Ik verloor alles. De liefde van mijn leven, die ben ik ook verloren. Het enige wat ik nog heb is die domme fucking piano...
~F L A S H B A C K~
Door het feit dat ik rijk ben kreeg ik wat ik wou. De auto waar ik als kind van droomde, een grote villa, het meisje dat ik wou, enz.
Maar de laatste dagen dacht ik vaak aan een meisje dat ik ontmoet heb in een café. En ik was niet van plan om haar te laten gaan, ik hield echt van haar. Aan haar donkerbruin haar en oceaan blauwe ogen zag je al dat feesten en club muziek niet haar ding is. Ze is meer die ene persoon die liever binnen blijft om een boek te lezen. Wat ik ook al wist over haar was het feit dat ze dol is op klassieke muziek, daardoor kwam ik op het idee om zelf klassieke muziek te beginnen oefenen. M'n vrienden lachten ermee, maar ik besliste om ermee verder te gaan. Ik kocht een piano. Maar al snel was ik het beu. Ik gaf het op, ik had geen geduld om al die stomme noten te onthouden.
~T I M E S K I P~
Ik zocht overal op het internet rituelen op om de Duivel op te roepen, om een deal te maken met hem. Ik negeerde alle waarschuwingen en deed wat ik moest doen om hem voor me te zien staan, maar ik zag hem nergens. Ik gaf niet op, ik bleef elke nacht proberen. En elke nacht begon ik stemmen te horen, dan kreeg ik het gevoel dat ik niet alleen ben. En toen ik hem op dat moment opriep, verscheen hij voor me.
Zijn glimlach verdween niet van zijn gezicht toen hij zag dat ik niet bang was van hem. Ik keek recht in zijn ogen terwijl hij een contract aan me gaf. Zonder er iets van te lezen, of zelfs een tweede keer nadenken, tekende ik het contract. Zodra ik klaar was keek hij naar mijn handtekening, dan terug naar mij. Hij glimlachte weer voordat hij verdween uit mijn zicht, toch had ik nog steeds het gevoel dat hij nog steeds bij me is bij elke stap dat ik maakte.
Sindsdien kon ik zeer goed op de piano spelen. De melodies die ik speelde klonken eng, maar toch mooi. En voor het eerste keer werd ik uitgenodigd om in een muziektheater te gaan spelen. Op die nacht terwijl ik zat te spelen op de piano hoopte ik dat ze er was, dat ze het leuk vindt dat ik eindelijk piano kan spelen. Maar ik zag haar nergens...
Zodra ik klaar was stond ik op en boog ik voor het publiek. Toen was het even stil, totdat ik het meisje waar ik zoveel van hield zag opstaan. Ze glimlachte en begon te klappen terwijl het publiek dat ook deed.
Op die nacht ontmoetten we elkaar weer en vroeg ze om mijn telefoonnummer. Ik was zo blij op dat moment, alles ging zo goed net als ik verwacht had. Een week na onze ontmoeting begonnen er veel mensen te sterven, en veel beweerden dat ze allemaal stierven door een hartaanval een paar uren nadat ze naar mijn muziek luisterden. Ik hoopte echt dat ze niet zal sterven maar...t'is te laat om dat zelfs te hopen.
Ze is dood, en het is mijn schuld.
Iedereen die naar mijn muziek luistert, sterft...
Dat was de deal. Had ik het maar gelezen voordat het te laat was.
Want nu is het enige wat ik nog steeds heb is die stomme piano.
~•~•~•~•~•~•~•~
Dit heb ik letterlijk op school zitten schrijven. Ik heb amper tijd om iets te doen deze dagen! En toch beslis ik om te updaten, y'all gotta thank me for that 😏
Just kidding 👽
Dude ik hou van die alien emoji 👽👽
Aliens are fabulous 👽👽👽
... Sorry
Gotta love dem aliens 👽
Ok ik ga stoppen 🤐