The Bitchesa's Downfall

Interior design

"Aalis ka ulit?"

Isang naguguluhang boses ang narinig na naging dahilan ng paghinto niya sa ikatlong baitang ng hagdan pababa. Nang mag-angat siya ng tingin mula sa pagkakayuko, agad na dumako ang tingin niya kay Vince na ngayon ay mataman palang nakatitig sa maliit na travelling bag na bitbit niya sa kanang kamay.

Bahagyang bumuka ang kanyang bibig ngunit agad din itong sumara. Napabuntong-hininga na lamang siya sapagkat hindi niya alam ang kanyang isasagot. She doesn't want to leave Vince alone, but she can't do it now and Daniel will surely not allow her too. That man is a manipulative brute. He would really drag her out of the house if she would stay here for another five minutes.

Daniel has only given her a scale of five minutes to pack the things she needed for her one-night stay. And right now, she have already messed up one minute for talking to Vince. She would be damned for the next minute waited. Daniel would not hesitate to yell in front of her if she got him waiting outside for too long. Knowing that guy, he's got to have low temper at this point of time.

Kanina pa silang nakarating sa bahay niya. Siya lamang ang pinalabas ni Daniel at ito naman ay nagpaiwan lang sa sarili nitong kotse. Pagpasok niya kanina sa kanyang bahay ay nadatnan niya si Vince sa sala at nanonood ng basketball. Ngayon namang paalis na siya, ganoon pa rin ang pwesto nito. Nakaupo sa sofa habang ang dalawang paa'y nakapatong sa center table at ang dalawang braso ay nasa likod ng ulo nito. Ngunit ang dalawang pares ng mata nito'y nakatutok na sa kanya.

"Nakatulala ka diyan?" natatawang komento ni Vince na lalong nagpasimangot kay Chandria. "Gwapong-gwapo ka sa akin, 'no?"

She faked a laughㅡa sarcastic oneㅡand rolled her eyes at her bestfriend. "Mind your own business, dear." She turned back and walked two steps away. But when she realized she has to say something, she turned again and winked at Vince. "And oh, smarty pants, I'm going out tonight. Feel free to sleep here alone. Bye!" She waved her hand for and moment and with good poise, she walked out of her house, living her bestfriend alone in the living room. Chandria didn't wait for her bestfriend to respond.

Napangisi na lamang si Chandria nang tuluyang dumampi sa kanyang balat ang sikat ng araw. Finally! She has succeeded on escaping from her bestfriend's million questions and had erased the worry of leaving Vince on his own.

Nanlilisik ang kanyang mga mata nang maglakad siya patungo sa kotse ni Daniel. Nakaparada ito sa gilid ng kanyang bahay. At alam niyang sa loob nito'y isang Daniel na nakabusangot na naman.

Daniel has given him five minutes to get the things she must bring, but she was two minutes late already. That would be a good reason for him to show a frown on his face.

Yet, some things never really happen the way we expect it to be. Nang pumasok sa kotse ni Daniel, sumalubong sa kanya ang maaliwalas na mukha ni Daniel. Wala mang ngiti sa labi nito, halata naman ang pagkakaroon nito ng bagong mood. Taliwala iyon sa ekspresiyong pinakita ni Daniel bago siya bumaba ng kotse nito kanina.

"Nakuha mo na ba ang mga gagamitin mo mamaya at bukas?" rinig niyang wika ni Daniel.

Sandali niyang inaayos ang pagkakapit ng seatbelt at mabilis ding tumango bilang sagot.

"Good." komento ni Daniel habang pinapaandar nito ang makina ng kotse. "Didiretso na tayo sa bahay ngayon."

Ilang sandali pa'y naramdaman na lamang niya ang pag-abante ng kotse. At tahimik nilang tinahak ang daan patungo sa bahay ni Daniel. Tanging sipol lamang ni Daniel ang kanyang narinig sa loob ng dalawampung minutong pagbiyahe.

Nang makarating sila sa bahay ng magkapatid na Daniel at Aliyah, excited siyang lumabas sa kotse nito. At nang tuluyang makita ang maliit na bahay na balot ng puting pinta ang dingding, napaikot na lamang ang kanyang mga mata.

"Ugh! Why can't they paint it black?" naiinis na bulalas niya habang naglalakad patungo sa nakasaradong pinto, bitbit ang kanyang maliit na bag. Ramdam niya ang pagsunod ni Daniel sa kanya sapagkat naririnig niya ang bawat apak ng paa nito habang naglalakad.

Huminto siya sa mismong harap ng pinto at taas-kilay niyang inangat ang palad sa paharap kay Daniel. "The key, Dan."

Ilang segundo rin ang lumipas bago niya naramdaman ang paglapat ng malamig na bagay sa kanyang nakabukas na palad. Sa gilid ng kanyang mga mata'y sinulyapan niya ito at napagtantong susi pala ang nasa kamay niya ngayon.

"Thanks." nahihiyang wika niya kay Daniel habang marahang ipinapasok ang susi sa tuwid na butas ng doorknob.

Nang tuluyan niyang binuksan ang pinto, awtomatikong umawang ang kanyang mga labi dahil sa nakita. She was amazed to see the interior design. It's a black and white combination for Pete's sake. Her eyes seemed to get more vivid because of the view.

She was having a secret sight-seeing in the living room when she heard Daniel cleared his throat from her behind. Her head tilted a little on the side as she darted her peripheral gaze to the guy standing at her back.

"I've designed the structure of this house a month after I passed my Licensure Exam..." he started talking with his voice sounding serious and calm, but a bit heavy, "but the interior design wasn't really my idea. It was... It was yours."

******
A/N
Sorry for the super late update. I was busy and sick for these past few days. 😷😔