ඒක දිග කතාවක්

24

තාමත් ඒ වගේමයි..මන් හිටපු කාමරේ..හැබැයි වෙනසකට තියෙන්නෙ එදා හිටපු ශේශානුයි අද ඉන්න ශේශානුයි දෙන්නෙක් ..

ලංකාවෙ ඉන්න ලොකු ලොකු බිස්නස්මන් ලා එයාලගෙ පවුල් මාම් ගේ ඩෑඩ් ගෙ ෆ්‍රෙන්ඩ්ස්ලා මල්ලිගෙ ෆෙන්ඩ්ස්ලා ගෙන් ගාඩ්න් එක පිරිලා ගිහිල්ලා..ඒත් කෝ ...මගේ කියලා එක යාලුවෙක් කෝ..මට යාලුවෝ නෑ..ලන් උන ලන් කර ගත්ත හැම කෙනාවම මගේ මාම් කරේ මගෙන් ඈත් කරපු එක මගේ පාරෙන් අයින් කරපු ..

හ්ම්ම්..මට මහන්සී..මොකුත් කරලා නෙවේ නිකන් ඉදලම ...අඩලවත් හිනා වෙලාවත් නෙවේ ..ඔහේ ඉදලම ..මන් දන්නෙ නෑ ..ඇයි මන් බොරුවට මේ උපන්දිනයක් කේක් කපලා අඩ බෙර ගහලා සමරන්න ඕනේ..මට ඕනෙ මගෙ ලගම කීප දෙනෙක් එක්ක ඒ දවස සමරන්න විතරයි..ඒත් දැන් දැන් මන් ඒ දවසටත් වෛර කරන තත්වෙටම ඇවිල්ලා..

"හේයි කොල්ලෝ!! ඔන්න අද නම් සිංදුවක් කියන්නම ඕනේ "

මන් ලගට ආපූ අපේ නෑදෑයෙක් වෙච්ච mr.සමරසිංහ කිව්වෙ මගේ පිටටත් එකක් ගහලා..

" ඔව් පුතා අදවත් එකක් කියන්න "
මමීත් එක පැත්තක ඉදන් කියනකොට මන් හිනාවෙලා ගිහින් මයික් එක ගත්තෙ යන අතර මග  තවත් විස්කි ග්ලාස් එකක් උගුරට හලා ගන්න ගමන් ..

කොහොමත් නෑ බෑ කියන එක මගෙ සිරිත නෙවේ ..අනිත් එක එයාලා ආවේ මගෙ පාර්ටි එකටනේ..ඉතින් එයාලට හොදට එන්ජෝයි කරන්න මන් ඉඩ හදලා දෙන්න එපැයි.

සුසානෙට තව ටික දුරයි
මේ ගමන යන්නෙ
කා නමින්දැයි
දන්නේ නුඹ විතරයි.

මහා සෙනගක් ඇවිත් හිටියත්
නාවෙ නුඹ විතරයි
නාවේ නුඹ විතරයි
නාවේ නුඹ විතරයි

පිඩෙන් පිඩ..
පස් පිඩු වැටෙද්දි
දැන් ඒතැයි සිතුණා
මාව යට කළ පස් කන්ද උඩ
නුඹ හැපෙයි සිතුනා
නුඹ හැපෙයි සිතුනා

අදුර බෝ වු
සොහොන් බිම මත
පහන් දැල් වූවා
එකම පහනක් නුඹෙ අතින්
දැල්වේවි හිතුණා  ..
දැල්වේවි සිතුනා..

මගෙ වේදනාව ..මගෙ බලාපොරොත්තු කඩ වීම් ..මගේ බිදීම මන් එයාලට කියනකොට එයාල කරේ අවසානයෙ ඔල්වර සන් නැගුව එක..අත්පොලසන් දුන්න එක ..ශේශාන් කියන බිදුනු මනුස්සයව රහ කර කර රස විදපු එක ..