'' အပြင်မှာလေအေးတွေတိုက် ကတိုက်နဲ့ကို. .''
'' လေကောင်းလေသန့်ရူချင်လို့ပါ
ဂျန်းနီရဲ့ နော်. .''
လူနာ ဖြစ်သူလီဆာက ဆေးရုံအခန်းထဲမှာပဲနေရတာ
ကြာလာတော့ မွန်းကြပ်သဖြင့် လေကောင်း
လေသန့်ရူ ရန်ဂျန်းနီအားပူဆာလေသည်။
'' ဒါဆိုလည်းခဏနေဦး အပေါ်ထပ်အရင်ထပ်
ဝတ်ရအောင်''. .
ဟုဆိုကာ လီဆာ့အတွက်အိမ်မှယူလာသော အနွေး
ထည်ကုတ် တစ်ထည် အား ကိုယ်တိုင်ဝတ်ပေးလိုက်
သည်။
''ကဲ သွားရအောင်. .''
ဆေးရုံကူတင်ပေါ်မှာ ပဲ လှဲနေရတာကြာလှပြီ
ဖြစ်သောကြောင့် လီဆာ့ရဲ့ခြေထောက်များက
ပုံမှန်လို လမ်းကောင်းကောင်းမလျောက်နိူင်ပေ။
ထိူ့ကြောင့် ဝှီးချဲ ကိုပဲအသူံးပြုရသည်။ ဝှီးချဲကို
တွန်းကာ ဂျန်းနီ ဆေးရုံရှေ့သို့ ထွက်လိုက်သည်။
'' နေရောင် မစူးဘူးလားလီဆာ''
''ရပါတယ်. . နေရောင်ခြည်ကိုထိတွေ့ရတာသိပ်ကို
ကောင်းတာပဲ''
'' ဟိူးရှေ့နားသွားကြမယ်နော်. .''
ဝှီးချဲလေးကိုဖြေးဖြေးတွန်း၍ ဆေးရုံရှေ့ရှိသစ်ပင်
ကြီးအောက်သို့ လာခဲ့ကြသည်။
'' ဝါး. .လေထုက လတ်ဆတ်လိုက်တာ''
'' ဟုတ်ပါရဲ့. . ဒီနေ့ရာသီဥတုက အရမ်းသာ
ယာတယ်''
'' ဂျနိးနီ. . ကျွန်မ က ဘယ်လိုလူမျိုးလည်းဟင်''
'''အင်း လီဆာ ကလား. . သိပ်ကို ကြင်နာနွေး
ထွေးတဲ့လူမျိုးပေါ့. .''
''အတိတ်ကိုမမှတ်မိတာသိပ်ရင်နာစရာကောင်းတာပဲ
ကျွန်မကိုကျွန်မ ဘယ်သူမှန်းတောင်မသိဘူး. .
ရုတ်တရက်ကြီးနိူးလာတော့ ဆေးရုံပေါ်ရောက်နေတယ်. .မိဘတွေမရှိတော့ဘူးဆိုတာပထမဆူံး
သိလိုက်ရတယ်. .မိတ်ဆွေတွေကိုလည်းမမှတ်မိ
ဘူး. .''
''ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး. .လီဆာရဲ့. .တစ်ဖြေးဖြေး
မှတ်မိလာမှာပါလို့ဆရာဝန်ကပြောတယ်လေ. .
ပြီးတော့လီဆာ့ဘေးမှာ ကျွန်မတို့ရှိနေတာပဲ. .''
ထိုသို့ပြောတော့ ဝှီးချဲပေါ်တွင်ထိုင်နေရင်းက . .
ဂျန်းနီကို မော့ကြည့်လာသည့် လီဆာ့ကို ဂျန်းနီ
ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။အကြည့်ချင်းဆုံသွားတဲ့တစ်ခဏရင်ဘက်ထဲမှာ နွေးထွေးသွားသလို
ခံစားလိုက်ရသည်။ နှစ်ဦးသား ဘာကြောင့်ရယ်
မသိအကြည့်တွေကိုချကိချင်းလွှဲလိုက်မိကြသည်။
သေချာတာကတော့ ရှက်နေမိခြင်းပင်ဖြစ်လိမ့်မည်။
