One Hundred Days (Completed)

Chapter 14: Katotohanan

Chapter 14: Katotohanan

Dahan-dahang lumapit si Johan sa kinatatayuan ko. Napuno ng pagtataka ang utak ko. Magkakilala sila? Pero paano? Oh baka nasobrahan lang ako sa tulog kaya nananaginip pa rin ako?

Mas nagulat ako sa mga sumunod na nangyari, ibinaba ni Johan ang mga dala namin at niyakap niya ang nanay ko. Natulala ako sa nangyari. Nakatingin lang ako sa kanilang dalawa. Parang ako pa yung bisita at sila yung magnanay.

"H - how are you??" tanong ni Johan..

"Okay lang naman ako. Teka, magkakilala pala kayo ni Maria?"

"Teka teka teka. Naguguluhan ako!!" pasigaw kong sabi..

"Sa loob natin 'to pag-usapan." pag-anyaya ng nanay ko..

"Okay po." sagot ni Johan..

Pagkapasok namin, binaba na ni Johan ang dalahin namin, nakangiti ito at ako? Hindi maipinta ang nadarama. Hindi ko alam ang nangyayari!! Pagkaupo sa may bandang sala, nakangiti si nanay sa amin.

"Magkakilala kayo??" tanong ko..

"Eventually.. Yes." sagot ni Johan..

"Paano??"

"Kasi, I went here, just to find your cellphone. The thief said na dinadala rito ang nakaw na mga cellphones, so napadpad ako rito. I find a place to sleep, then I met your mom, Aleng Pureng accidentally. Inalagaan niya ako habang hinahanap ko ang cellphone. There you go!" kwento ni Johan..

"A.. ang swerte naman pala ng anak ko.."

"..akala ko ibang tao yung pinatira ko rito, 'yun pala, si Johan" tuloy ni Aleng Pureng..

"Small world, isn't it?" pangiting sabi ni Johan..

"P - pero.. Hindi ka magagalit 'nay o sesermunan ako??" pangamba ko..

"Hindi. Maswerte ka anak, grabe ang effort niya nung nandito pa siya."

"I - ikwento niyo nay.. Naguguluhan po ako."

"Oh. Wait a second!"

Tumayo si Johan, lumabas ito ng bahay namin. Napatingin na lang kami ni nanay rito.

"Kasi anak, iba ang turing niya sa akin nung nandito pa siya."

"H - hindi ka magagalit sa akin, 'nay??"