မြေပြန့်သူလေး
~~~~~~~~~~~
Part - 31
~~~~~~~
စဝ်ခွန်မှိုင်းခ သူ့ရဲ့အလုပ်ကိစ္စတွေအကုန်အဆင်ပြေသွားလို့ သူမလေးရှိတဲ့ရန်ကုန်ကိုတစ်ယောက်ထဲ ဆင်းလာခဲ့သည်။
စိုင်းထက်ဝဠာကလည်း လေဆိပ်မှာလာကြိုပေးတာမို့ အဆင်ပြေသည်ပြောရမည်
ချက်ချင်းဆိုသလို လေဆိပ်ကနေ သူမလေးရှိတဲ့ဆေးရုံကိုလိုက်လာခဲ့တာမို့ ပင်ပန်းတယ်လို့လည်းမထင်မိ လွမ်းတဲ့စိတ်ကသာကြီးစိုးနေသည်
ဝဠာကတော့ လက်ဗလာနဲ့လူနာမေးရမှာမကောင်းတာမို့ သူ့ကိုဆေးရုံမှာချပေးပြီးတာနဲ့ အနီးအနားက Center တစ်ခုမှာ ပစ္စည်းဝင်ဝယ်မှာမို့ သူတစ်ယောက်တည်းသာဝင်လာခဲ့သည်
ဒါပေမယ့် နှလုံးသားကိုမီးနဲ့မြှိုက်သလိုပဲ မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းက သူ့ကိုနာကျင်စေသည်
သူချစ်ရတဲ့ကလေးလေးက တစ်ခြားတစ်ယောက်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာရှိနေပြီး သူမလေးရဲ့မိဘတွေရော သူငယ်ချင်းတွေရော တစ်ခြားသူတွေကပါ သူတို့နှစ်ယောက်ကိုပြုံးပြီးကြည့်နေကြတဲ့မြင်ကွင်းက သူ့ခြေလှမ်းတွေကို နောက်ပြန်လှည့်စေအောင်စွမ်းဆောင်နိုင်သည်
" ဟေ့ကောင်ခွန်း ဘာလို့ပြန်ထွက်လာတာလဲ "
" အမ် ဟိုတယ်ကဖုန်းလှမ်းဆက်လို့ "
" ဟမ် ရန်ကုန်က ဟိုတယ်လား "
" အင်း "
" အဲ့ဒါက မင်းနဲ့မပတ်သက်တော့ဘူးမလား "
" ငါဟိုနေ့ကပဲ စာချုပ်ထပ်ချုပ်ဖို့ပြောထားတယ် "
" Wtf "
" လာကွာ ငါ့ကိုကားမောင်းပို့ပေး "
ဝဠာ့မှာလက်ထဲကပစ္စည်းတွေကို Reception ကနေတစ်ဆင့်ပေးခိုင်းလိုက်ပြီး သူကတော့ ခွန်းကို ကားမောင်းပို့ပေးရသည်
" မင်းကောင်မလေးနဲ့တွေ့ခဲ့လား "
" အဲ့ကိုတောင်မရောက်ခဲ့လိုက်ဘူး ဥက္ကဌကြီးအခုပဲရောက်တယ်ဖုန်းဆက်လို့ အချိန်စွဲလို့မကောင်းတာနဲ့ ချက်ချင်းပဲလာခဲ့လိုက်တာ "
" အခုမှ အရင်က ခွန်းကို ပြန်တွေ့လိုက်ရသလိုပဲ "
" အဟက် "
