'' မမလေး ထမင်းစားတော့မလား''
''နေပါစေကျွန်မ မဆာသေးဘူး .. ရူဘီ့ကို
စောင့်နေတာ. .''
'' မမလေးရူဘီက နောက်ကျမယ်ထင်တယ်''
''ရပါတယ် ကျွနိမစောင့်လိုက်မယ်အဒေါ်
ထမင်းသွားစားတော့နော်''
''ဟုတ်ကဲ့မမလေး''
ဂျန်းနီ အလုပ်ဆင်းနေတာ တစ်ပတ်ရှိပြီဖြစ်သည်။
လီဆာရဲ့ကျနိးမာရေးဟာအတော်လေးကောင်းမွန်
နေပြီဖြစ်သည့်အတွက်ဂျန်းနီစိတ်အေးလက်အေး
အလုက်လုက်ရခြင်းဖြစ်သည်၊ အခုလိုအိမ်မှာ
ဂျန်းနီမရှိပဲတစ်ယောက်တညိးဖြတ်သန်းရတာကို
လီဆာပျင်းလည်းပျင်းသလို အထီးကျန်သလိုလည်း
ရှိသည်။ မိမိလည်းအလုက်ပြန်ဆင်းလျှင်ကောင်း
မလားလို့တွေးမိပေမယ့် အလုက်နဲ့ပက်သက်လို့ဘာ
တစ်ခုမှမှတ်မိခြင်းမရှိပေ၊ ဂျန်းနီလည်းသူ့ဘဝနှင့်
သူမလို့ အလုပ်လုပ်လုက်ရမည်၊ မိမိအနားတွင်
အမြဲ နေနေလို့မဖြစ်ဟု ယူဆသဖြင့် ဂျနိးနီအား
အလုက်တစ်ခုပေးရန်ဂျီဆူးဆီ ကိုယ်တိုင်တောင်းခံ
ခဲ့ ခြင်းဖြစ်၏။
အိမ်ရှေ့မှာကားတစ်စီးစက်ရပ်သံ ကြား၍ ဝရံတာမှ
လီဆာထွက်ကြည့်မိသည်။ မျှော်လင့်နေသူက
ထိုကားပေါ်မှဆင်းလာသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ
ကားမောင်းသူနေရာမှ အမျိူးသားတစ်ဦး
လည်းဆင်းလာတာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။တစ်ခြား
သူတော့မဟုတ်
''ကျေးဇူးပဲနော် ဂျွန်၊ ကျွန်မကိုအိမ်လိုက်ပို့လို့. .''
''ရပါတယ်. .ဒါဆိုကောင်းကောင်းအိပိပါနော်''
''ဟုတ်ကဲ့ ဂျွန်လည်းကောင်းကောင်းပြန်နော်. .''
''မနက်ဖြန်တွေ့မယ်နော်''
လီဆာ ဝရံတာတွင်ထွက်ကြည့်နေရာမှအိမ်အောက်
ထပ်သို့ဆင်းလာခဲ့သည်။
အိမ်ထဲသို့ ဝင်လာသော ဂျန်းနီကို လှေကားအရင်းမှ
လီဆာ ဆင်းလာရင်းလှမ်းစကားပြောလိုက်သည်။
''ရူဘီ ပြန်လာပြီလား. .''
''အင်း လီဆာ မအိပ်သေးဘူးလား''
''ရူဘီ့ကိုစောင့်နေတာ..''
ဂျန်းနီရှေ့သို့လီဆာတည့်တည့်မတ်မတ်လျောက်သွားကာရပ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက်. .
