One Hundred Days (Completed)

Chapter 45: Pangako

Chapter 45: Pangako

Natulala ako pagkatapos ng nangyari. Hindi ko namalayan na.. Nakabalik na sa backstage si Johan dahil sa sobrang kilig. Nagmanhid ang mga mata, puso at katawan ko at nanatili sa sandaling kinakantahan niya ako. Grabe, nawala ako sa ulirat at hindi ko napansin ang mga nangyayari sa paligid ko. Sa kanya ko lang naranasan ang ganito sa buong buhay ko.

"Sissy?? Okay ka na ba??" sabi ni Lotty sabay alog sa braso ko..

"O..o.. okay na ako."

"Grabe sissy, akala ko hindi ka na sasagot eh!!"

"T – teka.. Nasaan na si Johan?"

"Bumalik na sila sa backstage!"

"Ha? Sila?" pagtataka ko..

"Oo, sila. Tapos na rin mag-perform sina Jeremiah at Marion. May performance pa nga silang tatlo ng magkakasama eh." singit ni Rica..

"Ha?? Ibig sabihin.."

"Oo, kanina ka pa tulala dyan. Nakatayo at nanaginip ng gising!" pabiro ni Lotty..

"Sissy naman eh! Bakit hindi niyo ako ginising!"

"Sarap nang pagtulog at pag-aalala mo sa nangyari eh." patuloy nito..

Grabe, halos ilang minuto rin pala akong natulala sa sobrang kilig. Nalaktawan ko yung performance nilang tatlo at maging nung kina Marion lang. Ganun katagal, hindi ako.. makapaniwala.

"Kwento mo naman, sissy kung ano mga nangyari." sabi ko kay Rica..

"Kasi ganito 'yon, pagkatapos niyang ibigay sa'yo yung bulaklak. Natulala ka na, dapat hindi na babalik ng stage si Johan dahil nag-aalala siya sa'yo kaso kailangan, may next production pa sila. Kaya habang nasa stage, tinitingnan ka niya. At maging ni.."

"Pag – pagkatapos?"

"Tapos 'yun, nung natapos silang tatlo. Bumalik na agad sila sa backstage. Hindi ko alam kung bakit hindi sila makababa at makapunta sa audience pero tumawag siya sa cellphone mo, eh kasi natulala ka sa sobrang kilig, ako na sumagot."

"Tinanong niya kung kamusta ka na raw ba, kung natuwa ka raw ba sa ginawa niya."

"Oh? Tapos anong sagot mo?"

"Sagot ko? Sabi ko.. sobra, nasobrahan ka sa tuwa. Tapos natawa siya tapos 'yun, pupunta na lamang sila daw dito mamaya."