Matapos ang hindi inaasahang paghalik ni Daniel sa labi ni Chandria ay umakto lamang itong parang walang nangyari. Mabilis itong bumalik sa pwesto at agad na pinaharurot ang kotse nito. Pagkatapos ay hindi na ulit ito nagsalita o lumingon man lang sa gawi ni Chandria.
She was supposed to get irritated or annoyed with Daniel's actions. But then, Chandriaㅡfeeling all the tingles on her stomachㅡwas not able to move for a couple of seconds. Her mind seemed to go completely blank. She doesn't even know how to react. She was literally stunned of what happened.
Hindi niya napansin na umaandar na pala ang kotse. Buong biyahe ay nakatulala lamang siya sa bintana ng kotse habang hawak ang kanyang labi. Damn! She really is in trouble right now. Like what the hell! She has never acted this way before. She never gets stupefied with just a smooch on the lips. Not until Daniel did it.
Mabilis ang naging biyahe nila patungo sa building na pagmamay-ari ni Mr. Roosevelt. Hindi niya nga namataan na nakarating na pala sila e. Tulala pa rin siya. Daniel even pulled her out of his car and dragged her inside the building until they reached Mr. Roosevelt's office, yet, she did not protest. She just let him take a tight, electrifying grip on her wrist as he walked with a swift move beside her.
"Daniel, nandito ka naㅡOh! Kasama mo pala si Chandria." Nakangiting wika ng matandang si Mr. Roosevelt nang makapasok sila sa opisina nito.
"I'm sorry I was not able to inform but Chandria's my project partner," sagot naman ni Daniel at binitawan na nito ang kamay niya.
"Ganoon ba? That's a great news. I'm sure Chandria will learn a lot from you." komento ni Mr. Roosevelt habang nilalaro ang ballpen na nasa ibabaw ng office desk nito. "Umupo na kayo dito upang maumpisahan na natin ang pag-uusap."
Isang tipid na ngiti lamang ang tugon ni Daniel sa sinabi ni Mr. Roosevelt. Marahan siya nitong iginiya paupo sa guest chair habang hawak ang beywang. Tila lumukso ang puso niya nang mapagtantong inaalalayan siya nito. Daig pa niya ang nagkasakit. Seriously, what miracle is this now? Gosh! She really needs to take care of her heart that's abnormally beating as of the moment.
Pagkatapos siya alalayan ni Daniel ay agad din naman itong naupo sa guest chair na nasa kabilang bahagi ng office desk ni Mr. Roosevelt.
Then one second later, the serious negotiating conversation started. Mr. Roosevelt and Daniel has exchanged several statements about selling whatever lot it is. And she was just there, pasting her but on the seat as she stared straight at Daniel's face.
Sa tatlong oras na itinagal ng pag-uusap ng dalawang lalaking kasama niya ay nanahimik lamang si Chandria. Walang salitang lumabas sa bibig niya. Para lang siyang hangin doon. And it's really unusual for her. The Chandria Arylle Bernardo she knew is someone who makes a wicked scene just to be noticed by the people around her. She does that everytimeㅡexcept today. She's really acting strange because of that goddamn kiss from Daniel this morning.
Alas-onse na ng umaga nang matapos ang meeting nilaㅡo meeting lang ni Daniel at Mr. Rooseveltㅡkaya agad ding nagpaalam si Daniel na aalis na kasama siya. Inimbitahan pa sana sila ni Mr. Roosevelt ng lunch ngunit magalang itong tinanggihan ni Daniel dahil may importante pa raw itong pupuntahan.
Magkasabay silang lumabas ng building. Pero ngayon, hindi na nakahawak si Daniel sa kanya. At nakakunot na naman ang noo. Just the usual Daniel she knows. He seemed to be distancing himself away from her.
Napasimangot si Chandria nang makitang nauna nang pumasok si Daniel sa kotse nito. Hindi man lang siya nito pinagbuksan ng pinto. Narinig niya pa ang paulit-ulit na busina ng kotse nito, senyales na pinapapasok na siya nito. Ugh! This guy has absolutely no idea about being a gentleman.
Napairap na lamang siya sa hangin at agad na pumasok sa kotse ni Daniel. Naglalaho na ang kilig na nararamdaman niya kanina at napapalitan na ito ng inis dahil sa inaakto ni Daniel ngayon. Why does he have to act sweet for one second and then become insensitive afterwards? He's a total jerk. That's for sure.
"Bakit ka ba nananahimik?" Napahinto siya sa pagkabit nang seatbelt niya nang marinig itong magsalita.
She immediately moved her gaze to Daniel's sideㅡonly to see that he's only looking at her, too.
"Tinatanong mo talaga kung bakit ako nananahimik?" Pagak siyang tumawa at tumitig nang diretso sa mga mata ni Daniel. "I was shocked when you kissed me on the lips. And you screwed my mind like hell. That's the reason why."
"That's unreasonable." Biglang inilihis ni Daniel ang tingin nito sa kanya. "Sa dami ng lalaking nakahalik na sayo, bakit ka pa maaapektuhan sa isang simple dampi lang sa labi mo?"
Biglang nanikip ang puso niya nang marinig ang sinabi nito. Ang paniwala pala nito'y marami ng nakatikim sa labi niya. Napayuko na lamang siya.
Bitches are bitches. But they are still humans. And they can feel pain, too. Sometimes.
Ilang segundo pa'y naramdaman na niya ang pag-andar ng kotse. Hindi niya alam kung saan patungo ang pagmamaneho nito ngayonㅡkung ihahatid siya nito sa bahay niya o kung didiretso na ito sa pupuntahan nito. But she hoped he'll drive her home still.
"Are you hungry? It's already 11:30." Nag-angat si Chandria ng tingin nang marinig niya ang tanong ni Daniel. "May pupuntahan muna ako bago tayo kumain."
Hindi niya mapigilang itaas ang isang kilay niya dahil sa sinabi nito. Wait, what?! Did she hear it right? Isasama siya nito at sabay silang kakain ng lunch? Impossible.
Hindi sana siya maniniwala sa sinabi nito. Napaka-imposible naman kasing paniwalaan na isasama siya nito. Pero nang dumako ang tingin niya sa kalsadang dinadaanan nila ay agad napaawang ang mga labi niya. Hindi ito ang daan patungo sa bahay niya. Oh gosh! Where will they go? No, scratch that. Where will Daniel take her?
*******
A/N
Mukhang may kunting pagbabago na kay Chandria. I missed the very, very, very bitchy personality of her tho. Hays! Sisihin ang halik ni Daniel na naging dahilan ng pananahimik ni Chandria. hahahahaha!