ဆိူးလ်မြို့ကိုရောက်သည်နှင့် ကားလေးကိုလီဆာတို့
၏အိမ်အရှေ့တွင်ထိူးရပ်လိုက်သည်။
ဂျန်းနီ၏အဖေ၊ အမေ နှင့်မောင်လေးတို့သည်
ကားပေါ်မှဆင်းကာ ဂျနိးနီတို့ နောက်မှ အိမ်ထဲသို့
လိုက်ပါလာခဲ့ကြ၏ ။
'' ကိုယ့်အိမ်ကိုလိုပဲသဘောထားကြနော် အဖေ၊ အမေ
မောင်လေး''
လီဆာကပဲစတင်၍နွေးနွေးထွေးထွေးကြိုဆိုလိုက်
သည်။
''အဒေါ်ကြီး. .အဒေါ်ကြီး. . ''
မီးဖိုချောင်ထဲကနေကပျာကယာဖြင့်အိမ်အကူ
အဒေါ်ကြီးသည်ထွက်လာ၏။
'' အထုပ်တွေကူသယ်ပေးလိုက်ပါနော်''
''ဟင်မမလေး လီဆာ ပါ ပါလာတာလား၊
ဆေးရုံကနေဘယ်လိူလုက်. .''.
''ဆင်းလိူ့ရပြီဆိုလို့အစောကြီးဆင်းလာခဲ့တာ. .
ကဲပါအထုပ်တွေအခန်းထဲသွားထည့်လိုက်နော်''
'' သမီးလီဆာ. .နေမကောင်းဘူးလား. .
ဆေးရုံတဲ့လားဘယ်လိုဖြစ်တာလည်း''
''စိတ်မပူပါနဲ့အဖေ အားနည်းလို့ ဆေးသွင်းရတာပါ
အခူအဆင်ပြေသွားပါပြီ''
''အေးကွယ်အလုက်တွေအလွန်အကျွံမလုပ်နဲ့သမီး''
ဂျန်းနီ၏အဖေမှ စိူးရိမ်သော မျက်နှာထားဖြင့်
လီဆာ့အားပြောလိုက်သည်။ ဂျန်းနီ၏အမေကတော့
တစ်လူံးမှဝင်မပြောပဲ ငြိမ်သက်လျက်ရှိသည်။
''မမ မမလီဆာအိမ်ကြီးက ရှယ်ပဲဗျာအရမ်းမိုက်တာပဲ''
ဂျနိးနီ၏ မောင်လေးမှ လီဆာ့ အိမ်ကို လှည့်ပတ်
ကြည့်နေရင်းမှ ပြောလိုက်သည်။
'' ဟတ်ဟတ် စိတ်ကြိုက်နေနော်မောင်လေး. .
မမတို့အိမ်မှာ မင်းပျော်သလောက်နေလို့ရတယ်''
''ဟုတ်''
''ဟဲ့ အငယ်ကောင် ပန်းအိုးတွေလျောက်မကိုင်နဲ့လေ
ကွဲကုန်မယ်. .''
ဂျနိးနီမှ ဟိုကိုင်ကြည့်ဒီကိုင်ကြည့်လုက်နေသည့်
မောင်ဖြစ်သူကိုပြောလိုက်သည်။
''အမလေးဂျန်းနီရယ် ဒါလေးကိုင်တော့ဘာဖြစ်
သလည်း ည ည်းနဲ့အေ''
ထိုအခါမှဂျန်းနီအမေ၏ပါးစပ်မှအသံထွက်လာတော့
သည်။
'' ဟုတ်သားပဲရူဘီရယ်..ထားလိုက်ပါ. .
ကဲအမေတို့လည်းပင်ပနိးလာရောပေါ့နားလိုက်
ကြဦးနော်''
