She's Rich, He's Richer

Chapter 1.8

Lumipas ang araw at hindi ko pa rin alam kung paano ako babawi kay Mico. Guilty naman talaga ako. Kung hindi ako nagpakachildish at hindi ko siya pinilit kumain ng manggang may bagoong edi sana hindi niya mababangga si ma'am principal at hindi siya mapiprincipal's office kasama ko. Hindi naman kasi kami pareho, ako sanay na. Well siya, fourth year highschool na kami at first time niya palang. I want to say sorry pero takot ako baka mareject niya ako.

Naman kasi Kane eh. Paano pa ako haharap mamaya sa after class session namin kung ni dulo ng daliri ko hiyang hiya na sa kanya.

Lapitan ko kaya siya?

"Oy Kane let's have lunch na. Where you going ba?"

"Chiara hindi muna ako makakasabay ngayon. Sorry."

"Okay I'll make sama nalang sa kabilang section because they make aya na maglunch out. So see yah. Good luck to whatever you're up to girl."

"Yah yah. Shoooo shoo. Salamat. Ingat."

Saan ko naman matatagpuan si Mico ngayon? Nanggaling na akong canteen wala siya. Pupunta nalang siguro ako sa office nila baka nandun siya.

"Ahh hello. Nandyan ba si Mico?"

"He's not here." then she shut the door. I believe siya yung vice president. Oh well. At least napatunayan kong may mas walang good manners pala kesa sa akin.

So I walked and walked. Dumaan ako sa field, sa gym at kung saan saan wala siya. Bumalik ako sa office nila at dun nakita ko siya. Mabuti at napalingon ako bintana at saktong lumabas siya sa galing sa personal office niya. Badtrip hah! Sabi nung malditang vice president wala siya dyan tapos nagpaikot ikot ako sa buong campus sa ilalim ng init ng araw para lang sa wala.

Nakakainis!!

I calmed myself before I burst out. Hindi ko pa kayang bumalik sa principal's office not that takot ako pero pagod na akong maglakad pang muli!!!

Ang haba na ng nilakad ko tama na yun. I already built my confidence pati nga inis nabuild up ko na.

Huminga ako ng malalim bago kumatok sa pinto. Pinosisyon ko na ang kamay ko para kumatok pero biglang bumukas ang pinto.

"Why are you here?"

"I-I just want to ask for apology" yumuko ako.

"Just promise me na hindi na muulit yun."

Then he walked out. Papunta na ata room para sa first subject ngayong hapon. Sumunod ako sa kanya baka kasi hindi niya pa talaga ako napapatawad.

"Seryoso? Ayos na tayo? Bati na tayo? Chill chill na? No war?"

"Oo. Pero pagpinatuloy mo yang kadaldalan mo baka magbago pa ang isip ko."

Tinukom ko ang bibig ko. Tahimik akong naglakad habang sumusunod sa kanya. Naalala ko wala pa pala akong lunch.

~KRUUUU

"Hindi ka pa kumakain?"

"Hindi pa. Hinanap kasi kita."

"The whole lunch time?"

"Oo. Akala ko kasi wala ka sa office mo. Sabi kasi nung vice pres wala ka daw. Sa tingin ko yun dapat turuan mo ng manners. Mas walang modo pa yun sa akin. Por que officer siya may karapatan na siyang magganun. Siya pa naman binoto ko dapat pala hindi nalang. Sinarahan p----"

"Stop it. Ang pagkain mo ang problema dito, not her."

"Sus pinagtanggol pa." pabulong kong saad. Hindi ko naman alam na malakas pala ako bumulong kaya narinig niya.

"Hindi ko siya pinagtatanggol. It's just nonsense. Let's have lunch."

"Hindi ka pa din kumakain?" I asked with shining shimmering eyes. Grabe niyaya niya ako maglunch my heart goes lub dub lub dub.

"Magyayaya ba ako kung kumain na ako?"

Sabi ko nga. Pumunta kaming canteen and as usual he ordered pork steak for himself and grasses for me.

"Naman Mico bakit dahon nanaman?" I said as I raised one of those tasteless leaves.

He shrugged and started eating. I never thought eating with him would be this much boring.

"Mico baka late na tayo??"

"You should not talk when your mouth is full."

"P-per---"

"Just eat and finish your meal."

Natapos kaming kumain. Yung pagkain niya ang bango bango, mukhang masarap. Yung akin kada subo ko iinom ako ng tubig malunok ko lang. Hindi ko kayang nguyain, kung walang lasa yung gulay yung iba naman mapait. Yung iba malaway.

Kung wala lang akong kasalanan hindi ko kakainin ang mga iyon.

Ewan ba there's something in him na susunod at susunod ka sa sasabihin niya.

"Mr. Ensomo, Ms. Sy. Why are you late?"

"I'm sorry ma'am. We just had our lunch and did not get aware of the time."

"Mr. Ensomo, you've never been late at ngayon because of Ms. Sy you've been like that? You're so time conscious and this is what happened?"

This school is so sensitive pero insensitive sa mga sinasabi nila. Masakit kaya. Am I that bad para isipin ang lahat ng yan sa akin? I even got the president to be my tutor on how I act. Am I really the worst?

Yumuko ako at dumiretso sa upuan. I just listened quietly for the whole time.

I want to be the happy Kane but they can't just let me be like that. Pati reputation ni Mico nadadamay dahil sa akin. The worse thing is ako pa rin ang nasisisi.

Do I need to change myself just to please this society I belong with?

Sadly, but I think I should. Depressing it is but I can do it. Natapos na pala ang klase hindi ko manlang namalayan.

"Don't be cheerless. I'll teach you just like what they want me to do but I'll never change you. I like you just the way you are even if it gives me headaches in return.