapadala ako ng labandera dyan."

"Kane, hindi lahat ng bagay madadaan sa pera. Sige na kaya mo na yan mag-isa. Malaki ka na."

"Salamat sa suporta bestfriend ha?" note the sarcasm

"No problem. Love you too. Sige na, aayusin ko pa itong labada."

Sa tingin ko, lalakad nga ako ng mag-isa. Naman oh!

Nagpahatid ako kay manong Greg. Pinauwi ko rin kaagad. Kaya ko na naman ang sarili ko. Matatagalan kasi ako at masasayang lang ang oras niya kung iintayin niya pa ako. Gaya nga ng sinabi ni Karen, hindi lahat ng bagay madadaan sa pera. Just like time. You can never bring it back once it was wasted. Just like how I wasted it three years ago. 

She's Rich, He's RicherTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon