Unable to forget

Part 26

''မင်း ပေးတဲ့ အကြံပိုင်သလားတော့မမေးနဲ့
ပါးအရိုက်ခံရ​တဲ့အပြင်. .
ခုတော့ ဂျနိးနီ အလုပ်ကပါထွက်သွားပြီကွ''

''ဟင် ဘယ်လိုဖြစ်တာလည်း မင်းတို့ပိုပြီးနီးစပ်
ရမှာမဟုတ်ဘူးလား''

barတစ်ခုတွင်ဖြစ်သည်။ မစ်စတာဂျွန်နှင့်သူ၏
သူငယ်ချင်းဖြစ်သူတို့သည်  လီဆာရှိနေတဲ့ဝိုင်း၏
ကျောဘက်တွင်ထိုင်ရင်း စကားပြောနေကြသည်။
လူသိပ်မရှိသည့်အပြင်တိတ်ဆိတ်နေတာလည်းပါ
တာကြောင့် ထိုလူနှစ်ဦး ၏စကားသံကိုရှင်းရှင်းလင်း
လင်းလီဆာကြားနေရသည်။

''အေး သူ့ဇနီးနဲ့တော့ပြသနာအကြီးကျယ်တက်ပြီး
အိမ်ပေါ်ကနေဆင်းသွားတယ်လို့ကြားတယ်. .
အဲ့တာကငါ့အတွက်အကျိူးအမြတ်ရှိပေမယ့်
အလုပ်မှာနေ့တိုင်း သူ့မျက်နှာလေးကိုမတွေ့ရတော့
ငါဘယ်လိုခံစားရလည်းမင်းသိလား''

''မင်းကလည်းကွာ ငါ့သူငယ်ချင်းဖြစ်ပြီးညံ့လိုက်တာ၊
အဲ့တာမင်းအတွက်အခွင့်အရေးပိုရတယ်မဟုတ်ဘူးလား၊ သွားတွေ့လေ. .''

'' တွေ့မလို့ပါပဲ ဒါပေမယ့်သူက ငါ့မျက်နှာကိုလူံးဝ
မမြင်ချင်ဘူးတဲ့ ခါးခါးသီးသီးကိုဖြစ်နေတာ''

''မိန်းကလေးဆိုတာတော့ မူမှာပဲ ဟေ့ကောင်ရေ''

''သူဘယ်လောက်ထိမူနိင်မလည်းဆိုတာကြည့်ရသေး
တာပေါ့ ၊ ဘယ်လောက်မာနကြီးတဲ့မိန်းမပဲ
ဖြစ်ဖြစ် ယောက်ကျားတစ်ယောက်ရဲ့ထိတွေ့မူမှာ
တော့မသာယာပဲမနေနိူင်ပါဘူး. .''

''အလကားပါကွာ အခန်းထဲ ထည့် တံခါးပိတ်လိုက်
ရင်ပြီးနေပီ''

''ဟား ဟား ဟား ဟား''

''ခွမ်း!!!!!''

အနောက်ကနေမစ်စတာဂျွန်၏ဦးခေါင်းကို ပုလင်း
ဖြင့်လီဆာ ရိုက်ခွဲချလိုက်သည်။ နဖူးမှစီးကျ
လာသည့် သွေးများကိုမစ်စတာဂျွန်သည် လက်ဖြင့်
ကိုင်ရင်း. ကြောင်ကြည့်နေသည်။ ဘေးကသူ့
သူငယ်ချင်းထံမှ. .

''မင်း ဘာလုက်တာလည်း. .''

''ရိုက်လိုက်တာလေ မမြင်ဖူး လား''

''အာ တောက်စ် ဒီမိန်းမတော့ကွာငါလုက်ရင်သေ
တော့မယ်''

''ရှေ့တိုးရဲရင် တိူးကြည့်လိုက်လေ ဒီပုလင်းခွဲ
အချွန်က နင့်လည်ပင်းကိုပါစိုက်သွားလိမ့်မယ်''