ကျွမ်းကျင်စားဖိုမှူးစနစ် (ယွမ်ကျိုး)

အပိုင်း(၃၄)

ကျွမ်းကျင်စားဖိုမှူးစနစ် အပိုင်း(၃၄)

“ဆိုင်ကို မလာတာကြာပြီနော်။ ဒီနေ့လည်း ကြက်ဥထမင်းကြော်ပဲလား”
ဖက်တီးသူဌေးက စားဖိုမှူးကို ထမင်းကြော် ကြော်ရန် အသိပေးပြီးနောက် မေးမြန်းသည်။

ယခင်ကဆိုလျှင် ဖက်တီးသူဌေးက အတော်အတန် စီးပွားရေးကောင်းမွန်သည်။ သူ့ဟင်းလျာများက သာမန်မျှ ဖြစ်သော်လည်း သူ့အစားအသောက်များက သန့်ရှင်းသပ်ရပ်ပြီး ဆိုင်က အတော်အတန် ရှင်းလင်းသောကြောင့် တခြားဆိုင်များထက် ဈေးများသည်။ အနီးအနားရှိ ဝန်ထမ်းများက ၁ယွမ်၊ ၂ယွမ်ခန့်ကို အပိုပေးရလည်း သုံးစွဲနိုင်သည်။

သို့သော်လည်း ခုရက်ပိုင်း စားသုံးသူ ဖောက်သည် နည်းသထက် နည်းပါးလာခြင်းကို နားလည်လာသည်။ သူ့အရှေ့ရောက်နေသော ဖောက်သည်က ထမင်းစားရန် တစ်နေ့ သုံးခေါက်ခန့် လာလေ့ရှိသည်။ ယခုတော့ ရံဖန်ရံခါမှသာ လာတော့သည်။ ထို့ကြောင့် ဝူကျိုးထံမှ အခြေအနေ စုံစမ်းရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။

“ဟုတ်တယ်။ ဘာဆိုဘာမှ စားချင်စိတ် သိပ်မရှိလို့ပါ”
ဝူကျိုးက သူ့အကြံအစည်ကို ပြီးပြည့်စုံစွာ အကောင်ထည်ဖော်ရန် စဉ်းစားနေ၍ သာမန်ကာလျှံကာ ပြန်ဖြေသည်။

ဝူကျိုးက စိတ်နှင့်လူ မကပ်မှန်း သတိပြုမိ၍ ဖက်တီးသူဌေးက ဆက်လက်မေးမြန်းရန် မသင့်လျော်ဟု ခံစားမိသည်။ ထိုစဉ် ဝူကျိုး အော်ဒါမှာထားသော ကြက်ဥထမင်းကြော် ရောက်လာသည်။

“စုစုပေါင်း ၁၆ယွမ်ပါ။ ဘူးဖိုး ထည့်တွက်ထားပါတယ်။ သေချာထုပ်ပိုးထားလို့ စိတ်ချပါ”
ဖက်တီးသူဌေးကို ပြုံးရွှင်စွာ ငွေလက်ခံပြီး သတိထား စကားပြောသည်။

“သတိထားဦး။ ဟင်းချိုတွေ မဖိတ်စေနဲ့ဦး”
ဝူကျိုးက ဟင်းပွဲကို နမော်နမဲ့ ကိုင်ဆောင်သွားခြင်းကို မြင်တွေ့ရသောအခါ ဖက်တီးသူဌေးက လှမ်းအသိပေးသည်။

“ကျေးဇူးပဲ သတိထားမယ်”

ဝူကျိုးက မုန့်ဘူးကို သယ်ဆောင်ပြီး အမြန်ဆုံး လမ်းလျှောက်သည်။ သူက ဖက်တီးသူဌေး၏အကြံကို လက်ခံသည်။

လမ်းပေါ်တွင် လူအများကြီး မရှိသေးပေ။ အနီးအနားရှိ အလုပ်သမားများက ၅နာရီ ၃၀မိနစ် နှင့် ၆နာရီခန့်မှ အလုပ်ဆင်းကြသည်။ ဝူကျိုးက လက်တစ်ဖက်က မုန့်ဘူးကို သယ်ဆောင်ထားပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က သူ့မိုဘိုင်းဖုန်းဖြင့် နာရီကြည့်လိုက်သည်။